Column De Voetbalbond is dood, Leve de Voetbalbond

Hoe moeilijk kan het zijn? Dat is het eerste wat elke Belg met wat zin voor rechtvaardigheid dezer dagen door zijn hoofd hoort spoken bij het aanschouwen van het gerechtelijk kluwen rond de zaak Ye. De Belgische Voetbalbond laat al jaren begaan wanneer er aantijgingen van spelvervalsing en omkoperij aan de oppervlakte komen, maar in de zaak Ye werd plots beloofd alles tot op het bot uit te spitten en alle schuldigen te straffen. De Belgische Voetbalbond die om zoveel redenen al lang ter discussie staat kon het zich niet langer permitteren om het hoofd af te wenden.

De soap rond de gokchinees hield gans voetbalminnend België maandenlang in een greep en iedereen verwachtte serieuze straffen en een grondige schoonmaak van het Belgisch voetbal. Tot op de dag van vandaag blijft elke Belg op zijn honger. Meer nog, de oubolligheid van de Bond en het gebrek aan juridische kracht fnuiken alle mogelijke intenties en doen de ganse zaak uitmonden in een gigantische sisser die nog jaren dreigt na te zinderen. Niemand wordt gestraft en het ziet ernaar uit dat daadwerkelijk geen enkele voetballer, trainer of bestuurder de volgende jaren zijn activiteiten dient te stoppen. Het laatste restje geloofwaardigheid van de Voetbalbond sneuvelde vandaag een gruwelijke dood. Straffeloosheid is de maatstaf geworden en bevestigt definitief het overlijden van het sérieux van de KBVB.

De Bond blonk de laatste jaren al uit in onkunde. De eindrondes in tweede klasse zorgen al jaren voor omkoopgeruchten en andere problemen. De licentiecommissie blijkt een lachtertje, een holle zeepbel. Wanbetalingen, schulden bij de RSZ, lege pensioenfondsen en zwart geld blijven legio in het voetbal. De licentie heeft enkel de koorts doen toenemen bij de meeste clubs om de rekeningen in balans te krijgen tegen de licentieperiode. De klucht rond Verbroedering Geel van vorig jaar en de nasleep van de affaire Beringen-Heusden-Zolder die de eindronde in een absolute Kafkaïaanse soap veranderde zitten velen nog fris in het geheugen. De kwaliteit van de arbitrage en vooral dan de vermeende partijdigheid van de arbiters doen de laatste jaren meer dan ooit het bloed van fans, spelers en trainers overkoken. De Bond zelf leeft op de rand van het faillissement. De Nationale ploeg is zo diep gezonken dat zelfs niemand nog de rechten op een wedstrijd wil kopen. De reglementen van de Bond zijn ook niet met hun tijd meegegroeid en zorgen voor meer discussie dan ooit omwille van het gebrek aan logica.

De opsomming is lang, maar slechts exemplarisch en de conclusie is vrij kort. De KBVB zoals we die kennen is op sterven na dood en zou eigenlijk het nekschot verdienen. De bondsleiders en –functionarissen bewezen de laatste jaren dat ze zelfs incapabel zijn om een aanzet tot hervormingen op gang te trekken. Machtsspelletjes, de schrik om de eigen positie, de angst voor verandering en de onkunde na een jarenlange traditie van geklungel maken dat er geen nieuwe dynamiek op gang lijkt te komen. Harde woorden, maar het is aan Bond om ons ongelijk te bewijzen.

De oplossingen? Er wordt veel gesproken over een splitsing van de KBVB in regionale secties (Vlaanderen en Wallonië), maar de vraag blijft of die iets toevoegt aan de huidige structuur, laat staan iets oplost. Ons lijkt het enige redmiddel van het voetbal een actie die start bij de basis, bij de clubs zelf. Er zijn twee basisbegrippen die hier spelen. Ten eerste dienen de clubs hun wensen, belangen en verzuchtingen te bundelen en dan als eis neer te leggen bij de Bond. Dit dient een project te zijn dat alles herziet: bondsreglementen, -procedures, -structuren en -financieringen. Anderzijds is het zo dat eens er een nieuwe structuur is, die stoelt op inbreng van alle clubs, dat diezelfde clubs er ook voor zorgen dat ze 100% achter hun eigen project gaan staan. Dit wil zeggen dat ze beseffen dat lidmaatschap van een vereniging , met eigen reglementen, ook wil zeggen dat je die reglementen erkent als bindend. Er dient continu controle te zijn op de Bond door de leden, maar de leden dienen zich wel te schikken naar de beslissingen van de Bond, zonder deze aan te vechten met andere juridische middelen.

Er moet discipline en controle zijn die in beide richtingen werkt en iedereen moet dringend zijn verantwoordelijkheid nemen. Het failliet van het Belgisch Voetbal dreigt en niemand kan nog langer toekijken van aan de zijlijn. Anders kunnen we onze competitie misschien beter definitief verkopen aan de Chinezen en tenminste ten volle ten gelde maken... [AN]