Column De komeet Bailly

De Belgische beloften plaatsten zich afgelopen zaterdag voor de halve finale van het EK en de Olympische Spelen van 2008 in Peking. Een prestatie om U tegen te zeggen, maar heel even zag het er toch bijzonder somber uit. Logan Bailly bezorgde immers met een blunder van jewelste Nederland de 2-1 voorsprong. Gelukkig was er nog ploegmaat Sébastien Pocognoli, die met een geweldige solo alsnog het Olympisch ticket binnenhaalde. Daar zijn vrienden voor.

Maar toch, het is merkwaardig hoe onzeker Bailly tegenwoordig staat te keepen. Hij eindigde het seizoen met twee blunders tegen Charleroi, keepte al niet te zelfzeker in de eerste twee EK-wedstrijden en blunderde dus andermaal tegen Nederland.

Het is een beetje symptomatisch voor de Belgische keepers van de afgelopen jaren. Tristan Peersman, Silvio Proto en Stijn Stijnen: allemaal keepten ze een beresterk seizoen, maar gingen ze het jaar erop vaak pijnlijk onderuit. En daarin treft misschien ook de media schuld: zij waren de eersten om hen de hemel in te prijzen, hen als de toekomstige nationale nummer 1 te bestempelen. Maar ze waren ook de eersten om hen neer te halen bij een foutje. Het verhaal van de komeet die omhoog schiet, weet je wel...

Bij Bailly lijkt zich nu eenzelfde verhaal af te spelen. Na maanden van schitterende prestaties bij Racing Genk klinken nu de eerste wanklanken in de pers. Volgend seizoen volgt voor Bailly het o zo moeilijke seizoen van de bevestiging. Hopelijk -voor Bailly zelf, voor Racing Genk én voor België- loopt het goed af. En hopelijk werken ook de Belgische dagbladen daaraan mee. Bailly heeft alvast één voordeel: hij werd niet meteen in doel van de Rode Duivels geplaatst, in tegenstelling tot zijn concullega's Peersman, Proto en Stijnen. Een geweldig verschil qua druk. En daar mag René Vandereycken best voor bedankt worden.