Verheyen: 'Geen zwart gat'
Foto: © SC
Word fan van Club Brugge! 5785
Gert Verheyen nam eind vorig seizoen afscheid van het profvoetbal. Vijf maanden later is hij actief als beloftencoach van Club Brugge, het team waarvoor hij jaren speelde. En blijkbaar voelt Verheyen zich goed in die functie, want hij lijkt het spelen niet te missen.
"Vreemd genoeg heb ik nooit in een zwart gat gezeten", aldus Verheyen in Het Laatste Nieuws. "Daarvoor heb ik het veel te druk. Mijn kop staat nooit stil. Er is zoveel dat moet gebeuren: trainingsrapporten, wedstrijdrapporten, individuele spelersbeoordelingen,... Ik steek hier veel meer tijd in dan gedacht. Een simpele training voorbereiden lukt soms op een kwartier, maar duurt soms ook anderhalf uur. En dat terwijl ik als voetballer nergens aan hoefde te denken. Voetballen is doen wat je graag doet, meer niet. Daarmee wil ik niet zeggen dat het simpel is, want je moet het talent hebben en je moet de opofferingen willen maken."
"Het mooie is: mijn eeuwige schuldgevoel is weg. Ik heb me heel lang dingen moeten ontzeggen, chocolade bijvoorbeeld is altijd een zwak geweest, en nu moet ik me niet meer schuldig voelen als ik zondig. Nu mag ik een keertje uitgaan, gezellig gaan eten met mijn vrouw, snoepen als ik zin heb. Sinds ik gestopt ben, ben ik al twee kilo aangekomen."
"Of ik ooit in eerste klasse wil trainen? Daar ben ik nog niet klaar voor. Hulptrainer? Ook nog niet. Wat Franky Van der Elst vandaag als meerwaarde voor Club biedt, kan ik nog niet. Ik moet nog veel leren, daarom ga ik vaak naar de trainingen van de eerste ploeg kijken. Maar laat mij voorlopig maar genieten van de beloften."
"Vreemd genoeg heb ik nooit in een zwart gat gezeten", aldus Verheyen in Het Laatste Nieuws. "Daarvoor heb ik het veel te druk. Mijn kop staat nooit stil. Er is zoveel dat moet gebeuren: trainingsrapporten, wedstrijdrapporten, individuele spelersbeoordelingen,... Ik steek hier veel meer tijd in dan gedacht. Een simpele training voorbereiden lukt soms op een kwartier, maar duurt soms ook anderhalf uur. En dat terwijl ik als voetballer nergens aan hoefde te denken. Voetballen is doen wat je graag doet, meer niet. Daarmee wil ik niet zeggen dat het simpel is, want je moet het talent hebben en je moet de opofferingen willen maken."
"Het mooie is: mijn eeuwige schuldgevoel is weg. Ik heb me heel lang dingen moeten ontzeggen, chocolade bijvoorbeeld is altijd een zwak geweest, en nu moet ik me niet meer schuldig voelen als ik zondig. Nu mag ik een keertje uitgaan, gezellig gaan eten met mijn vrouw, snoepen als ik zin heb. Sinds ik gestopt ben, ben ik al twee kilo aangekomen."
"Of ik ooit in eerste klasse wil trainen? Daar ben ik nog niet klaar voor. Hulptrainer? Ook nog niet. Wat Franky Van der Elst vandaag als meerwaarde voor Club biedt, kan ik nog niet. Ik moet nog veel leren, daarom ga ik vaak naar de trainingen van de eerste ploeg kijken. Maar laat mij voorlopig maar genieten van de beloften."
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief