Column Vamonos compadres!

Vamonos compadres!

 

Menig landgenoot ziet de tenen en neus opkrullen bij de gedachte tussen ingeoliede Duitsers en luidruchtige Engelsen te moeten gaan wonen. Ik ben echter erg gelukkig een tijdje doorgebracht te mogen hebben aan een Spaanse costa in een Mediterrane sfeer met aanzienlijke Angelsaksische invloed.

 

Waar in Engeland de 'fighting spirit' overheerst, in Frankrijk voetbal en chauvinisme hand in hand gaan en in Duitsland 'die Legion' klaarstaat, is in Spanje het temperament onlosmakelijk verbonden met het voetbal.

 

In aanloop naar om het even welke wedstrijd staan de nationale of regionale voetbalkranten eivol met fait divers zoals de buikgriep van een loot van één of andere voetballer, zijn haarsnit van die dag en het kleur sokken dat zijn ploegmaats zullen dragen.

Voor een wedstrijd vergaderen de supportermeutes, peña's genaamd, in typische Spaanse bars waar men in crescendo al dan niet significante discussies aangaat en nog een half levende achterham in plakken snijdt. Hevig gesticulerend en discussiërend trekt men daarna naar het stadion, waar een complete chaos heerst. Kruispunten en toegangswegen worden zonder verpinken ingenomen en agenten kijken lijdzaam toe.

 

Fouilleringen kan men in Spanje op zijn minst oppervlakkig noemen. Men wordt gedwongen een consumptie, al dan niet alcoholisch, te ledigen, maar mag verder vrij makkelijk het stadion binnen. Zodoende worden bij elke betwistbare beslissing een half Iberisch eikelzwijn, mobieltjes of andere gebruiksvoorwerpen de grasmat op gekeild.

 

De modale voetbalsupporter in Andalucía hanteert ook immer hetzelfde taalregister, of hij nu in zijn luie zetel zit, in een vol café een wat gerstenat nuttigt of in een kolkend stadion uit zijn dak gaat. Hij uit, spontaan als nooit tevoren, zijn ongenoegen over een scheidsrechter of medespeler. Zo slaagde in de wedstrijd Malaga-Barcelona verleden jaar een supporter in zijn eentje erin middels verwensingen en ander zulks een spionkop van twee verdiepingen (de 'Frente Boquerón') te overstemmen.

 

De supporter aldaar zit ook constant peulvruchten te nuttigen. Niet zelden zijn dit minuscule nootjes. Kundig wordt het kleinood tussen de tanden afgeknaagd en wordt het omhulsel uitgespuwd. De bergbever kan er nog wat van leren... Tegen het eind van de wedstrijd staat men dus tot aan de oksels in een berg schillen.

 

Net zoals bij het toestromen voor de wedstrijd, heerst bij het verlaten van het stadion absolute chaos. Mensen verlaten met gemiddeld 3 passagiers en één vlag per scooter de buurt van het stadion en zetten het op een toeteren in het centrum van de stad. Stel je voor dat ook maar iemand in Málaga en omstreken een zege van de plaatselijke trots over het hoofd zou zien...

Een gespannen, intens en heerlijk sfeertje met mensen die zich volledig laten meeslepen in de passie van het voetbal dat de Primera Division hen biedt.