Frankrijk mag Anelka dankbaar zijn

 

Onze Rode Duivels, en vooral Olivier Deschacht, zullen het debacle in één der Baltische Staten nog niet vergeten zijn. Zij het wel dat de wedstrijd dit keer niet in Vilnius, maar in Kaunas plaatsvond. Frankrijk wist dat de thuisploeg tevreden met een punt zou zijn, er lag dus een gesloten match in het vooruitzicht. En gelooft u ons, die kwam er ook; en dat werd al snel duidelijk. Pas na vijfentwintig minuten deelden de Fransen een eerste prik uit, via ‘verloren zoon’ Nicolas Anelka: na een bekeken tikje van Govou kon de Bolton-spits uithalen, doelman Carcemarskas moest zich reppen. Frankrijk kon haar wil niet opleggen, Litouwen voetbalde vanuit een zetel en kon voor de rust toch voor enig doelgevaar zorgen: Sagnol maakte het ex-Beveren-spits Danilevicius net moeilijk genoeg om hem het scoren uit een glansrijke positie te beletten. Bij de rust stond het nog steeds 0-0, een wonder mocht dat niet genoemd worden.

 

Even voorbij het uur brak Anelka bijna de ban. Samen met Govou was de vervanger van Thierry Henry zowat de enige die voor gevaar zorgde voor het bepantserde strafschopgebied. Op aangeven van die Govou kon Anelka trappen, maar Skerla voorkwam erger. Dat kon hij tien minuten later niet meer, want toen vond de ex-Gunner wél de weg naar het net. Na een mooie individuele actie trapte hij het leer langs de paal voorbij een grabbelende Karcemarskas: 0-1, als één ploeg het verdiende, was het Frankrijk wel, maar om de stand nu op zich verdiend te noemen, neen, daarvoor was de Franse prestatie nu net niet goed genoeg. Het bleef echter wel bij 0-1, waardoor De Haantjes nu samen met Schotland de leiding pakken met elk twaalf punten uit vijf matchen, dat zijn er drie en vijf meer dan Oekraïne en Italië, die respectievelijk negen en zeven op twaalf hebben.