Analyse Club Brugge: dramatisch seizoen, mooi slot

 

Club Brugge begon het seizoen overweldigend. Op eigen veld werd AA Gent verslagen met 5-0. Meteen werd Club rijp geacht om weer mee te doen voor de prijzen. Lang duurde dit echter niet. Buitenshuis liet blauw-zwart het weer helemaal afweten. Uiteindelijk zou het enkel bij Sint-Truiden, Westerlo, Beveren en Lierse de volle pot pakken, terwijl er negen keer werd verloren buiten het Jan Breydelstadion. Na een dramatisch 0-0 gelijkspel op eigen veld tegen Bergen leek de chaos compleet. Tijdens de rust werd trainer Ferrera achter de schermen al op de vingers getikt door preses D’Hooghe. Even leek Club op het goede spoor na drie overwinningen op rij, maar niks was minder waar. Op speeldag zestien kreeg het Standard over de vloer. Club wervelde de eerste 70 minuten en leek Standard van de mat te vegen, 4-1. Exemplarisch voor het seizoen echter … Standard keerde in de slotminuut nog terug tot 4-4. Ook de derby tegen Cercle werd één week later verloren. Club ging hierdoor de winter in op een vierde stek.

 

Op de tweede speeldag na de winterpauze ontplofte de boel helemaal. Club ging in de slotminuut met 0-1 onderuit tegen Roeselare. De spionkop pakte Degryse hard aan, waarop die besloot zijn biezen te pakken. Eén dag later werden ook trainer Ferrera en diens assistent Van der Elst opzij gezet, de chaos was compleet. De club die voorheen werd bestempeld als een rustige, stabiele club was in twee jaar verworden tot een heuse duiventil. Janevski werd aangesteld als hoofdtrainer tot het einde van het seizoen, maar ook de aimabele Macedoniër kreeg Club niet op de rails. Hoewel ook Anderlecht geen poot aan de grond kreeg in het Jan Breydelstadion en op een 2-0 achterstand kwam, werd die bonus opnieuw weggegeven door Club in de slotminuut. Uiteindelijk sleepte blauw-zwart zich nog naar het einde van de competitie. Zo werd bij Bergen met 1-0 verloren, kreeg het een pandoering bij Germinal Beerschot (4-0) en bleken ook Moeskroen en Zulte Waregem met 2-1 te sterk. Een zesde plaats en geen Europees voetbal voor Club leek het dus te worden.

 

Ook in de beker kon het oorspronkelijk niet overtuigen, maar winnen deed het wel. Zo werden in de eerste twee rondes Union en Westerlo met respectievelijk 2-0 en 1-0 wandelen gestuurd. In de kwartfinales stond er een dubbele confrontatie met Kortrijk op het programma. Op eigen veld leek een blunder van Verbauwhede Club fataal te worden, maar Bosko Balaban sleurde zijn team erdoor. In het Guldensporenstadion leek Nong voor een sensatie te zorgen. Dat was echter opnieuw buiten de grillige Kroaat van Club Brugge gerekend. Balaban maakte gelijk en zorgde op die manier voor een plaats in de halve finales. In die halve finale werd Gent partij gegeven. In het Ottenstadion begon Club goed, maar vlak voor rust kwam het ongelukkig op achterstand. De beker, die toen al de enige manier was om nog Europees voetbal te halen, leek op een sisser uit te draaien toen de voorsprong van de thuisploeg werd uitgebreid tot 3-0. Vijf minuten voor het einde was daar echter weer die dekselse Bosko Balaban met wat later een ongemeen belangrijke treffer zou blijken. In de terugmatch speelde Club allicht zijn beste match van het seizoen. Gent kwam er niet aan te pas en de Kroatische tandem Leko-Balaban bracht Club in de finale. Ook daar heersten de Bruggelingen. Na een kwartier scoorde Ishiaku en die voorsprong werd niet meer weggegeven. Club pakte na een dramatisch seizoen dus toch nog een prijs, waardoor het volgend seizoen Europa in mag.

 

Ook op het Europese toneel kon Club dit seizoen niet schitteren. In de voorronde werd Suduva dan wel gemakkelijk opzij gezet, Ruzomberok bleek een taaiere klant in de eerste ronde van de Uefa Cup. In Slowakije werd met 0-1 gewonnen, maar in de terugmatch kwam Club op achterstand na een gigantische blunder van doelman Stijnen, waardoor er verlengingen leken aan te komen. Dat was echter buiten SuperBosko Balaban gerekend, die in de slotfase Club op gelijke hoogte bracht en meteen ook naar de poules van de Uefa Cup. Op eigen veld brachten de Bruggelingen goed voetbal. Het resultaat, twee keer een gelijkspel tegen Dinamo Boekarest en Leverkusen, viel echter tegen. Bij Tottenham en Besiktas werd verdiend verloren, waardoor Club nog voor de winter roemloos verdween van het Europese toneel.

 

Gert Verheyen nam eind vorig seizoen afscheid van Club Brugge. De nooit aflatende Verheyen moest absoluut vervangen worden en blauw-zwart deed dat met Koen Daerden. Degryse betaalde voor de linkerflank van Genk een, naar Club-normen, monsterbedrag van maar liefst vier miljoen euro. Hoewel Daerden een ongelukkig seizoen speelde, bleek wel dat hij in de toekomst nog veel zal kunnen betekenen voor Club. Naast Daerden werd Priske losgeweekt bij Portsmouth. Ook de Deen had het moeilijk om zich aan te passen. Verhalen van een boycot van de ‘vrienden van De Cock' deden algauw de ronde en die geruchten werden alleen maar sterker toen Roelandts de rechtsachter openlijk bekritiseerde. De middenvelder mocht meteen zijn biezen pakken. Naar het einde van het seizoen toe begon Priske echter steeds beter te spelen en ontpopte hij zich toch nog tot een goede aankoop. Hij beëindigde het seizoen met zeven assists en de meeste speelminuten achter zijn naam. Dreesen en Salou werden een flop. De beloftevolle verdediger en kapitein van Lierse kreeg zelden een kans op het hoogste niveau. Hij zal volgend seizoen uitgeleend worden aan een andere eersteklasser. Ibrahim Salou speelde goed op Tottenham en thuis tegen Standard, maar worstelde voor de rest met het vertrouwen en moest zijn basisstek afgeven aan Ishiaku.

 

Bosko Balaban werd door de supporters terecht verkozen tot speler van het jaar. Hoewel er altijd discussie zal zijn rond de Kroaat toonde hij zijn waarde voor Club Brugge met enkele zeer belangrijke doelpunten. In de competitie tekende hij voor zestien treffers, in de drie competities samen zette hij 25 keer de netten bol. Elrio van Heerden was tijdens de donkerste periode een lichtpunt bij Club. De kleine, vinnige, dribbelvaardige Zuid-Afrikaan toonde met momenten zijn klasse en scoorde onder andere een weergaloos doelpunt tegen Standard. Hij moet nog regelmatiger worden en bovendien had hij af te rekenen met wat blessureleed. Ook Manasseh Ishiaku liet zich in positieve zin opmerken. Blessures strooiden ook bij hem roet in het eten, maar in de tijd die hij mocht spelen liet de krachtige spits goede dingen zien. ‘Joe’ Blondel mocht dit seizoen vaak opdraven en deed dat naar behoren. Emilio Ferrera zag in hem een controlerende middenvelder, naast Sven Vermant. Hoewel hij soms nogal driest tekeer ging, toonde de jonge middenvelder staaltjes van z’n klasse. Na het ontslag van Ferrera leek het weer even de slechte kant op te gaan, maar hij herstelde zich en haalde naar het einde toe opnieuw een hoog niveau. Philippe Clement verdient tenslotte een eervolle vermelding als ploegspeler pur sang, dat bewees hij in de bekerfinale met brio.

 

Ibrahim Salou speelde een flauw seizoen. Hij worstelde vooral met zichzelf. Hij verteerde het hogere trainingsritme en de overgang naar een systeem met twee aanvallers duidelijk niet. Gaetan Englebert herstelde zich wel naar het einde van het seizoen toe. Toch kende ook hij een woelig seizoen. De naam van de middenvelder werd steevast genoemd toen de ‘rotte’ kleedkamer ter sprake kwam. Linksachter Klukowski was slechts een schim van zichzelf. Verdedigend was hij niet scherp genoeg en ook aanvallend bracht hij de ploeg weinig bij. Zijn vervanger Ivan Gvozdenovic, deed het zowaar nog slechter. Zijn positiespel was dramatisch, waardoor hij vaak in de rug werd gepakt. Hij kan als excuus inroepen dat hij van nature geen echte linksachter is. Stijnen begon goed aan het seizoen en pakte punten voor zijn ploeg. Nadien zakte hij echter helemaal weg en vooral op hoge ballen liet hij zich al te vaak verschalken. Ook de spelhervattingen waren niet altijd even secuur. Maertens en de voortdurend geblesseerde Valgaeren moeten volgend seizoen eveneens beter doen, terwijl Leko, op het seizoenseinde na, amper van de bank af kwam.

 

Club zal volgend seizoen een grote gedaanteverandering ondergaan. Er werd een nieuwe structuur opgezet, waarin Filips Dhondt promoveerde tot General Manager. Luc Devroe is al naarstig aan het werk als nieuwe Sportmanager, terwijl Henk Mariman Galjé opvolgde als Hoofd Jeugdopleidingen. Jacky Mathijssen wordt dan weer de nieuwe trainer. Op een assistent voor de ex-doelman is het nog even wachten. Met Alcaraz, Kucera en Simaeys werden al drie defensieve versterkingen gehaald. Ze heten leiders te zijn met een mentaliteit Club Brugge waardig. Ook een middenvelder en een aanvaller staan nog op het verlanglijstje van Devroe. In dat opzicht is de naam van Karel Geraerts nog steeds niet geschrapt. Théreau wordt dan weer vooral genoemd als nieuwe aanvaller, al lijkt hij voorlopig nog te duur. Enkele spelers moeten de club verlaten. Lutun tekende al bij Roeselare, terwijl het contract van Gvozdenovic niet wordt verlengd. Ook Roelandts, Dufer en Vandelannoite moeten op zoek naar een nieuwe club. Dreesen wordt uitgeleend aan een andere eersteklasser. Ook van de beloftenploeg blijven slechts zes spelers over. Gert Verheyen stapt uit het voetbal en is dus niet langer trainer van die beloften.Tenslotte heeft Club concrete plannen uit de doeken gedaan om een nieuw stadion uit de grond te stampen. Het nieuwe complex zou 40.000 zitplaatsen moeten tellen en gefinancierd worden door een overdekt winkelcomplex. Club zou binnen vijf jaar in het nieuwe stadion willen voetballen, maar daarvoor is er nog veel werk voor de boeg.