Column Tribune: Bailly vs Stijnen

De ster van Stijn Stijnen is snel gerezen, maar kan - is het toeval, met Kerstmis in zicht? - ook heel snel vallen. De jonge beloftevolle doelman speelde bij Club Brugge lang in de schaduw van Tomislav Butina en monument Dany Verlinden. Die laatste, die nu keeperstrainer is van Stijnen en zijn poulain graag nog wat laat rijpen, waarschuwde in september vorig jaar al voor een tweede Peersmangeval. Stijnen werd toen opgeroepen voor de nationale ploeg na amper gespeeld te hebben. Verlinden vond het “raar” dat een doelman op basis van drie wedstrijden in de eerste ploeg al geselecteerd werd voor de Rode Duivels. “Tegenwoordig gaat dat blijkbaar allemaal vrij makkelijk”, zei Dany daarover. “Peersman werd na nauwelijks meer wedstrijden opgeroepen en is daar dan ook helemaal op afgeknapt. Een keeper die geen titularis is bij zijn team kan normaal nooit opgeroepen worden voor de nationale ploeg.”

Trainers en bondscoaches moeten jonge spelers beschermen. “Niet laten verbranden”, zoals dat dan heet. Er zijn voorbeelden genoeg van jonge gasten die snel omhoog klommen, maar nu in het buitenland, ergens bij een subtopper of zelfs een tweedeklasser zitten te verkommeren. Stijn Stijnen leek in eerste instantie tegen de druk gewapend. Na zijn sterke match tegen Juventus Turijn in de Champions League vorig seizoen, vroeg Juve-trainer Fabio Capello zich af waarom Stijnen niet bij hen speelde. Stijnen reageerde nuchter: “Plots kreeg ik telefoon van alle kanten. Ook van Italiaanse managers, ja, die zwaaiden met interessante ploegen uit de Serie A. Maar ik ben altijd rustig gebleven, heb me nooit laten zot maken, heb er bewust voor gekozen om hier bij te tekenen. Hier heb ik de basis gelegd, heb ik alle krediet opgebouwd, hier wil ik ook de volgende stap in mijn carrière zetten.”

Nadat Butina bij Club Brugge te kennen had gegeven zijn contract niet te willen verlengen bij blauwzwart en voor Olympiakos koos, kreeg Stijnen zijn kans. Hij werkte het vorig voetbaljaar sober en goed af, zodat het vertrouwen groeide dat Stijnen er zou staan dit seizoen. Geen onterechte verwachtingen, op voorwaarde dat hij geen stappen zou overslaan. Hijzelf deed dat eigenlijk niet. Bondscoach René Vandereycken wel. We zijn niet de eersten die zijn selectiepolitiek in vraag stellen. Over zijn weigering om Genkspelers erbij te halen, is recent genoeg geschreven. Ook toen hij Stijnens ploeggenoot Jason Vandelanoitte even bij de selectie haalde, vonden veel insiders dat geen goed idee. Vandelanoitte heeft nog niks bewezen, en zo kon hij denken dat het vrij makkelijk was om bij de Rode Duivels te horen. Stijnen van zijn kant was wel goed bezig en had het geluk dat andere concurrenten ofwel in de lappenmand lagen, bankzitter waren of niet presteerden.

Stijnen kwam veel in the picture. Zijn reflexen op belangrijke momenten waardoor Club Brugge heel wat punten pakte, zorgden voor superlatieven in de pers. Ze werden tot wereldklasse verheven. Want, laat dit duidelijk zijn: Stijnen is moeilijk te kloppen op zijn lijn. Dany Verlinden was ook zo’n keeper, maar hij kon zich niet meten met lange spitsen in de lucht door zijn kleine gestalte. Dat werd dan ook vaak als verklaring gegeven waarom hij niet geselecteerd werd voor de nationale ploeg. Stijnen heeft die lengte en gestalte wél. Maar daar schuilt net zijn zwakte.

Zijn tekortkomingen op hoge ballen en aarzelingen wanneer hij zijn doel moet verlaten, kwam al een aantal keer bovendrijven. Tekortkomingen die op internationaal niveau dodelijk kunnen zijn. Begon het nog met een flater zonder gevolgen tegen Ruzomberok, dan talmde hij in de Jupiler League tweemaal te lang en compenseerde dat met een zware fout. Op het veld van FC Brussels stopte Stijnen Téhoué onder de graszoden, thuis tegen Charleroi torpedeerde hij Orlando. Die overtredingen werden in sommige media vergeleken met de grove tussenkomst van Harold Schumacher in de halve finale van het WK '82, toen die Patrick Battiston onorthodox afstopte. Net als de Duitse doelman lieten de scheidsrechters Stijnen onbestraft. Tegen Standard Luik ging de Brugse goalie afgelopen weekend dan wel finaal in de fout bij de laatste twee goals. Zijn hoge ballenvrees werd pijnlijk bloot gelegd, met een 4-4 tot gevolg.

Moet Stijnen nu vervangen worden? Neen, natuurlijk niet. Uit fouten leert een jonge keeper. Maar hij mag niet teveel hooi op z'n vork nemen. Luid roepen dat Vandereycken en Emilio Ferrera contractverlengingen moeten krijgen, dat doe je niet, zeker niet als je pas komt kijken. Hij werd daar dan ook voor op het matje geroepen door sportleider Marc Degryse. Mochten de refs rood getrokken hebben voor de overtredingen van Stijnen, dan gingen we Glenn Verbauwhede aan het werk gezien hebben. Een wat roekeloze doelman, die soms lak heeft aan discipline, maar wel één met uitstraling en détante. Bij Genk hebben ze nog steeds geen spijt dat ze zo iemand de kans hebben gegeven. Logan Bailly voorkomt met gedurfde tussenkomsten in zijn 16-meter gebied verder gevaar. Hij is ook nog jong, maar deed wel wat meer ervaring op. Zo stond hij als jonge snaak van 17 in het doel van Heusden-Zolder, dat ooit met 4-2 de grond aanveegde met Club Brugge, en deed hij al een stage in Engeland.

Tot dusver konden we Bailly nog niet op foutjes betrappen, tot van het weekend. In Charleroi ging hij bij de eerste en vierde goal niet vrijuit. Bailly nam meteen de schuld op zich. Stijnen deed dat niet na Standard. Hij had zich niks te verwijten en sneert nu ongepast naar standbeeld Birger Jensen. René Vandereycken moet dan maar de knoop doorhakken en zijn anti-Genkgevoelens laten varen. “Als je Bailly bij de Rode Duivels haalt, is het om te spelen”, vond Filip Joos als analist in Studio 1. Ongelijk kan je hem niet geven. Laat Stijnen zich verder ontwikkelen in het Jan Breydelstadion en geef een echte klassedoelman de kans. Club Brugge en België zullen er wel bij varen.

Door Jan de Jong.