Lyon nam nagenoeg meteen het tempo in handen. Na precies drieëntwintig minuten spelen resulteerde dat in de openinstreffer: Juninho Pernambucano mocht een vrije trap nemen van zo’n dertig meter, als doelman weet je dat je dan zo goed als kansloos bent. Al had Itandje die bal misschien wel moeten hebben: de bal kwam misschien wel recht op hem af, maar de snelheid en het onvoorspelbare effect zorgden ervoor dat hij de bal enkel maar kon toucheren, en zo niet verhinderen dat Lyon op voorsprong kwam. En tien minuten later stond Lens al met twee goals in het krijt. Al is de treffer van Malouda op z’n minst discutabel te noemen, of toch dat wat eraan vooraf ging. François Clerc struikelde namelijk aan de rechterflank, maar scheidsrechter Duhamel beschouwde het als een overtreding en gaf Lyon een vrije trap. Juninho nam die, Malouda kopte binnen. In het hevige protest daarna kreeg Ramos nog geel, de thuisploeg voelde zich, terecht, bestolen. Maar voor de rust konden de geel-roden niks niks meer terugdoen, het bleef 0-2.

 

Na de rust was het niet Lens dat terugkwam, maar Lyon dat uitliep. En weer lag Juninho aan de basis: hij stuurde vijf minuten na rust nogmaals een vrije trap het pak in die slecht weggewerkt werd, Malouda trapte, Itandje loste en Cris trapte binnen. En Lens moest de kelk tot op de bodem ledigen: even voorbij het uur rukte Sidney Govou op aan de rechterkant, zijn voorzet werd hartelijk ontvangen door de grootmeester zelf, Juninho schoof de bal beheerst onder Itandje door: 0-4, een ware afgang voor de thuisploeg, dat niets kon beginnen tegen een meesterlijk Lyon.