Analyse Stuttgart: Sprookje werd werkelijkheid
Foto: © SC
Wie voor aanvang van het seizoen geld had ingezet op een titel voor VFB Stuttgart zal allicht een aardige stuiver verdiend hebben. Want Stuttgart deed inderdaad wat niemand voor mogelijk hield. Het kaapte voor de neus van Schalke de titel weg, met dank aan wondertrainer Veh, die van het jonge Stuttgart een leuk en fris voetballend team maakte.
Stuttgart opende alvast niet als een titelkandidaat. Het zou duren tot midden oktober vooraleer Stuttgart eens een thuiswedstrijd zou winnen. Omdat Stuttgart buitenshuis echter wel goed voor de dag kwam (7 op 9) en de concurrentie ook niet onoverwinnelijk bleek, bleef het in de buurt van de titelkandidaten. Na de eerste thuiswinst tegen Leverkusen was de trein ook vertrokken. Nadat in het begin Werder Bremen al geklopt werd moest ook Schalke eraan geloven. Stuttgart ging met een 12 op 12 naar Beieren.
Landkampioen Bayern won met 2-1, maar Stuttgart kon aanspraak maken op meer. Toch zorgde die nederlaag even voor wat onrust. Stuttgart zou in zijn vier resterende wedstrijden voor de winterstop nog maar twee keer scoren, wel goed voor een 8 op 12. In de beker verliep inmiddels alles voorspoedig. Babelsberg en Bochum legden Stuttgart weinig tot niets in de weg.
Stuttgart kreeg meteen na de winterstop een fikse rammeling in Nürnberg, maar herpakte zich wonderwel: er volgde een 12 op 12, maar toen leek Stuttgart te begeven. In Leverkusen en bij Schalke werd er verloren en thuis tegen Wolfsburg en HBSC kon slechts gelijkgespeeld worden. Na dat verlies tegen Schalke leek de titel vliegen voor Stuttgart, maar toen ontbonden die Schwaben definitief hun duivels. Stuttgart won de laatste acht wedstrijden. Op de voorlaatste speeldag wipte het over Schalke naar de leiding. Tegen Cottbus was het nog wel even bibberen, maar VFB mocht uiteindelijk toch zijn vijfde titel uit de geschiedenis vieren.
Een mooi seizoen dus, maar het had nog mooier kunnen zijn. Een week na de titelviering werd de bekerfinale echter verloren tegen Nürnberg.
Uitblinker: Thomas Hitzlsperger: Er waren wel meer uitblinkers bij Stuttgart, maar Thomas Hitzlsperger was wel een van de meest constante. De rechterflankspeler sleepte zijn team er op moeilijke momenten vaak door en viel vooral op door zijn staalharde pegels. Ook topschutter Gomez had een ruim aandeel, maar tijdens zijn blessure kon hij Stuttgart moeilijk helpen uiteraard.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief