Schoenen aan de haak: Pär Zetterberg

 

De bijna 36-jarige middenvelder arriveerde in 1986 als tiener in het Brusselse en verloor er meteen z’n hart. Aanvankelijk verliep niet alles zoals gepland, hij kwam in een ploeg terecht waar hij moest presteren. Iets wat hij niet gewend was. In 1989 debuteerde hij bij Anderlecht in de eerste ploeg, hij speelde er amper en werd uiteindelijk uitgeleend aan Sporting Charleroi. Daar ontbolsterde hij en won hij bijna de beker. Zijn prestaties bevredigden Anderlecht en ze haalden hem terug. Dat was het echte begin van z’n carrière als topspeler, hij kreeg erkenning uit Anderlecht maar ook daarbuiten, twee keer -in 1993 en 1997- won hij de Gouden Schoen, de bekroning voor de beste voetballer van het jaar. In 2000 verkaste de speler naar het buitenland. Het Griekse Olympiakos trok aan z’n mouw en hij was klaar voor een stap hoger. En die stap was terecht want ook in Griekenland stond hij in de ploeg én won hij prijzen, in drie jaar won hij zowel de titel als de beker. De titel zelfs driemaal.

 

Na drie jaar Griekenland hield hij er het voor bekeken. De Zweed had op dat ogenblik drie mogelijkheden. Ofwel bleef hij in Griekenland, keerde terug naar z’n vaderland, Zweden of hij ging naar Anderlecht. De creatieve middenvelder kreeg aanbiedingen van Zweedse clubs én van Anderlecht, maar geen van Olympiakos. Hij besloot terug te keren naar België waar hij met open armen ontvangen werd en een contract van drie seizoenen kreeg dat binnenkort afloopt. In die drie jaar won hij tot nu toe één keer de titel, na vrijdag kunnen dat er twee worden.

 

Pär Zetterberg is hét voorbeeld voor de jeugd. Niet onterecht kreeg hij al meermaals de fair play-prijs. Hij mekkert amper of niet tegen de scheidsrechter en zijn speelstijl is een streling voor het oog. Hij behandelt de bal net zoals een moeder haar kind behandelt. Eén streling met de wreef is vaak genoeg om de bal de juiste richting mee te geven. De Zweed is een allround voetballer, ondanks z’n iets kleiner gestalte –maar wat maakt dat tegenwoordig nog uit- geeft hij de ene goede pas na de andere. Een vrije trap of een strafschop is een kolfje naar de hand van Zetterberg.

 

Veel voetballers hebben vaak last van ‘dat jaartje teveel’ waarin ze wel eens durven minder presteren. Dat was niet het geval bij ‘Zet’, in z’n laatste seizoen als profvoetballer nam hij de ploeg meermaals op sleeptouw en zorgde als kapitein op de beslissende momenten voor een flits. De 2-0 in de belangrijke wedstrijd tegen Standard was een toonbeeld van heel z’n carrière. Het zal een gemis voor Anderlecht en het Belgisch voetbal zijn, maar wat is er mooier voor een voetballer dan te stoppen op een hoogtepunt.   

Morgen kijken we terug op de carrière van Gert Verheyen en wat hij voor het Belgisch voetbal betekend heeft. [AN]