België - Kazachstan: de feiten

België - Kazachstan 0-0. Neen, het is geen slechte droom. Neen, het is geen 1 april. 0-0...dat gaf het scorebord in het Astridpark gisteren aan even na elf uur 's avonds. Wie, wat, waar, hoe? We zetten alles even op een rijtje.

Heel voetbalminnend en niet-voetbalminnend België zag gisteren een dramatische uitslag, maar nog veel erger was dat de wedstrijd het kijken niet waard was. Eén schuldige aantonen voor zo'n wanprestatie is niet eerlijk, al zijn er veel redenen aanwezig om met een beschuldigende vinger richting Vandereycken te wijzen. Enkele feiten:

1. Veel voetbalkenners keken gisteren raar op toen de bondscoach gisteren zijn elftal bekendmaakte. Waarom dienen oefenwedstrijden als je in je eerste kwalificiatiewedstrijden verder blijft experimenteren? Zo stonden er maar liefst vijf (!) centrale verdedigers opgesteld. Was het dan zo broodnodig zoveel defensieve zekerheid in te bouwen tegen, ocharme, de nummer 151 van de wereld? Een team zoals dat van Kazachstan heeft slechts Ã©Ã©n kwaliteit; het voetbalspel betonneren. Als torenhoge favoriet weet je dit en stel je dan ook spelers op die het talent hebben om zo'n type spel te ontmantelen. Desondanks de vele verdedigend ingestelde spelers slaagde België er zelfs nog in de Kazachen 2 à 3 open kansen cadeau te geven. Een totale blamage had dus gekund.

2. In de spits was debutant Dembele - die overigens verdienstelijk speelde - het speerpunt, met Buffel als tweede, hangende spits. Huysegems, Pieroni, Vandenbergh zaten te verkommeren op de bank. Al bij al kregen de Rode Duivels in de tweede helft dankzij opportunistisch spel nog behoorlijk wat kansen, die allemaal vakkundig de nek werden omgewrongen. Kansen die goaltjesdief Vandenbergh met quasi zekerheid had kunnen verzilveren.

3. Waarom speelden zoveel spelers niet op hun vertrouwde posities? Het is een feit dat veel spelers bij een internationale topclub spelen. Maar zowel Kompany, Van Damme, Hoefkens als Geraerts speelden niet op hun vertrouwde positie. Goor was zelfs gedurende de gehele tweede helft omgevormd tot linksachter.

4. Welk tactisch systeem werd gisteren gehanteerd? Begonnen in een 4-4-1-1 begon Vandereycken al snel voor een afgang te vrezen en koos hij voor meer aanvallende kracht door Huysegems en Pieroni in te brengen. Dit veranderde de opstelling rond het uur in een soort 3-1-6. Iedereen blind naar voor. Op het middenveld waren de ballen steevast voor de Kazachen omdat...er geen Belgisch middenveld was, op uitzondering van de moederziel alleenstaande Geraerts. 

5. De wissels. De vervanging van de geblesseerde Kompany voor Huysegems was een eerste teken voor de onzekerheid op de Belgische bank na een povere eerste 35 minuten. Pieroni voor Van Damme kan geapprecieerd worden. Waarom echter vervang je na 75 minuten spelen rechtsachter Hoefkens voor de iets meer aanvallend ingestelde Vanden Borre. Onbegrijpelijke beslissing wanneer je een Daerden, Vandenbergh en Defour op de bank hebt zitten. Het enige gevolg van deze -zeker niet applausvervanging voor de erg zwakke Hoefkens- was dat Kazachstan nog meer countermogelijkheden kreeg.

Vijf redenen die zeker iets van de totale off-day van gisteren verklaren. Een zesde is niet te wijten aan de nationale selectieheer. Waarom konden gevestigde waarden zoals Simons en Goor gisteren geen twee deftige passes op rij meer geven? Verlamd door de schrik om een nieuwe campagne opnieuw slecht in te zetten? Wie zal het zeggen?

Eén element kan zeker niet aangehaald worden ter verantwoording van de schabouwelijke prestatie; het terrein. De Heizel is niet aangenaam om te spelen, dus trekken we naar een ander stadion zoals gisteren het Astridpark van Anderlecht. Dit inspireerde onze Belgische voetbalheren echter niet tot sprankelend voetbal. De nationale voetbalploeg heeft nog veel werk voor de boeg en mag vanaf speeldag 1 de achtervolgingsrace inzetten. Of is de nationale competite van Kazachstan binnenkort een grootheid van het Europees voetbal? [AN]