Analyse Adrian Mutu, eindelijk weer op juiste spoor

Dat Adrian Mutu een aardig potje kon voetballen was al langer geweten. Dat de Roemeen dat nu ook week na week weet te bewijzen op hoog niveau, is nieuw daarentegen. Lange tijd stond Mutu immers bekend als een uiterst getalenteerde, maar wispelturige speler. Een beetje naar het voorbeeld van zijn landgenoot Alin Stoica zeg maar...

Dit seizoen bloeit de aanvaller echter helemaal open bij het Florentijnse Fiorentina. De Oost-Europeaan speelde tot nog toe haast alle wedstrijden, en trof reeds 13 keer raak. Samen met de Italiaanse machtsmens Luca Toni zorgt Mutu ervoor dat de club uitzicht heeft op Europees voetbal, ondanks de gevoelige puntenaftrek waarmee men dit seizoen in de Serie A van start ging.

Mutu's carrière is in ieder geval reeds een film waard. Na op piepjonge leeftijd (16) reeds zijn debuut te hebben gemaakt in de Roemeense eerste klasse, verzeilde het supertalent immers meer dan eens in woelig vaarwater. Ook al verliepen de eerste jaren van z'n loopbaan veelbelovend. 

Van het bescheiden Arges Pitesti ging het naar topclub Dinamo Boekarest, waar Mutu uitgroeide tot een echte goalgetter. Dit ontsnapte niet aan de scouts van Inter Milaan, waarna de jonge Mutu voor 1,2 miljoen € naar de laars verhuisde. Het talent bleek echter nog te groen om de concurrentiestrijd met spitsen van het kaliber Vieri aan te gaan, en werd na een half seizoen reeds verhuurd aan achtereenvolgens Hellas Verona en AC Parma.

Vooral bij Parma maakte Mutu grote sier. Samen met Adriano (eveneens uitgeleend door Inter) vormde hij er het beste spitstenduo uit de clubgeschiedenis, ondanks gereputeerde voorgangers zoals Crespo, Di Vaio, Zola en Asprilla. In het seizoen 2002/2003 liet de Roemeen liefst 18 keer de netten trillen, een sterk aantal in de zware Serie A.

De bloedvorm van de talentvolle aanvaller ontgaat ook ene Roman Abramovich niet, die nog meer dan nu met geld smeet in zijn 'begindagen'. De steenrijke voorzitter van Chelsea legde zonder verpinken een klein miljard BEF op tafel, en liet Mutu een uiterst lucratief vijfjarig contract ondertekenen. 

In Londen zou het echter snel bergaf gaan met de blitzcarrière van Mutu. Ondanks een veelbelovende start valt Mutu ver terug, vooral door talloze extra-sportieve perikelen. Zo was de Roemeen o.a. verwikkeld in een echtscheiding, seksschandalen en een politieachtervolging. Hierdoor klikt het niet langer met de Italiaanse trainer Claudio Ranieri, waarna de Londense topaankoop vanaf januari 2004 geen enkel doelpunt meer zou maken.

Met de komst van de Portugese coach Mourinho komt er geen beterschap, integendeel zelfs. The special one geeft nadrukkelijk de voorkeur aan Mateja Kezman en Didier Drogba voor de spitsposities, zodat Mutu op het achterplan verzeild geraakt. Het Italaanse Juventus stelt voor om de getormenteerde aanvaller terug naar Italië te halen, maar raakt het niet eens met Chelsea over de transfersom. Teleurgesteld slijt Mutu zijn dagen in Londen, waarna de situatie escaleert na een botsing met Mourinho. De T1 van Chelsea wil zijn speler immers niet laten afreizen naar Roemenië voor een interland tegen Tsjechië, wegens geblesseerd. Mutu slaat de waarschuwing van zijn trainer echter in de wind en reist alsnog af. De international verklaart zichzelf bovendien speelklaar tegenover de Roemeense bondsartsen.

Eind oktober 2004 loopt het helemaal fout, wanneer Mutu tijdens een onaangekondigde dopingcontrole betrapt wordt op het gebruik van cocaïne. Na in eerste instantie ontkend te hebben geeft de speler het gebruik alsnog toe, vooral in de hoop een strenge straf te ontlopen. Hij gaat eveneens in behandeling bij een psycholoog, teneinde zijn goodwill aan te tonen. Uiteindelijk wordt Mutu door zijn club ontslagen en voor zeven maanden geschorst.

Ondanks zijn schorsing kan Mutu in januari 2005 alsnog een contract tekenen bij Juventus Turijn, waar hij na afloop van zijn straf nog één competitieduel kan afwerken. Het jaar nadien weet het woelwater 32 matchen op zijn conto te schrijven, waarin hij 7 keer scoort. Ook zou hij de prijs van 'Roemeens Voetballer van het Jaar' overhandigd krijgen. 

Toch is Mutu niet onverdeeld gelukkig, aangezien hij regelmatig als invaller fungeert. Zijn concurrenten bij la vecchia signora zijn dan ook niet de minsten : Trezeguet, Del Piero, Zalayeta... De aanvaller moet mede hierdoor meer dan hem lief is naar de positie van aanvallende (flank)middenvelder verhuizen. 

In juli 2006 biedt Fiorentina echter een uitweg, en komt het tot een ruil met het Bulgaarse supertalent Bojinov. De combinatie met topschutter Toni doet denken aan het uiterst succesvolle partnership met Adriano destijds, waardoor Mutu alsnog zijn belofte lijkt te gaan inlossen. Op 28-jarige leeftijd is het daarvoor nog niet te laat...