Het voetbalalfabet: De G van Ruud Gullit

In ons voetbalalfabet zetten we in samenwerking met Man-oeuvre.be een stap verder in het alfabet. Daar we deze week bij de G, de G van Gullit. Ruud Gullit is afkomstig uit Nederland en voetbalde heel wat successen bij elkaar op zowel nationaal als internationaal vlak. De ex-voetballer, die in september 45 wordt, was één van de drijvende krachten voor Oranje op het Europees Kampioenschap in 1988 waar de ploeg goud behaalde. Een impressie.

 

Ruud Gullit was meer dan een gewone voetballer, hij was een artiest. Een artiest die eigenlijk officieel door het leven gaat als Ruud Dil. Dil was de naam van de moeder, want eigenlijk was de jonge Ruud een buitenechtelijk kind. Hij werd opgevoed door zijn moeder en haar vader die, net als de natuurlijke vader, afkomstig waren uit Suriname. Gullit zelf werd geboren in Amsterdam. Net zoals zoveel getalenteerde voetballers leerde hij de knepen in de straat en op de vele pleintjes rond de grootstad. De eerste echte stappen op een voetbalveld zette hij bij Meerboys om dan op 17-jarige leeftijd zijn eerste profcontract te ondertekenen bij Haarlem onder impuls van Barry Hughes die de jongeling ontdekt had. Daar toonde hij zijn talent én zijn neus voor doelpunten. Dat bleef ook bij de Nederlandse bondscoach niet onopgemerkt want al op 19-jarige leeftijd verzamelde Gullit z’n eerste cap, dat is een wedstrijd bij het nationale elftal.

 

Na drie jaar Haarlem was het tijd voor een stapje hoger, Feyenoord zou z’n volgende club worden. Daar herinneren ze Gullit nog goed, want het was onder meer met hem in de rangen dat de club de laatste dubbel pakte in de geschiedenis van de Rotterdamse club. Het moet ook gezegd worden dat niet alleen Gullit een groot aandeel had in die dubbel, want toen speelde er ook ene Johan Cruijff bij Feyenoord. Toen die laatste in ’84 de schoenen aan de haak hing, werd van Gullit verwacht dat die het voortouw zou nemen. Dat mislukte, waarna Gullit dan maar voor een verandering in z’n carrière koos. Hij trok een eindje verder landinwaarts richting PSV Eindhoven.

 

Bij de lampenclub kon Gullit opnieuw rekenen op heel wat succes. In de twee jaar dat hij er voetbalde, speelde hij twee keer kampioen. In z’n eerste seizoen bij PSV was hij goed voor een fraai aantal van 24 doelpunten. Maar zijn carrière was niet altijd als een pad vol rozenblaadjes. Zo misdroeg hij zich in een Europees duel met een schorsing als gevolg en ging hij in tegen de technisch manager van de club. Dat zorgde er ook voor dat hij moest vertrekken bij de club.

 

Een vertrek waar PSV niet echt spijt van zal hebben, want hij leverde de club 17 miljoen op. Het was bij AC Milan dat hij echt furore maakte en dat zowel in Italië als in Europa. Hij deed dat samen met nog een andere Nederlander die door voorzitter Silvio Berlusconi gehaald werd: Marco van Basten die ongetwijfeld nog zal terugkeren in dit voetbalalfabet.

 

Het eerste jaar van Gullit was een pareltje, hij speelde in een minder aanvallende positie, maar wist toch nog negen keer de weg naar de netten te vinden. Het was ook in dat jaar, 1987, dat hij Europees voetballer van het jaar werd, een unieke onderscheiding. In datzelfde jaar werd hij ook nog eens gelauwerd als wereldvoetballer van het jaar. In ’89 won Gullit z’n eerste Europacup. Alles liep goed tot op een bepaald moment de Italiaanse club - waarmee hij ondertussen al enkele keren kampioen was geworden - een hele hoop buitenlanders aantrok. Dat, samen met de nieuwe trainer, Fabio Capello, zorgde ervoor dat er geen plaats meer was voor hem bij AC Milan. Gullit, die de bijnaam Zwarte Tulp kreeg, sukkelde in die periode met heel wat blessures.

 

Hij trok daarna naar Sampdoria waar hij zich sterk herpakte om dan uiteindelijk toch nog terug te keren naar AC Milan. In 1995 zette hij z’n carrière verder in Engeland, meerbepaald bij Chelsea. Daar werd hij zelfs gevraagd als speler-trainer, wat hij ook deed. Met weinig succes, want in het tweede jaar werd hij ontslagen omdat hij meer in Nederland vertoefde dan in Londen. Het eerste jaar pakte hij wel de FA Cup. Vervolgens ging hij aan de slag bij Newcastle United. Ook daar bleef hij niet lang. Na een tijdje Jong Oranje getraind te hebben ging hij aan de slag bij zijn eerste echt topclub: Feyenoord. Toen al was het duidelijk dat Gullit geen trainer zou worden zoals hij een speler was. Nu houdt hij zich vooral bezig met het analyseren voor tal van media.

 

Eindigen doen we met het hoogtepunt van Ruud Gullit, namelijk het Europees Kampioenschap in 1988 waar hij onder impuls van bondscoach Rinus Michels kampioen werd met Nederland. Marco van Basten was de ster en stal de show, maar het was Gullit die de gaten dicht liep en als een waardige aanvoerder de beker de lucht in stak na het winnen van de finale. Daarnaast scoorde hij ook in de finale. Gullit was international van 1981 tot 1994.