Interview Voetbalkrant sprak met Asanda Sishuba

 

"Alles is nu in orde, ik ben hier zeer gelukkig, kom goed overeen met de spelers, met de staf en alles. Ja, het loopt zeer vlot. Ik ben ook blij om terug in eerste klasse te zijn want ik vind dat ik de kwaliteit heb om bij een eersteklasser te spelen. Ik wachtte gewoon af tot iemand dit inzag en dat gebeurde nu. Het is nu een uitdaging voor mij om aan te tonen dat ik inderdaad eerste klasse waard ben."

 

"Het voelde geweldig aan en ik was maar al te blij met mijn assist. Ja, het voelde echt wel goed aan maar het meest belangrijke voor mij is het team. Het team primeert en deed het zeer goed, we wonnen en die overwinning gaf ons toch wat meer ademruimte."

  

"Cape Town is een prachtige stad, in december was ik er samen met mijn vriendin nog op vakantie. Je hebt er echt mooie plaatsen maar het heeft ook zijn achterbuurten, de getto’s waaruit ik trouwens afkomstig ben. Om vanuit de getto’s aan de oppervlakte te komen is niet simpel (wacht). In Cape Town heb je echt dat verschil van arm en rijk, je kunt echt zien wie arm is en wie rijk, tussenin is er niets. Voor mensen in de getto’s is er geen hoop op een toekomst en ik was er nog eens na lange tijd en het is er echt niet beter op geworden. Als je geld hebt is het echt wel een leuke stad om te vertoeven, ik vergelijk het altijd wat met het Franse Nice. Ik heb echt wel geluk gehad want zonder mijn voetbaltalent was ik nooit uit het getto geraakt. Dubbel geluk heb ik gehad want op 15-jarige leeftijd hing ik de voetbalschoenen aan de haak omdat al mijn vrienden stopten met voetballen. Weet je, er is geen rolmodel of hoe moet ik dat zeggen, geen handleiding om uit de miserie te geraken. Hier hebben de jongeren STVV om naar op te kijken en hebben ze een doel, een toekomst om naartoe te werken maar in de getto’s is er niets, geen hoop, geen toekomst. Je kijkt om je heen en het enige wat je ziet met iets of wat toekomst zijn drugsdealers. De enige hoop die je kunt koesteren is om drugdealer te worden. Ik weet nog goed dat sommige jongeren kwamen pochen tegen me dat hun vader drugs verhandelde en ik wenste dat mijn vader een drugsdealer was want zij hadden alles. Mijn moeder had het zéér zwaar (zucht), zij deed drie jobs om de familie levende te houden want mijn vader verliet ons toen ik twee jaar oud was. Het waren moeilijke tijden en toen ik 18 jaar was besloot ik om terug te gaan voetballen want zo wou ik niet leven. Twee jaar later heb ik dan de kans gekregen om het te wagen in Europa. In mijn streek ben ik de enige die eruit is geraakt en professioneel voetbal speelt. Het is echt moeilijk voor de jeugd ginds om er te geraken want er is niemand die hun gaat scouten, niemand."

 

"Ik heb gewoon het geluk gehad dat Lorenzo Staelens op vakantie was in Zuid-Afrika en Cape Town bezocht. Mijn manager van destijds had een goede band met hem en zorgde ervoor dat hij naar een wedstrijd kwam kijken waar een paar van zijn spelers meespeelden. Ik was toen gekwetst en viel enkel de laatste twintig minuten in. Die invalbeurt was blijkbaar voldoende om hem te overtuigen want hij wou mij per se hebben. Ik heb zo een maand de kans gekregen om me bij Moeskroen te bewijzen."

 

"Ik trainde er wel voor en hoopte er op en wanneer de kans zich toen aanbood was ik zeer dankbaar. Voorheen dacht ik altijd dat alles gemakkelijk was, ik ga naar Europa en ik zal daar zeker aan de bak komen maar als je er dan eens bent dan was alles toch wel even anders dan ik het me had voorgesteld. Ik dacht echt dat alles vanzelf zou gaan, dat ik automatisch geld zou hebben, dat alles vanzelf op me af zou komen. Maar ik heb ondervonden dat dat allemaal niet zo vanzelfsprekend was. Colin Gie, mijn manager van destijds, maakte een grote fout met Moeskroen. Zij boden me een contract aan en hij zei dat ik moest wachten, dat er betere dingen uit de bus zouden komen. Ik deed wat hij zei en wachtte nog twee weken met het contract te ondertekenen en dan raakte ik gekwetst voor vier maanden. Toen haakte Moeskroen natuurlijk af. Wat later kreeg ik dan toch een contract aangeboden dat minder aantrekkelijk was, ik tekende het en mijn manager vroeg er een kopie van op maar dat kwam nooit aan. Later kwam ik erachter dat Moeskroen het contract achter had gehouden omdat ze op zoek waren naar extra sponsors omdat ze rond die tijd hun hoofdsponsor La Poste hadden verloren. Ze beweerden dat ik nooit tekende en ik had geen bewijs dat het wel zo was. Ik zat dus zonder club maar bleef toch in België bij mijn vriendin en ging op zoek naar een ander club. Zo kwam ik dan bij Antwerp terecht."

 

"Dit is de eerste keer dat ik hoor. Daar wist ik niets van. Nu, zulke rankings zijn wel fijn en als de fans oordelen dat jij die match de beste was op het veld dan heeft dat wel iets, maar soms zijn er van die matchen dat je opvallende dingen doet zoals een belangrijke goal scoren of de beslissende assist geven, maar dat je voor de rest niet veel in het spel voorkomt. En dan zijn er wedstrijden waar je bijvoorbeeld gans de match de gaten dicht loopt of een man uit de match houdt en dat je voor jezelf weet dat je een beresterke partij afwerkte maar dat dit dan minder opvalt. Wat is dan het belangrijkste voor het team geweest, weet je wat ik bedoel?"

 

"Mijn droom is Spanje, ik hou van hun aanvallend voetbal. In Spanje denken ze steeds aanvallend, hier in België denkt men eerst aan de verdediging en dan pas aan aanvallend voetbal. Voor welke Spaanse club ik een voorkeur heb? Barcelona zegt me wel iets maar mijn droom is om in Spanje te spelen en bij welke club ik dan terecht kom maakt niets uit. Alleen al in Spanje kunnen voetballen zou een droom zijn die uitkomt maar je weet nooit wat er kan gebeuren."

 

"Daar heb ik inderdaad lange tijd mee gesukkeld en Antwerp wou dat ik me liet opereren, maar welke club wil een speler die een operatie onderging dacht ik zo en toen ben ik in contact gekomen met Lieven Maesschalck. Ik was anderhalve maand bij hem in behandeling en heb nadien nooit meer last gehad van mijn buikspieren."

 

"Ja, ik was zéér blij en opgetogen toen ze me opbelden. Het zat er wel aan te komen want ik kreeg eerder al eens een uitnodiging toen ik bij Antwerp speelde maar Antwerp hield de invitatie gewoon achter en vertelde me het pas een paar dagen later, toen het te laat was. Daardoor heb ik een hele tijd niets meer gehoord van het nationale team omdat ze dachten dat ik niet wou gaan. Hopelijk komen er in de toekomst nog zulke uitnodigingen want het was een zeer grote stap voorwaarts voor mij."

  

"Ja, dat is zo, Zuid-Afrika is veruit de beste competitie op het Afrikaanse continent. Keizer Chiefs, de grootste club in Zuid-Afrika bood me een contract aan en ik kon er 5000 euro per maand verdienen en wanneer je in Afrika bent dan is dit big money, maar als je tekent voor deze club dan weet je dat je niet hogerop kan geraken want dan zit je bij het topteam uit Afrika. Dan speel ik liever hier in België met de gedachte dat ik nog steeds hogerop kan geraken. In Afrika zijn een hoop goede spelers waar nooit iemand iets van hoort maar wanneer je het goed doet in Europa dan praat iedereen over je. Europese competities staan in ieder geval nog steeds hoger aangeschreven dan de Zuid-Afrikaanse. Ik hoop hier echt te spelen tot ik oud ben. Om dan terug te gaan naar Afrika en spelersmakelaar te worden? (lacht) Ja wie weet."

   

"Dat verhaal was nooit duidelijk, ze bleven ons maar steeds van alles en nog wat beloven. Ze begonnen met eerst twee maanden niet te betalen, dat werden er drie. Maar ik wist dat ik me moest blijven inzetten om er te komen. Ik was op de trainingen de eerste en de laatste man op het veld, ik bleef me inzetten dag na dag. Sommige spelers begrepen dat niet en dachten dat ik nog betaald werd omdat ik zo gemotiveerd was. Ik wist dat ik gewoon moest blijven gaan want anders zouden er geen clubs in mij geïnteresseerd zijn. Ik bleef dus hard werken en hopen ook al was dat niet makkelijk als je aan het einde van de maand geen geld zag. Maar het wierp zijn vruchten af want ik had met STVV, Mons en FC Eindhoven drie teams die in mij iets zagen. Ik koos dan uiteindelijk voor STVV, niet alleen omdat ze in eerste klasse speelden maar ook omdat ze kwaliteit in de groep hebben. Ik hoop dat ik met mijn kwaliteit iets kan bijbrengen aan dit team, een mix van mijn kwaliteit en hun kwaliteit zou wel eens iets moois kunnen opleveren."