Column Commentatoren: soms grappig, vaak fout

Voetbalcommentatoren hebben geen makkelijke job. Je negentig minuten lang concentreren en bovenal zien dat je je niet verspreekt, want dan heeft iedereen het wel gehoord. Zo ook de mensen van Voetbalkrant. Toch is niet alles slecht wat deze commentatoren doen. Zo zorgen zij onder meer voor de uitbreiding van de woordenschat en beschikken ze bovendien over de nodige dosis humor.

Wilfried Mostinckx is met voorsprong mijn favoriete commentator. Als ik een wedstrijd volg die door Wilfried van tekst en uitleg wordt voorzien heb ik stof genoeg om er een heel boek over te schrijven. Vorig jaar nog volgde ik de bekerwedstrijd tussen Standard en Zulte Waregem op tv en ik stond werkelijk verbaasd over de voetbalkennis van de VTM-man. Hij merkte bijvoorbeeld op dat bij vrijschoppen en andere stilliggende fases het spel vrij vaak stil ligt. Eerlijk, daar was u toch nooit opgekomen zeker?

Sinds dit seizoen heeft KANAALTWEE de rechten voor de Champions League in handen en dat zal iedereen geweten hebben. Ook ik keek dinsdag naar Chelsea-Bremen, want mijn favoriete commentator moest die wedstrijd verslaan. Ik zat met mijn notitieboekje nog maar net in de aanslag, de teams kwamen het veld op en ... Wilfried ging al meteen de mist in. Hij wist ons te melden dat we een close up kregen van Joe Cole die van Arsenal naar Chelsea was overgekomen. Vreemd is dat, want ik dacht nochtans Ashley Cole gezien te hebben. Joe Cole die zat op de bank en speelt bij mijn weten al enkele jaren voor Chelsea.

Per regelmaat van de klok vergist de uitvinder van het 'Negerschot' zich wel eens, maar dat maakt hij dan weer ruimschoots goed met zijn humor. Bremen-spits Klose kopte tegen Chelsea een bal op de lat. De reactie van Wilfried klonk als volgt: "Klose was er close bij." Humor van de bovenste plank. 

Als u nu echter dacht dat Wilfried de enige vindingrijke commentator is dan hebt u het helemaal fout. Ook Filip Joos, die in tegenstelling tot vele andere commentatoren wel blijk geeft van het spelletje te kennen, heeft daar geen problemen mee. Hij vindt op zijn beurt nieuwe werkwoorden uit. U moet goed onthouden dat als een speler voortaan de bal met zijn schouder buiten zet, hij de bal buiten schoudert.

Niet alleen de mensen van de televisie maken fouten. Ook de radio-verslaggevers, die het meestal nog moeilijker hebben dan hun collega's van tv, slaan de bal af en toe mis. Zo ook Roel Caers toen Racing Genk vorig seizoen Germinal Beerschot over de vloer kreeg. Hij had het over een aanval van Genk die werd afgeslagen onmiddellijk gevolgd door de counter van de Limburgers. Of ze dat in Antwerpen zo graag horen is maar zeer de vraag natuurlijk, maar mensen, vergissen is menselijk.

Over radio-verslaggevers gesproken. Het is daar soms nog duidelijker dan op tv naar welke club de voorkeur uitgaat van de verslaggever. Het meest uitgesproken voorbeeld hiervan is zonder de minste twijfel Jos Willems. De man van het sfeervolle Kuipje, zo zegt hij het zelf toch altijd, is nagenoeg altijd het delirium nabij als zijn favoriete ploeg uit de Kempen een goal maakt.

Frank Raes heb ik tijdens wedstrijdverslagen niet kunnen betrappen op versprekingen of wat dat ook. Het kan zijn dat ik er niet goed op heb gelet, maar volgens mij is het feit dat Gert Verheyen gestopt is met voetballen daar niet vreemd aan. De straffe verhalen over een welbekende dancing in Hoogstraten behoren nu allicht definitief tot het verleden.

Misschien is het daarom dat Frank vanaf dit jaar minder wedstrijden van commentaar voorziet en zich concentreert op Studio 1 waar hij samen met de Brusselmansen, Schepensen en andere De Bildes de grapjas kan uithangen. Zo was er afgelopen week de schitterend ingestudeerde mop in verband met de uitslag van Verviers. Dat speelde namelijk vier-vier gelijk en dat vertelde Raes dan ook meteen aan Gilles De Bilde. Voor de mensen die het niet snappen, kijk nog eens naar de eindstand en vervolgens naar de naam van de club en na een tijdje zal u het ook wel snappen. Troost u, De Bilde had het ook niet meteen door, maar die was waarschijnlijk nog aan het bekomen van de uitschakelingen van Argentinië, Spanje en Brazilië op het WK.

Tot slot wil ik het ook nog even hebben over Carl Huybrechts. Door velen niet echt geliefd, maar iedereen moet toegeven dat zijn schitterende ingestudeerde mopjes, akkoord ze zijn zeer zeldzaam, soms werkelijk echt om te lachen zijn. Vorig seizoen praatte hij de wedstrijd Arsenal-Juventus aan mekaar. Toen er terug moest worden overgeschakeld naar commentator Eddy Demarez had Huybrechts de volgende schitterende bindtekst in huis: "Iedereen ready, dan gaan we back to den Eddy."

Op zijn bindteksten mag Carl dan wel hard werken, maar aan zijn wedstrijdvoorbereiding moet hij toch eens iets doen. De rapportcijfers waren tot mijn groot genoegen dan wel verdwenen deze zomer tijdens het WK, maar bij Armenië-België ging het toch weer goed fout. De blonde man had scheidsrechtersbaas Jeurissen uitgenodigd om vooruit te blikken op de interland. De wedstrijd begon over een kwartier en de eerste vraag die Carl stelde was meteen to the point: "En meneer Jeurissen, u hebt vroeger nog les gegeven. Wat gaf u, wanneer was dat en waar was dat?" Ik dacht dat ik op de VRT naar een uitzending van Herexamen aan het kijken was, maar een kwartier later zag ik dan toch voetbal op VT4.