Column Spaanderen boven: Barça-Madrid

    Een voetbalweekeinde om U tegen te zeggen.

Dit weekend werd alhier ter stede wederom de jaarlijkse partij FC Barcelona – Real Madrid georganiseerd. Deze partij is niet alleen een voetbalpartij, maar een begrip. En dan hadden we in België ook nog Standard - Gent en Genk – Anderlecht. Dus een waar feest voor de rechtgeaarde voetballiefhebber. 

Hier in Spanje wordt U weken op voorhand de kop reeds gek gemaakt met zo een Barça – Madrid. De kranten staan er bol van, leugens, halve waarheden, en nu en dan nog informatie ook. De sportkranten gaan hier sowieso al het ganse jaar over de toonbank als zoete broodjes, maar nu kan je er het atomium mee behangen. 

Het leukste van gans die zaak is op café zitten, allez dat is natuurlijk altijd plezant. Iedereen doet zijn zegje over Ronaldinho, Messi, en kompanen. De Madrid-supporters daarentegen hebben het nogal moeilijk dezer dagen. Want Madrid heeft het kwaad. Maar bij zo'n partij leeft iedereen op. Zeker na een paar wijntjes en pinten komen de tongen los. En de Spanjaarden kunnen lawaai maken. Dan was die partij bedrog, dan weet die speler niet dat er een blaas in een bal zit, en zelfs de regering draagt hier de schuld van het niet of wel winnen van een match. Toen Aznar aan de macht was, hij is Madrid-fan, beweerden alle Barça-fans dat Real Madrid bevoordeeld werd door de regering. Nu Zapatero aan de macht is, hij is Barça-fan, gebeurt net het omgekeerde. Dus de discussies laaien hier al fel op vooraleer er nog maar een trap tegen een bal gegeven is. Zaterdagavond was het een uitgelezen moment voor de niet-voetbalfans om de topsnelheid van hun auto of motorfiets uit te proberen, tijdens de wedstrijd kan je een boterhammetje eten midden op de grootste avenue van Barcelona, zonder ongelukken voor te hebben. Iedereen zit namelijk voor de buis gekluisterd. 

De cafés zitten overvol, en natuurlijk word er een deftig pintje gedronken. Na het eerste doelpunt waren de Barça-fans aangeslagen, Juan die naast mij zat dronk van pure frustratie zijn wijn in één teug leeg en was niet voor commentaar bereikbaar. Vooral omdat de Madrid-fans nogal luidruchtig tekeer gingen. Dit hadden zij zelfs niet verwacht. U moet weten dat de gewone buurtbarretjes een zeer gemengd publiek bezitten, dus Madrid- en Barça-fans zitten door elkaar en kennen elkaar dus goed. Wat het geluidsvolume der gesprekken tot ongekende hoogten drijft. “Juan, gezien kerel, ge staat op verliezen.” Meer dan wat gegrom kwam er niet Juan. 

Bij de gelijkmaker sprongen de Barça-fans een gat in de geluidsmuur. Nu was het de beurt aan de concurrentie om stil te zitten. Deze wedstrijd ging zodanig heen en weer, dat niemand op zijn honger is blijven zitten qua schreeuwen, springen en vloeken. De apotheose kwam er het laatste halfuur. Barça staat op verliezen, dus nagelbijten, hopen en vooral afzien. De scheidsrechter, u raadt het al, moet het ook ontgelden. Meestal heeft zijn

moeder een twijfelachtig beroep. De Madrid-fans stonden in mijn oren te roepen en te tieren, terwijl onze overbuur stond te discusieren dat het een aard was. Plots wordt hij half opzijgeduwd en ontploft het cafeetje. In de 91ste minuut maakt Messi gelijk. Zijn wijn klotst uit zijn glas, krijgt nog een flinke schouderklop en een omhelzing. Hij kijkt beteuterd naar zijn wijn, of wat daar nog van over is. Niet getreurd, een Barca-fan trakteert hem meteen op een nieuwe. Mocht zijn vrouw er niet bij geweest zijn, had die fan een tournee generale gegeven van blijdschap. 

't Was maar gelijkspel, maar alles beter dan van Madrid verliezen. Een uur of twee na de wedstrijd luwt de drukte. Nog een paar kleine discussies en naar huis. Tot volgend jaar, want dan hebben we alweer een Barça – Madrid.

Tom Lievens