Column 'Sollied is terug, leve Sollied'

“Trond Sollied is terug in België en u zult het geweten hebben.” Het zijn de woorden die Studio 1-commentator Stef Wijnants uitsprak na afloop van Gent-Genk. Misschien woorden die we dit seizoen nog wel vaker gaan terughoren.

Want Trond Sollied is toch echt wel een verrijking voor België. Toen hij een aantal jaar geleden Club Brugge na een heuse soap verliet voor Olympiakos was België een beetje Sollied-moe. Hij week zelden of nooit af van zijn 4-3-3, zijn spel was o zo voorspelbaar, maar toch boekte hij succes. En dat is lang geen toeval.

Bij Club Brugge zette hij vanaf minuut een zijn typische 4-3-3 neer, bij Olympiakos deed hij dat ook en ook nu bij AA Gent is het weer van dat. Resultaat: veel kansen en doelpunten en bovendien attractief voetbal. Overal waar Sollied de laatste jaren trainer is geweest mocht men minstens een keertje de champagne ontkurken aan het einde van het seizoen. Bij Gent mogen ze alvast beginnen dromen.

Toegegeven, heel wat mensen, onder wie ook heel wat Club-supporters, waren min of meer blij dat Sollied Club een aantal jaar geleden verliet. Bij Club waren ze blij met de nieuwe stijl die Degryse wilde bovenhalen. Foute zet zo bleek. Sollieds spelstijl was nu niet meteen de mooiste om aan te zien, maar wel o zo efficiënt en eentje waarmee je het vuur in het stadion kan jagen.

Cru gezegd had je bij Club de twee backs die bijna vanaf hun eigen rechthoek de bal richting Rune Lange dropten. Die laatste werkte de bal dan zelf binnen of zorgde ervoor dat Verheyen of Mendoza in scoringspositie kwamen. Op het middenveld regelde Simons het verkeer, dichtte Englebert de gaten en was er voor enkele geniale ingevingen ene Nastja Ceh. Dat stond garant voor een karton vol kansen en daar moest er toch wel minstens eentje per wedstrijd binnengaan zeker.

En dat brengt ons naadloos bij een uitspraak van Gert Verheyen op zondagavond in Studio 1. “Ik zie het Club van enkele jaren terug.” Daar heeft hij inderdaad gelijk in. Stoica is de Ceh van toen, Zewlakow (die vorig jaar al blij mocht zijn als hij eens speelde) is de nieuwe Rune Lange, Olufade is de verbeterde versie van Gert Verheyen (als hij het al zelf zegt) en op links is Grégoire iets minder doelgericht dan Mendoza, maar ook hij doorstaat met glans de vergelijking. Conclusie: Sollied heeft zijn systeem na nog geen twee maanden al helemaal ingewerkt.

Bij Gent is iedereen nu in de wolken met de Noor en dat is niet meer dan normaal uiteraard. Waar eindigt dit Gent dan dit seizoen? Dat is en blijft natuurlijk afwachten, maar als het Noorse sloopwerk een heel jaar lang stand kan houden, tja… wie weet waar eindigt dit dan. In ieder geval: Trond Sollied is terug en we hebben het nu al geweten.