Analyse Seizoensanalyse : R. Antwerp F.C.
Foto: © SC
De oudste club van het land hoort volgens de meesten in eerste klasse thuis. Het is en blijft de ploeg met de meeste eerste-klasse ervaring van alle teams in België en de aanwezigheid van Antwerp zorgt steeds voor sfeer in het stadion van vriend en vijand. Na een rampzalig jaar voor de ploeg van voorzitter Eddy Wauters besloot het bestuur om grote kuis te houden in de kern.
Gans de aanhang van ‘de trots van Deurne-Noord’ was verbolgen over de gemiste kans op promotie. Eerst liet het team het afweten in de reguliere competitie en toen tegen alle verwachtingen in de eindronde nog werd gehaald liet Antwerp zich gewillig naar de slachtbank leiden door zijn tegenstanders. De club leek sportief op sterven na dood en dit verdiende alle aandacht van het Antwerpse bestuur. Er werd Belgisch en jeugdig talent ingekocht en de supporters leken vol enthousiasme achter deze nieuwe politiek te gaan staan.
Toen viel er echter een bom op de Bosuil. Illuster zakenman Tony Gram sleepte Antwerp voor de rechtbank omwille van uitstaande schulden. De club diende op enkele dagen 1,34 miljoen Euro te vinden om deze schuld in te lossen en hierdoor was meer dan de helft van het jaarbudget opgebruikt. Antwerp moest nu enkele paniekaankopen doen en investeren in goedkopere buitenlanders. Ondanks alles leek er op papier toch een sterk team te kunnen gevormd worden met nieuwe jongens zoals Tomsin, Verjans, Verbiest, Lavan, Jacquemyn, Stankovski en Jansen. Ook waren er nog Van Mieghem, Di Gregorio, Fedorow, Cissé, Dong en Mamam die bleven. Zoals gezegd bleken de laatste versterkingen zoals Biga, Olguin, Lukanovic en Neagoe uiteindelijk tegen te vallen.
In de heenronde viel Antwerp ten prooi aan wisselvalligheid en bleek de voorbereiding té kort om automatismen te kweken doordat vele jongens pas laat bij het team kwamen. Na een redelijke start zakte Antwerp weg in het klassement. Na de eerste periode stonden ze op een 14e stek en kort daarna gleden ze zelfs af tot de 16e stek. Gans Antwerp stond op zijn kop en de paniek sloeg toe op de Bosuil. Er werd richting Manchester gekeken voor versterkingen en die kwamen er ook. En ze zorgden na enkele weken ook voor het gewenste effect. Antwerp ging onder impuls van Simpson, Eckersley, Ebanks-Blake en vooral Martin beter spelen. De Engelsen zorgden voor meer scherpte in de groep en op termijn voor meer cohesie.
Antwerp haalde plots 24 op 30 tussen speeldag 19 en 28. Ze klommen gestaag op in de rangschikking en lagen op kop in de derde periode. Niets leek hen nog van de derde periodetitel en de voorspelde eindronde – althans voorspeld in de prognoses aan het begin van het seizoen – te kunnen afhouden. Maar toen volgde de 30e speeldag. Antwerp speelde een enorm sterke partij thuis tegen Waasland, maar kon de vele kansen niet verzilveren en liep op een fatale counter. Dit luidde de kentering in en de club zag alsnog het laatste eindrondeticket aan de neus voorbij gaan.
Regi Van Acker analyseerde voor ons het seizoen : “Aanvankelijk kostte de inpassing van een aantal jongens laat in de oefenperiode ons een aantal punten. Naargelang de wedstrijden volgden hadden enkele jongeren het moeilijk een constant niveau aan te houden. Door de tegenvallende resultaten werd de sfeer iets bedrukter en verslapte de scherpte al eens. De inbreng van de Engelse jongens zorgde voor de nodige scherpte in de groep. De gretigheid nam toe en de kopjes wezen na enkele weken terug in de juiste richting. Indien de Engelsen iets sneller hadden kunnen ingepast worden dan hadden we net die paar extra punten wel kunnen pakken. Ook het uitvallen van Verjans op het einde van het seizoen was een tegenvaller. Alle jongens luisterden naar hem, wilden er iets van aannemen. Het was een coach op het veld, een leider. Zijn uitvallen kostte ons punten. Maar uiteindelijk hebben we het zelf laten liggen. Zeker in de wedstrijd tegen Waasland die nooit verloren had mogen gaan.â€
De hoogtepunten dit jaar blijven de galawedstrijd tegen het fanionelftal van Manchester United, de sterke overwinning op K.V.S.K. United thuis en de sfeervolle regionale topper tegen K.V. Mechelen die de Bosuil nog even deed proeven van de grote tijden die het toch mocht meemaken gedurende de 125 jaar geschiedenis. De kers op de taart van het jubileumjaar kwam er jammer genoeg niet...
En volgend jaar ? Aangezien de meeste spelers nog onder contract liggen en de zaak Gram grotendeels van de baan lijkt ziet het er gunstig uit voor The Great Old. Ze kunnen rustig naar gerichte versterkingen zoeken en hebben nu een uitstekende basis om op te bouwen. Nu al rekenen velen ze onder de titelkandidaten voor volgend seizoen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief