Interview Scherpe Joyce na verlies in Lommel

Na de wedstrijd had Joyce een vlijmscherpe, doch accurate analyse in de aanbieding voor de pers. Was de coach de vorige weken nog mild en terughoudend, dan verloor hij deze terughoudendheid doorheen zijn aanvankelijk getemperde woorden. Ontgoocheling en onbegrip, boosheid en machteloosheid, al deze emoties en vele andere liepen van het gezicht van de Engelse trainer af te lezen.

"Was er in de eerste helft al een manifest gebrek aan honger en gretigheid merkbaar, dan werd dit in de tweede helft zowaar nog erger. Onbegrijpelijk hoe we zulk een gebrek aan passie kunnen demonstreren op dit levensbelangrijk moment voor de competitie." De toon was meteen gezet en de coach wendde alle mogelijk stijlfiguren aan om zijn woorden kracht bij te zetten. Joyce had liefst van al zelf opgestaan van de tribune en meegespeeld om het voortouw te nemen. "Ik had waarschijnlijk meer en sneller kunnen lopen dan veel van de jongens op het veld. Ik ben ervan overtuigd dat ik ook veel dichter bij het vijandelijke doel zou zijn geraakt dan wij vandaag deden." De tegenstander mocht geprezen worden voor moed, inzet en volharding. De beste kansen waren voor United en toch stelde iedereen vast dat minstens twee van de drie doelpunten cadeaus waren. "Ik weet niet of het penalty was, maar aan de basis van dat doelpunt ligt nog altijd geklungel in de verdediging. Ook het tweede doelpunt mogen we op onze eigen naam zetten. Hier gaat de keeper jammer genoeg in de fout."

Individuele fouten en collectief falen, zo kon je de redenering samenvatten. Er waren inderdaad weinig of geen lichtpunten. De coach noemde geen namen en zo hoort het ook. Voetbal is een collectieve sport en met en coach die teamgeest predikt kan het moeilijk anders dan dat hij het individu afschermt. toch was ook Joyce opgevallen hoe weinig jongens overeind bleven. "Slechts enkele spelers haalden hun reguliere niveau, terwijl de meesten enkel rondliepen met de bal zonder er iets mee te doen." Uiteraard is het herkennen van symptomen en het stellen van een diagnose de eerste stap naar genezing, maar weke therapie volgt er ? "We moeten nu zo snel mogelijk antwoorden vinden en terug in ons betere spel groeien. Sommige spelers zoeken momenteel excuses, maar ze dienen enkele naar zichzelf te kijken en stuk voor stuk voor zichzelf uit te maken wat ze willen. Wat willen ze worden ? Hoe ver willen ze het schoppen als speler ? Wat zijn hun ambities, persoonlijk en voor onze club ? Als geld primeert of de liefde voor het voetbal ontbreekt dan kan je beter stoppen. Zelfs de grootste sterren spelen nog steeds in de eerste plaats uit liefde voor de bal en het spel."

De titel lijkt verder weg dan ooit. Gelooft Joyce nog in een wonder of wil hij zich vanaf nu ook enkel nog richten op de eindronde ? "We kunnen beter naar geen van beide kijken. Het enige dat telt is antwoorden vinden en reageren op het veld. Ik wil terug begeestering zien. Aan praatjes hebben we geen boodschap, die stellen in voetbal weinig voor. Het zijn daden die tellen. Antwoorden wil ik en pas dan kunnen we weer vooruit kijken."