De vijf momenten van speeldag 7

 

1. Dat vreugde en verdriet dicht bij elkaar liggen is een understatement zo hoog als de voormalige WTC-torens. Zo ook afgelopen weekend in Waregem bij het duel tussen Essevee Zulte Waregem en Essevee Roeselare. Daar viel Cédric Roussel aan het begin van de tweede helft uit met een lelijke knieblessure. Met tranen in de ogen en het besef dat hij wellicht opnieuw een lange tijd out zal zijn strompelde hij naar de kant. Terwijl hij op de bank de tranen nog uit z’n ogen verdreef scoorde ploegmaat Matthys de 2-1. Die treffer verlichtte de pijn en toverde terstond een brede glimlach bij de spits, de grens tussen pijn en vreugde is flinterdun.

 

2. De grens tussen vreugde en verdriet of frustratie is ook in Brugge flinterdun. Een week geleden nog kroop Club door het oog van de naald door in de allerlaatste 2-3 te gaan winnen op STVV. Toen verdreef het een nakende crisis en een hoop frustratie. Frustratie die er opnieuw was zaterdagavond tot even voor het einde. Één schot van Englebert volstond om in extremis toch de drie punten binnen te halen. Het verleidde de anders immer koele Ferrera tot een spontaan vreugdedansje. Ook in Charleroi gingen ze van het ene uiterste in het andere. Van 1-0 naar 1-1 en dat in enkele minuten, het gebeurde allemaal tot grote ergernis van trainer Mathijssen die langs de lijn z’n frustratie de volle loop liet.

 

3. De frustratie die in het Brugse Jan Breydelstadion rondhing was voor één keer niet de schuld van de elf Bruggelingen op het veld. Het was de man in het zwart, Bourdouxhe, die de bloeddruk bij de 24.000 toeschouwers de lucht in joeg. De rode kaart voor Salou was licht maar terecht te noemen, de overige fases op z'n minst gezegd discutabel. Een strafschop op Yulu Matondo werd niet gefloten, een nog duidelijkere op Colman ook al niet. En dan vergeten we nog even enkele tientallen andere fases. De scheidsrechter was het noorden volledig kwijt, nochtans niet moeilijk met de spionkop in de ‘noordtribune’. Zelf was de scheidsrechter zich van geen kwaad bewust, maar scheidsrechtersbaas Jeurissen verwoordde het duidelijk. “Het gedrag van ref Bourdouxhe is minstens voor interpretatie vatbaar. Ik begrijp dat de voetballiefhebbers zich vragen stellen bij de leiding in Brugge.” Bij deze.

 

4. Ook in Genk was het de scheidsrechter die alle aandacht opeiste. Wouters stuurde Lardenoit met twee lichte gele kaarten van het veld en dat deed de wedstrijd kantelen. Het bezorgde Genk een surplus, een surplus die uiteindelijk tot de overwinning voor de thuisploeg leidde. Na afloop van de wedstrijd ging alle aandacht naar Ivan Bosnjak. De spits kwam onfortuinlijk neer en liep een serieuze schouderblessure op. Die houdt hem drie weken aan de kant.

 

5. Van de negen wedstrijden afgelopen weekend eindigden er vijf op 1-0 of 0-1. Nog maar eens het bewijs dat het niveau van de Belgische competitie stagneert en dat de overwinningen met grote cijfers eerder uitzondering dan regel zijn. Een individuele flits volstaat vaak om het verschil te maken. Da Silva toverde in Genk, terwijl Ogunsoto z’n acrobatie toonde in Westerlo. Ook in Lokeren was het één speler die het verschil maakte. Wamberto scoorde twee keer en haalde zo z’n gram naar de buitenwereld toe. Hij is het nog niet verleerd…