Het voetbalalfabet: De D van Alfredo Di Stefano

In ons voetbalalfabet zetten we in samenwerking met Man-oeuvre.be een stap verder in het alfabet. Vorige week hadden we Eric Cantona, deze week Alfredo Di Stefano. Di Stefano bekleedt een bijzondere plaats in de voetbalgeschiedenis. Als leider van één van de eerste echte dreamteams maakte “de Blonde Pijl” Real Madrid groot. Di Stefano behaalde met Real Madrid de ene grote prijs na de andere. Nog steeds wordt hij aanzien als één van de grootste voetballers aller tijden. Zijn elegante stijl, vista en balbehandeling spreken nog steeds tot de verbeelding van menig voetballiefhebber.

 

Alfredo Stefano Di Stefano Laulhé werd op 4 juni 1926 geboren in Buenos Aires, Argentinië. Al snel merkte River Plate, één van de topteams in Zuid-Amerika, zijn uitzonderlijke talent op. Di Stefano debuteerde er op 16-jarige leeftijd in het eerste elftal. Toen in 1949 spelersstakingen uitbraken in Argentinië, vertrok Di Stefano naar het Colombiaanse Millonarios. Hij bleef er drie jaar.

 

Tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tussen Real Madrid en Millonarios, zag Josep Samitier, technisch directeur van FC Barcelona, Alfredo Di Stefano aan het werk. Samitier wilde de Argentijnse wonderboy koppelen aan Ladislao Kubala, de Hongaarse sterspeler van Barça. Met deze twee balkunstenaars in één ploeg, zouden de Blaugrana ongenaakbaar worden, volgens Samitier. Maar er waren kapers op de kust. Één ervan was Real Madrid. Voorzitter Bernabeu wou zijn sterrenteam nog verder uitbreiden.

 

De strijd op de Argentijnse superspeler duurde maandenlang. De onderhandelingen verliepen moeizaam omdat de koper een overeenkomst moest bereiken met Di Stefano zelf en twee clubs: Millonarios en River Plate, dat nog steeds eigenaar van de speler was. Barcelona scheen de bovenhand te halen in mei 1953. De blaugrana hadden een akkoord met Di Stefano en River Plate. Enkel de financiële eisen van Millonarios waren nog een struikelblok, maar dat leek slechts een detail.

 

De politiek besliste er echter anders over. Het Franco-regime zag Di Stefano liever bij haar club, Real Madrid, spelen en maakte een speciale regeling om de Argentijn aan zich te binden. Dit viel niet in goede aarde bij de Catalanen, die zich bekocht en vernederd voelden. Door de toenemende druk van de socio’s moest Barça-voorzitter Carreto vervolgens ontslag nemen. Het moedeloze interim-bestuur verkocht de rechten op Di Stefano aan Madrid. Een droomtransfer voor de Koninklijke en een investering die al snel haar vruchten zou afwerpen.

 

Bij Real Madrid groeide de Blonde Pijl immers uit tot een wereldster. Onder leiding van Di Stefano en dat ander fenomeen Puskas won Real acht keer de Spaanse landstitel. De Koninklijke won vijfmaal achtereen de Europacup voor landskampioenen, een nooit geëvenaarde prestatie. Toch moeten deze prestaties wat genuanceerd worden. De invloed van het Franco-regime bevoordeelde Real Madrid in vele opzichten.

 

De interlandcarrière van Di Stefano verliep heel wat stroever. Di Stefano speelde in drie nationale elftallen, toch nam hij nooit deel aan een Wereldbeker voetbal. Voor Argentinië verzamelde hij 7 caps, waarin hij evenveel doelpunten scoorde. Maar Argentinië nam niet deel aan de WK’s van 1950 en 1954.

 

De Blonde Pijl speelde ook vier matchen voor Colombia. En toen hij op het Iberisch schiereiland kwam spelen, verkreeg hij ook de Spaanse nationaliteit. Uiteraard werd hij ook voor het Spaanse elftal geselecteerd. Hij nam deel aan 31 wedstrijden, waarin hij 23 keer de netten deed trillen. In 1958 kon Spanje zich niet kwalificeren voor het WK. Toen het land dat wel deed in 1962, moest de Blonde Pijl afzeggen wegens een spierblessure.

 

Ondanks dit gemis op zijn palmares, werd Di Stefano toch twee maal verkozen tot Europees Voetballer van het jaar, in 1957 en 1959. Na zijn glansrijke carrière benoemde Real Madrid Di Stefano tot erevoorzitter. Een titel die hij nog steeds met trots draagt.