Commentaar na speeldag 2: hondenjob(s) en moed

We kunnen er niet aan ontsnappen na amper 2 speeldagen: de scheidsrechters worden weeral langs alle kanten belaagd. Op speeldag 1 luidde het dat Anderlecht werd bevoordeeld nadat scheidsrechter Vervecken verdediger Olivier Deschacht niet naar de kleedkamers stuurde met een 2e gele kaart. De beslissing van Vervecken viel wel degelijk te begrijpen. Deschacht raakte Charaï helemaal niet, dus was er ook geen sprake van een overtreding of een 2e gele kaart. Slimme beslissing van Vervecken, gefloten naar de geest van de wedstrijd, luidt het dan.

Toen waren we al vertrokken voor een spelletje welles-nietes tussen de topclubs en de rest.  De wedstrijden van deze afgelopen speeldag hebben de situatie er zeker niet op verbeterd. Standard kreeg een goedkope strafschop cadeau tegen FC Brussels met Milan Jovanovic in de hoofdrol van balletdanser. Diezelfde rol was 1 dag later weggelegd voor Karel Geraerts van Club Brugge tegen Germinal Beerschot, al leek dat minder gewild en met minder opzet.

Elke keer liet de scheidsrechter zich vangen, al moet gezegd worden dat scheidsrechter Breda en zijn assistenten wel meer dubieuze beslissingen namen op cruciale momenten. Was het een doelpunt van Sterchele? Zelfs de grootste voebalkenners spreken elkaar tegen na het herhaaldelijk bekijken van de uitvergrote beelden. Of de bal er nu werkelijk helemaal over was laat ik graag in het midden. Maar moet er dan van een lijnrechter verwacht worden dat hij in een fractie van een seconde kan beslissen? Lijn- of scheidsrechter zijn is een hondenjob en getuigt van veel moed.

Jonathan Blondel voelt zich vandaag geviseerd, net zoals Olivier Deschacht vorige week. Hebben beide heren daar dan reden toe? Ja en nee. Zowel Deschacht als Blondel beseffen wel dat ze in de fout zijn gegaan. Blondel vond zijn tackels normaal, er wordt hem dringend aangeraden de beelden te herbekijken. Bij de eerste fase raakt hij wel bal maar komt hij veel te wild aangegleden. Logische kaart. Over de tweede fase is weinig discussie mogelijk. Redenen voor klagen hebben ze natuurlijk ook: omdat ze beiden actief zijn bij een topclub worden hun acties uitvergroot. Eén misstap en de hele pers springt erop. Voetballer zijn is een hondenjob en getuigt van veel moed.

Harm van Veldhoven, Franky Dury en Jacky Mathijssen krijgen ook hun plaats. De eerste twee lieten hun ongenoegen over de spelleiding duidelijk blijken. De woorden van Dury tijdens de wedstrijd waren gisteren te zien (en vooral te horen) in Studio 1. Neen, ik ga ze niet herhalen, maar Dury weet wel dat zijn ploeg puntenloos achterblijft door eigen onkunde en niet door een slechte spelleiding. Harm Van Veldhoven kwam na de wedstrijd gisteren snel even zeggen waar het op stond: 'Breda fluit nooit goed en zal nooit aan de top geraken, ik weet ook niet wie hem aan de top wil krijgen'. Harde woorden van een trainer na een gefrustreerde wedstrijd want geef nu toe, meneer Harm, zelfs met een mannetje meer kwam Germinal Beerschot amper aan een kans tegen Club Brugge.

Dat had Mathijssen gelukkig ook gezien want de trainer van Club Brugge heeft de scherpste ogen uit de hoogste voetbalklasse en misschien wel van heel Europa. Vanop zijn bank kon hj zien dat de bal van Sterchele binnen was en dat het ook duidelijk strafschop was voor Club Brugge. Niet de eerste keer dat Mathijssen zich zo laat opmerken. Was hij het niet die ellebogen meteen wou bestraffen? Wel, ik daag hem uit de beelden te bekijken na de invalbeurt van Ibrahim Salou en eens kijken wat zijn arendsblik daarop te zeggen heeft. Want de eerste die kritiek en ontslagen wordt is de trainer, zeker met zulke uitspraken.

En jawel, trainer zijn is een hondenjob en getuigt van veel moed.