EK -21 jarigen door de jaren heen

De eerste finale van het Europees Kampioenschap voor beloften in 1978 zette meteen de toon voor de jaren daarna.  Er kwamen maar liefst 25.000 toeschouwers opdagen in het Pod Bijelim Bregom stadion in Mostar.  

Ze zagen er hoe Joegoslavië er een 1-0 voorsprong uit de heenwedstrijd tegen Oost-Duitsland verdedigde en waren na afloop waarschijnlijk verre van teleurgesteld.  Vahid Halilhodžiæ scoorde een hattrick in de eerste helft van een adembenemende wedstrijd die uiteindelijk op 4-4 eindigde.  Het Balkanland veroverde daarmee, op basis van het resultaat over twee wedstrijden, de eerste titel.

Sindsdien heeft de competitie alle verwachtingen ingelost.  De meest spraakmakende spelers van Europa gunden ons een blik op wat de toekomst van het Europese voetbal in petto had.  Een indraaiende vrije trap van Andrea Pirlo tijdens de finale van 2000, een geweldige redding van Peter Cech die Tsjechië twee jaar later aan de beker hielp ; de sterren van de toekomst deden het, nog voordat ze naam en faam maakten bij hun club en hun land,voor het eerst op dit niveau.De opzet van de competitie is door de jaren heen wat veranderd, maar de achterliggende gedachte is dezelfde gebleven : een opstap bieden van jeugdvoetbal naar het grote internationale podium.  

De immense waslijst van spelers die allemaal een rol speelden tijdens een EK voor min 21-jarigen en later uitgroeiden tot de supersterren van de Europese voetbalscène getuigt van het blijvende succes : Roberto Mancini, Zinédine Zidane, Rudi Völler, Davor Šuker, Luís Figo, Raúl González, Frank Lampard,... Ze maakten het allen meer dan waar.Het huidige prestigieuze eindtoernooi met acht deelnemers geniet wereldwijd erkenning, maar is wel aanzienlijk veranderd sinds Uefa het idee in januari 1967 voor het eerst voorlegde aan de aangesloten bonden.  Het concept was destijds een "beker voor nationale vertegenwoordigende elftallen -23 jaar".  

Zeventien nationale bonden schreven zich toen in en Bulgarije en Oost-Duitsland mochten na loting, op 7 juni 1967, de allereerste wedstrijd in Stara Zagora spelen.  Bulgarije werd na een 3-2 overwinning de eerste kampioen.  Net als bij het boksen, moesten zij daarna hun titel verdedigen tegen een aantal uitdagers.  Bulgarije, en later Joegoslavië, domineerden de eerste jaren, maar de fundering voor het huidige toernooi was inmiddels gelegd.

Pas in 1976, toen de Uefa besloot dat het gat tussen min 18 en min 23 te groot was, werd de leeftijdsgrens gewijzigd in -21 jaar.  Het systeem met uitdagers had toen al plaatsgemaakt voor kwalificatiegroepen, die vanaf de kwartfinale werden gevolgd door een knock-outsysteem.  Joegoslavië zette de Oostblok-overheersing verder door de eerste finale in Mostar te winnen.  Toch zou Italië echter het meeste zijn stempel drukken op de competitie.  De Azzurrini wonnen het EK vijf keer.

De Italianen werden in 1992 voor het eerst tot winnaar gekroond en verdedigden twee jaar later met succes hun titel.  De halve finales en finale werden toen in Frankrijk voor het eerst als een toernooi afgewerkt.  Pierluigi Orlandini scoorde in Montpellier voor Italië het winnende doelpunt tijdens de verlenging van een finale die voor het eerst uit één enkele wedstrijd bestond.  

Het eindtoernooi werd in 1998 in Roemenië uitgebreid tot acht teams en Spanje onderbrak daar de succesvolle reeks van Italië, maar de Azzurrini waren in 2000 opnieuw de beste.  Tsjechië, de Sovjet-Unie, Frankrijk, Engeland en Nederland (voor het eerst kampioen in 2006) zijn de andere winnaars van het toernooi.

1978 : Joegoslavië
1980 : Sovjet-Unie
1982 : Engeland
1984 : Engeland
1986 : Spanje
1988 : Frankrijk
1990 : Sovjet-Unie
1992 : Italië
1994 : Italië
1996 : Italië
1998 : Spanje
2000 : Italië
2002 : Tsjechië
2004 : Italië
2006 : Nederland

Morgen : Het stadion van Nijmegen

Ons EK-dossier :

I. Aftellen naar het EK voor beloften
II. EK -21 jarigen door de jaren heen