Column Royal Antwerp F.C. - een balans
Foto: © SC
L'histoire se répète, mais ne se répète jamais... Deze tot cliché verworden wijze woorden lijken uitstekend te passen rond het lijf van de oudste club van het land. De polemiek in de pers - aan de vooravond van de voorbereiding op het nieuwe seizoen - omtrent R. Antwerp F.C. wordt wederom aangezwengeld met op kop de uitlatingen van Het Nieuwsblad. Vorig jaar zette De Nieuwe Gazet de seizoensstart in vuur en vlam door te opperen dat Antwerp op sterven na dood was...
De pers wist de laatste dagen te melden dat "er een papieren trainer komt naar de Bosuil" en dat de trainingen louter uitgesteld werden omdat de nieuwe lichting Engelse huurlingen tot 17 juli op zich laten wachten. De supporters morren traditioneel bij het al even traditionele uitblijven van transfers. De realiteit ? Antwerp wachtte totdat ze wisten in welke mate ze op Manchester konden rekenen om verdere stappen te ondernemen.
Ondertussen zijn er uitgebreide onderhandelingen gevoerd tussen beide clubs waarbij besproken werd in welke mate Manchester United verder betrokken kan worden in de sportieve structuur van de club. Het gaat om de begeleiding van de jeugd, het uitlenen van spelers, het uitwisselen van know-how, de verdere wetenschappelijke uitbouw van de sportieve begeleiding... Het is al zeker dat Fangzhuo Dong en Souleymane Mamam bij de club blijven en dat ManU hier nog drie tot vier spelers aan zal toevoegen. Daniel Simpson komt ook zo goed als zeker terug naar de Bosuil. Ook de samenwerking met coach Andy Welsh wordt verder doorgetrokken. Antwerp heeft zich ook vergewist van de zekerheid dat bij ondermaatse resultaten ManU verdere versterking zal sturen omdat de promotie het hoofddoel blijft voor beide partners.
Dit alles heeft de nodige tijd gevergd. Hierdoor heeft Antwerp afgewacht om te kunnen oordelen hoe ze zelf de ploeg nog verder dienen uit te bouwen en op welke posities ze horen te focussen. Ook is het voordeel dat spelers die nog niet onder contract liggen nu lagere looneisen beginnen te stellen. Dit economisch mechanisme van vraag en aanbod vergroot de mogelijkheden op de markt naar het einde van de transferperiode toe want de echt grote namen zijn voor de tweedeklassers toch steevast te hoog gegrepen. Antwerp focust ook liefst op transfervrije spelers. NIet alleen drukt dit de kosten, maar dit vermindert ook de risico's in deze onzekere tijden van contractbreuken en ander minder fraai gedrag. Pedrag Ristovic werd opnieuw vernoemd op de Bosuil - nu hij nog nergens onderdak vond - en zou naar verluid ook zijn eisen willen herzien. Maar uiteraard blijft dit ook vooral een bericht gestuurd door makelaars... Als er een grond van waarheid aan zit dan zou dit gelijk het keepersprobleem voor een groot deel kunnen oplossen.
Tenslotte zou het uistellen van de start van de voorbereiding enkel ingegeven zijn door sportieve redenen. Er wordt wel nog gezocht naar enkele buitenlandse tegenstanders om het oefenprogramma te verzwaren en aantrekkelijker te maken. In dit verband viel ook de mogelijkheid van een buitenlandse stage (Bij ManU) met wedstrijd tegen een lokale ploeg.
Maar tegenover dit alles staat dan weer het groeiende ongenoegen van de supporters. Op het Antwerpforum en in de cafés rondom de Bosuil neemt het gemor toe. Steeds weer hoor je bij een grote groep de roep om verandering. De honger naar de glorieperiode is nog steeds groot ; de dromen zijn nog niet dood in Deurne-Noord. En nu ze de buren uit het "Zuiden" steeds verder zien groeien - met of zonder steun van de stad - doet het hen nog meer pijn hun club te zien stagneren.
Sommigen schuiven het schuld bij het clubbestuur, anderen bij het stadsbestuur en nog anderen bij de evolutie van het moderne voetbal en de gevolgen van het arrest Bosman en de professionalisering. Er zijn duizenden meningen en duizenden oplossingen... Dat is dan weer eigen aan Antwerpen en dat was niet anders ten tijde van de grote neergang van Beerschot.
Terwijl GBA verder doorgroeit en een vaste subtoper lijkt te worden in de eerste klasse blijkt Antwerp op alle vlakken in het gehate voormalige nummer 13 zijn meerdere te moeten erkennen. Antwerp heeft het moeilijk zijn profstatuut te behouden, kan tot nu toe weinig of geen spelers aantrekken, kon met moeite het stadion behouden dat dringend aan vervanging of renovatie toe is en vindt geen nieuwe hoofdsponsor... Het zijn zulke argumenten die steeds weer aangehaald worden. Bij GBA werd net een grote sponsor binnengehaald met Quick en werd bekend gemaakt dat het budget wederom opgetrokken wordt dit jaar (de geruchten spreken van 6.5 tot 7.5 miljoen Euro. En dit alles doet extra pijn in de harten van de hondstrouwe roodwitte aanhang die nog geen 20 jaar geleden hun ploeg aanmoedigden op de heilige grond van “Wemb-e-leeeehâ€. De supporters vergeten vaak dat die hoogdagen voorbij zijn en dat ze nu moeten vergelijken hoe hun club het doet tegenover de concurrenten in tweede klasse.
Antwerp had vorig jaar op dit moment amper spelers. Dit jaar hebben ze nog steeds een kern van 17 spelers (reeds inclusief Dong en Mamam)... Er is dus een veel ruimere basis dan vorig jaar. De ploeg beschikt nog steeds over vele vaste pionnen zoals Gunter Verjans, Alexandre Di Gregorio, Fangzhuo Dong, Kevin Jansen, Alain Van Mieghem, Mohammed Cissé, Cedric Tomsin en Spencer Verbiest. Daarbij komen nog de jonge beloftevolle Kevin Baert en de semi-vaste-waarde Samuel Lavan. Verder zijn er ook nog de minder vaste waarden Souleymane Mamam, Darko Lukanovic, Luciano Olguin, Ahmed Biga, Giovanni Fedorow en Sacha Vervecken. Als je daar tenslotte nu nog Daniel Simpson rekent, de nieuwkomer Jochem Tanghe en een extra Engelse aanvaller, middenvelder en flankspeler dan kom je uit op een kern van 21 spelers. Met andere woorden lijkt het erop dan Antwerp slechts nog enkele versterkingen nodig heeft.
De ploeg heeft vooral op het middenveld nog nood aan versterking. De vervanging van Goran Stankovski - de aanvallende middenvelder - lijkt de absolute prioriteit en verder de aanwerving van nog minstens één keeper. Daarnaast is een uitbouw in de breedte in alle linies als titelpretendent ook niet overbodig. Dit wordt versterkt door het feit dat er anders dient gerekend te worden op enkele spelers die toch ook vorig jaar niet brachten wat ervan verwacht werd. Hierbij denken we aan in de eerste plaats aan Ahmed Biga, Giovanni Fedorow, Luciano Olguin en Darko Lukanovic.
Maar de vraag blijft dus waarom de supporters zo morren ? De redenen zijn waarschijnlijk de hooggespannen verwachtingen en de grote honger naar eerste klasse. Ook is duidelijk dat de affaire Gram bij velen diepe wonden heeft geslagen en ervoor gezorgd heeft dat het bestuur enkel nog gewantrouwd wordt. De verhalen over schulden en faillissementen zijn nog talrijker dan vroeger en sommigen menen zelfs dat de club beter de boeken sluit en terug begint in derde nationale...
Uiteindelijk blijkt één der grootste problemen de communicatieve zwakte te zijn van de club. In tegenstelling tot de meeste moderne organisaties beschikt Antwerp niet over een pers -en communicatieverantwoordelijke. Geen P.R. op de Bosuil ! Pas als er echt nieuws is te melden zal dat gemeld worden. En misschien ligt hier ook de basis van dat andere probleem... de negatieve houding van de pers vaak die ook niet anders kan dan achter de duizenden geruchten aan te gaan en deze dan als wilde verhalen breed uit te smeren in de sportkatern onder het goedkeurend oog van hun hoofdredakteur. Sensatie verkoopt immers goed. En misschien is het wel dit imago dat door het gebrek aan communicatieve sturing verder uitzaait als een kwaadaardig gezwel en alzo de commerciële kansen van de club hypothekeert. En hierdoor ook daalt de waarde en de aantrekkingskracht van het produkt "Antwerp".
Het lijkt dan dat de wederpbouw er eerder één is van propaganda en sfeermakerij. Het wordt tijd dat de oudste voetbaltrots van dit land werk maakt van een nieuw imago. Misschien kunnen ze dan toch nog iets leren van vijand nummer één : de burgervader... Want die was in een vorig (reclame)leven nog werkzaam als "opinie-menner" en "verkoper van dromen". Antwerp dient dus ook passende reclame te maken voor zichzelf als produkt. En op de eerste plaats dient de club zich te richten op de achterban om de verdeeldheid de kop in te drukken. Als dat lukt, dan ligt de weg naar de beloftevolle toekomst alweer iets meer open.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief