Column Tribune: Grijpt media de macht?

Het Oostendse casino, twee weken geleden. Op het Gala van de Gouden Schoen vragen we Stijn Stijnen beleefd of hij op de foto wil voor Voetbalkrant.com. “Voor wie? Voor Voetbalkrant? Neen en u weet wel waarom.” De Brugse goalie ligt blijkbaar nog steeds wakker van een column die eerder verscheen op deze website, waarin hij in balans werd gelegd met Logan Bailly. Voor ons geen probleem. Dit waait wel over, denken we dan. Even verderop staan Marc Degryse, Philippe Clement en Franky Van der Elst een pintje te drinken. Een kleingeestige journalist zou dit kunnen aankaarten bij de sportleider van Club Brugge. Maar zo zijn wij niet. Want je moet ook eens in de plaats van de nationale doelman denken. Voor Stijnen is het allemaal heel snel gegaan. Na alle lovende kritieken, komt negatieve kritiek aan als een klap in je gezicht.

 

Het Koninklijk Paleis, een week geleden. Op de nieuwjaarsreceptie worden Yves Desmet (De Morgen) en Pol Van Den Driessche (VTM Royalty) op het matje geroepen door Prins Filip. De negatieve berichtgevingen over zijn persoon liggen hem op de maag. Vooral Van Den Driessche maakt het soms bont op de Nederlandse televisie. Tegen Desmet herhaalt onze toekomstige koning drie keer: “Ik weet dat jij me niet graag ziet.” Om dan aan beide mee te delen: “Als jullie zo verder doen, zijn jullie hier niet meer welkom.” Dat mocht hij niet gezegd hebben. En ik kan me voorstellen dat Yves en Pol toen dachten: dit laten we niet overwaaien. De premier daarvan op de hoogte brengen kan dan inderdaad wel, maar het zo opkloppen door nog eens de oude koeien uit de gracht te halen en dan te koppen Hij kan het niet, was onzes inziens niet nodig. Want je moet ook eens in de prins zijn schoenen staan. Steeds lezen en zien hoe je de grond ingeboord wordt, zonder ook maar zelf te kunnen reageren. Tussen pot en pint wordt dat in de sportwereld meestal uitgepraat, maar als de Prins tussen pot en champagne de macht van de media durft aan te kaarten. Oh la!

 

 

Wat niet meer zal kunnen uitgepraat worden, is hetgeen waar Het Laatste Nieuws-journalist Maarten Michielssens mee bezig is. De hele media, ook kranten uit dezelfde Persgroep, keren zich tegen hem. Als hij niet snel met de naam van de Quick Step-renner over de brug komt, lijkt alles wat hij neergeschreven heeft niks voor te stellen. “Een psychopaat is het!” vertelde Patrick Lefevere in het Vip-dorp op het WK Wielrennen in Hooglede-Gits. Dat Michielssens meedoet met de persoonlijke vete tussen Jean-Marie Dedecker en Patrick Lefevre, daar bestaat intussen geen twijfel meer over. Maar Maarten uitte zich ook al meteen als wielerhater. In het Canvasprogramma Morgen Beter zei hij zelfs letterlijk: “Wielrennen denkt niet mee met de Olympische gedachte, laat ons (de dopingvrije sporten) dan met rust.” Net hij, als atletiekjournalist, moet dit zeggen. In hetzelfde programma klaagde Guy Polspoel tafelgast Karl Vannieuwkerke aan. “Ik heb je altijd al gezegd dat je die koers in Diksmuide niet mee mag organiseren. Je staat te dicht bij de renners en steekt alles mee de doofpot in.” Vannieuwkerke – De Slimste Mens in spé? - verweerde zich, niet makkelijk met nog een uitgesproken niet-wielerfan aan tafel: Ivan Sonck. Die merkte wel terecht op dat hij het epogebruik al in 1995 aan het licht bracht, wat de beruchte tape met dokter Yvan Vanmol trouwens bevestigt, maar dat het nu plots meer aandacht krijgt omdat het in een populaire krant komt. Dat is dan de macht van Het Laatste Nieuws.

 

Te close met de sporters zijn, de ene journalist durft het de andere verwijten. Maar hoe je het ook draait of keert, ervaring leert dat je dan ook meer gedaan krijgt van die mensen als het moeilijk gaat. Spelers die na een nederlaag weinig zin hebben in een interview, zullen sneller een effort doen als je er als journalist eens een pint mee hebt gedronken. Zo had de ex-coach van Club Brugge, bierliefhebber Trond Sollied, wel z’n aanhangers onder het journaille. Zijn opvolger Emilio Ferrera was niet zo’n plakker, deed wel tegen iedereen vriendelijk, maar had met niemand van de perslui een nauwe band. De persmensen die het wel konden vinden met hem, zetten hem onder druk in de dagbladen. En ze beschermden hem niet in de maandagkrant, na de zwarte zondag in het Jan Breydelstadion. Wie wel op sympathie kon rekenen na zijn ontslag, was Marc Degryse. Een oude rot in het vak en te kritisch volgens sommigen, François Colin, vond het jammer dat blauwzwart hem niet meer krediet gaf. “Hij moest als jonge sportleider leergeld kunnen betalen. Want net als Michel Preud’homme was dit een goeie bobo met het oog op de toekomst, na hen valt een gat. Het is een gemiste kans.”

 

 

Degryse werd meer door de eigen fans aangevallen - “Er zit een Jood in het bestuur” - dan door de media. Hoewel hem de transfers wel serieus werden aangerekend. “Een mens kan pech hebben”, zei een supporter in Studio 1 maandagavond, “maar waarom laat hij dan Karel Geeraerts en Hans Cornelis gaan? En wat hebben Roelandts en De Cock misdaan?” De eerste twee zijn nu titularis bij respectievelijk Standard en Genk en mochten de club verlaten in het begin van de ambtstermijn van Degryse. Kevin Roelandts en Olivier De Cock zijn een ander verhaal. Roelandts lag sowieso niet goed bij trainer Ferrera en kent de macht van de media intussen. Maar dit voorbeeld toont wel aan dat je niet alles op de media mag schuiven.

 

Op een supportersavond in het huis van een journalist van de West-Vlaamse Televisie werd hij gefilmd en ‘gepakt’ op één uitspraak over Brian Priske. Roelandts moet niet zeuren dat hij niet wist dat WTV daar was, hij werd er zelfs geïnterviewd en op de micro stond duidelijk het logo van de regionale zender. Als hij met een glaasje champagne op - “want het was de verjaardag van Jason Vandelanoitte” - een dergelijke uitspraak doet, mag hij dat niet afreageren op de lokale media. “Ik heb ze de huid volgescholden en geef hen nooit nog een interview”, zei Roelandts trots in Sport/Voetbalmagazine. Nou, verwacht van WTV geen knieval à la Kevin, ben jij nog kwaad op mij? De regionale zender hoeft ook geen interview meer met hem. En Olivier De Cock? Misschien is er voor hem toch nog een toekomst weggelegd in Brugge.

 

Jan de Jong