Column De Jupiler League 2006-2007 apart bekeken

Met de bekerfinale werd er zaterdagavond een einde gemaakt aan hetvoetbalseizoen 2006-2007. Een bewogen seizoen met z’n hoogtes en laagtes waarbij naar goede gewoonte alles weer in z’n normale plooien viel. Anderlecht speelde weinig sprankelend maar werd toch kampioen en Standard werd derde maar greep alweer naast een echte prijs, dat ging ten gunste van Club Brugge dat na een oerslecht seizoen toch nog Europees speelt dankzij bekerwinst. En, alle gekheid op een stokje, ook Lierse redde zich opnieuw, voorlopig althans.

 

Velen noemden het een spannende competitie. De kampioen raakte immers pas op de voorlaatste speeldag bekend, Genk kwam nog sterk opzetten en zou misschien nog over Anderlecht kunnen springen. Bullshit als je het mij vraagt. De kampioen stond al 10 maanden vast. Niemand die voor het seizoen twijfelde aan het feit dat Anderlecht zichzelf zou opvolgen. Paars-wit kon immers rekenen op dezelfde sterkhouders als vorig seizoen en deed er nog een serieuze kwaliteitsinjectie bij waardoor het eigenlijk los kampioen zou moeten spelen. Het was pas in de laatste wedstrijden dat Anderlecht eigenlijk z’n ware gelaat toonde. In de rest van de wedstrijden hield het zich bewust in om niet te vroeg de champagne boven te moeten halen. Hoe verklaar je anders het feit dat Anderlecht in 10 wedstrijden met maar één doelpunt verschil won? Spanning opbouwen. In de laatste vier wedstrijden mochten de spelers eindelijk hun gang gaan, het gevolg: 20 doelpunten.

 

Sterke-Lé is de topschutter van de competitie. Met 21 rozen kleurde hij het seizoen ook al paars-wit. De speler van Germinal Beerschot is naar verluidt 4 miljoen euro waard. Dat is meer dan een speler als Boussoufa vorig jaar moest kosten voor Anderlecht. Een hoog bedrag voor een speler die pas z’n tweede seizoen in de hoogste klasse gespeeld heeft. Hoe dan ook zorgde hij ervoor dat Germinal Beerschot op een fraaie zesde plaats eindigde samen met Club Brugge. Club Brugge, dat is een heel verhaal. Er valt veel over te zeggen, maar dat zullen we niet doen, kwestie van niet in herhaling te vallen. Het ‘annus horibilis’ zoals Michel D’Hooghe het wel poogde te noemen eindigde met een - verdiende dat wel - bekerwinst tegen Standard. Daardoor zetten de spelers een climax op een seizoen waarin het ook pas in de slotfase z’n ware gelaat toonde, dat van een vechtersploeg. Volgend seizoen begint Club opnieuw met een propere lei en speelt het gewoon Europees.

 

Zand in de ogen strooien. Daar zijn enkele ploegen goed in. Racing Genk bijvoorbeeld. De Genkenaars speelde een catastrofale voorbereiding en werden afgebroken in de pers. Hugo Broos mocht al voor het seizoen vrezen voor z’n job. En kijk, wie is de nieuwe proftrainer van het jaar? Jawel, Hugo Broos. Genk speelde een ijzersterk seizoen en mag volgend seizoen als vice-kampioen aantreden in de voorrondes van de Champions League. Bailly werd er overigens verkozen als speler van het seizoen, net als doelman Daniel Zitka bij Anderlecht. Doelmannen aan de top.

 

Wie ook goed is in het gooien van zand is Lierse. Elk seizoen doen ze het toch maar opnieuw. Eerst een barslechte heenronde spelen, een enorme achterstand opbouwen op de voorlaatste waardoor die zich gered waant om dan vervolgens een nieuwe trainer aan te trekken en dan aan een inhaalbeweging beginnen. En natuurlijk redt de club zich dan ook op de laatste speeldag, althans voorlopig. Volgend jaar mag er toch wat meer variatie in het scenario van de Pallieters zitten. Nu, het scenario naar volgend seizoen toe is toch al bekend. Anderlecht wordt kampioen, Club is terug van weggeweest en eindigt op respectabele afstand tweede. Daarna is het opnieuw Standard dat derde wordt. Genk wordt pas vijfde maar wint de beker en zo is iedereen opnieuw gelukkig aan de top. Behalve AA Gent dan, dat zich tevreden moet stellen met een zesde plaats want Germinal Beerschot wordt vierde. En onderaan? Dender krijgt op de laatste speeldag de rode lantaarn van Lierse dat naar goede gewoonte de eindronde opnieuw speelt. [AN]