Analyse Seizoensanalyse Club Brugge

 

Begin dit seizoen werd er bij Club al gerekend op een overgangsseizoen. Enkele sterkhouders als Simons, Ceh, Van der Heyden en Rozehnal moesten vervangen worden. In hun plaats werden Vermant, Leko, Valgaeren en Portillo aangetrokken. Bovendien werd ook de technische staf helemaal veranderd. Monumenten Jan Ceulemans en Franky van der Elst kwamen Trond Sollied en Chris van Puyvelde aflossen. Zij vertrokken, met een videoboodschap, naar het woelige Olympiakos.

 

Blauw-zwart begon het seizoen dan ook zeer matig. De thuismatchen werden dan wel, zonder veel overschot, winnend afgesloten, op verplaatsing wist het van geen hout pijlen maken. In de eerste zeven matchen buitenshuis kon het amper één keer winnen. Op de Freethiel werd Beveren op miraculeuze wijze geklopt dankzij een sublieme Stijnen. De doelman kreeg een aantal keer zijn kans en stelde niet teleur met bijvoorbeeld een geweldige prestatie tegen Juventus. Ondertussen werd hij al tot international gebombardeerd. Verder werd vier keer gelijkgespeeld en twee keer verloren, bij Standard en Zulte-Waregem. Enkel op Anderlecht werd een aanvaardbaar niveau gehaald en speelde het dan ook verdiend gelijk. Op speeldag acht ging het tot overmaat van ramp ook thuis verkeerd, Lokeren bleek te sterk met 0-1. De grootste overwinning van de heenronde werd tegen La Louvière geboekt, 4-0. Die match bleek later verkocht. Vlak voor de winterpauze haalde Club toch nog behoorlijke resultaten buitenshuis met een, opnieuw heel gelukkig, punt bij Genk en een moeizame overwinning bij Moeskroen.

 

Na de winterbreak kwamen de meeste geblesseerden terug en was er hoop op een goede terugronde. Lange, die het ganse seizoen onbeschikbaar was, zou echter de ontbrekende schakel blijken. Tegen Brussels werd vlot gewonnen met 3-0, maar opnieuw ging het op verplaatsing fout. Bij Roeselare en Sint-Truiden kon er niet gewonnen worden. Daarna ging het enkel nog bergaf. Op eigen veld kwam Club niet verder dan een gelijkspel tegen Standard, terwijl de week nadien kansloos werd verloren op het veld van Lokeren. De stoel van Ceulemans wankelde en uiteindelijk gaven Anderlecht en AA Gent hem de genadestoot. De Brusselaars gingen vlot met 0-2 winnen in Brugge dankzij twee doelpunten van Frutos. Gent vernederde Club een week later in het Ottenstadion dankzij een sublieme Boussoufa, maker van drie goals. De Caje werd vervangen door Ferrera en die deed wat hij moest doen. Het voetbal bleef ondermaats, de slotmatch tegen Genk uitgezonderd, maar de Spaanse Belg haalde wel 13/15. Uiteindelijk kwam Club slechts één punt tekort om de tweede plaats van Standard over te nemen. In Brugge zullen ze zich voor de kop slaan, want een zekere plaats in de voorronde van de Champions League werd op die manier te grabbel gegooid.

 

Ook de Beker was al vlug geschiedenis voor de ‘Boeren’ uit Brugge. Zulte Waregem bleek immers te sterk in het Regenboogstadion met 2-1. Op Europees vlak deed Club het wel naar behoren. Eerst werd Valerenga uitgeschakeld na een thriller van formaat, waardoor Club zich opnieuw plaatste voor het kampioenenbal. Daarin deden de Bruggelingen wat ze moesten doen. Rapid Wien werd twee keer geklopt, terwijl ook thuis tegen Bayern een punt werd weggekaapt. Bij de toppers Juventus en Bayern werd twee keer nipt verloren. Uiteindelijk werd het derde en plaatste het zich dus voor de Uefa-cup. Daarin was AS Roma een maat te groot.

 

Wat liep er fout bij Club? Heel wat steunpilaren moesten worden vervangen, dat is zeker waar. Vermant speelde een goed seizoen op de positie van Simons. Hij gaf een pak assists, maar in de recuperatie werd Simons toch gemist. Het zijn nu éénmaal twee verschillende spelers. Leko kon nooit echt overtuigen als vervanger van Ceh. Hij toonde nu en dan wel zijn klasse, maar die momenten waren veel te schaars. Joos Valgaeren deed zijn reputatie dan weer alle eer aan door bijna een volledig seizoen geblesseerd langs de kant te zitten. Van Javier Portillo, de topschutter aller tijden bij de jeugd van het grote Real Madrid, werd veel verwacht. Ook hij toonde bijwijlen zijn grote klasse, maar de Spanjaard was niet regelmatig genoeg om echt een meerwaarde te zijn. Later werd ook nog de Zuid-Afrikaan Van Heerden aangetrokken, maar ook hij kon zijn stempel nog niet drukken. Bovendien had Club af te rekenen met een pak blessures. Zo vielen onder andere Butina, De Cock, Valgaeren, Clement, Klukowski, Blondel, Lange en Ishiaku langdurig uit. Toeval of niet? Feit is dat Jan van Winckel werd aangetrokken om onder andere aan blessurepreventie te doen.

 

Dat mag echter niet het enige excuus vormen. Het bestuur van blauw-zwart gaat zeker niet vrijuit. Eerst en vooral bleek de aanstelling van Ceulemans een flater van formaat. De man, die als speler een monument was en nog altijd is, bleek niet voldoende kwaliteiten te bezitten die een trainer van een topclub nodig heeft. De trainingen waren slap, er was geen systeem, hij kon niet met de ego’s overweg, … waardoor een pak spelers er ongeïnteresseerd bijliepen. Uiteindelijk zette Club de fout, op een vrij onorthodoxe manier, recht. Jan was nog niet weggereden of de vervanger stond al op het oefenterrein. Dat ‘gebrek aan respect’ stootte veel supporters tegen de borst, al wist men wel dat het zo niet verder kon. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat men zich zo kan vergissen bij het aanstellen van een trainer die men zo goed kent kun je jezelf afvragen. Waarschijnlijk hadden de emoties het laatste woord in plaats van het gezond verstand.

 

Ceulemans moet echter niet met alle zonden van Israël overladen worden, want ook de kern was niet fantastisch. Hij kreeg een vergiftigd geschenk door het vertrek van de vele steunpilaren. Bovendien brachten de vervangers, op Vermant na, niet wat van hen kon verwacht worden. De kern leek niet genoeg uitgebalanceerd. Centraal achterin ontbrak de klasse van Rozehnal. Ondanks het feit dat hij soms werd uitgespuwd probeerde de Tsjech wel te voetballen van achteruit, enkel Vandelannoite kwam hierbij in de buurt, maar die gedroeg zich naast het veld niet als een profvoetballer. Ook op het middenveld kwam men een stofzuiger tekort. Voorin werd dan weer een targetman gemist, aangezien Lange en Ishiaku lange tijd out waren. Bovendien was ook Balaban weer zijn grillige zelf. Na een sterk seizoensbegin zakte hij daarna weer helemaal weg. Het moet wel gezegd dat hij in de laatste vijf matchen, vier keer scoorde in een tweespitsensysteem. De Kroaat kreeg dan ook een verlenging voor twee jaar. Tenslotte verdient ook de meest regelmatige speler van de laatste twee jaar, Birger Maertens, een beetje aandacht.

 

Met betrekking tot volgend seizoen werden met Dreesen en Salou al twee goeie, gerichte versterkingen binnengehaald. Beide jongens hebben de 'Clubmentaliteit', wat dit seizoen al te vaak werd gemist. Bovendien brengen ze gestalte met zich mee en zijn het spelers die absoluut nodig waren in de kern. Verder werd vooral ingekocht met het oog op de toekomst. Diallo en Chavez, twee testers, maakten een goeie indruk en kregen een contract voorgeschoteld. Zij beginnen volgend seizoen nog bij de beloften. Ook Lenaerts, die derde doelman wordt en Azzagari werden aangetrokken. Verder is Club zeker nog op zoek naar een kwaliteitsvolle middenvelder. Hoewel Anderlecht voorlopig indruk maakt in de transferperiode zal Club hoe dan ook het voordeel hebben dat er al een ploeg staat, terwijl die bij de concurrent nog moet gevormd worden. Een ploeg kun je nu éénmaal niet kopen. [TH]