Column Stilte voor Destorme?

Zondagavond op Studio 1 was de centrale figuur Jean-Pierre Vande Velde. De man had samen met zijn Dender de landskampioen van de zege gehouden. Met fris voetbal pakten de nieuwkomers verdiend een punt, omdat de Brusselse bezoekers ingedut waren na een dubbele voorsprong.

 

Wat mij zondag opviel was de kritiek van Jan Mulder aan het adres van doelman Daniël Zitka. Hij vond dat hij beide doelpunten had kunnen voorkomen, door wat verder uit zijn doel te komen. Mulder vergat dat zowel Destorme als Munyaneza nooit hadden mogen trappen en dat Zitka al een tweetal meter uitliep bij elk van de goals. Een derde argument is dat beide schoten precies in de hoek waren. Volgens Mulder moest hij dus ergens rond zijn penaltystip huppelen. Een misplaatste aanval van Mulder, die de volledige uitzending met alle aandacht ging lopen. Vande Velde zat er een beetje stil bij, terwijl radioverslaggever Peter Vanden Bempt zijn irritatie nauwelijks kon verbergen.

 

Jean-Pierre Vande Velde belichaamde tijdens de match het prototype van de peptalkstrategie en het werkte nog ook. Hopelijk verteert Sporting de klap en kunnen ze doorstoten naar de Champions League. Anders is dit nog maar de stilte voor Destorme… Studio 1 op zondag mag dan meer een praatprogramma zijn, toch mag er iets meer beeldmateriaal voorhanden zijn. Een matige samenvatting van Standard - Cercle en dan nog even snel alle goals overlopen van het weekend. De Franstalige zender RTBf toonde op vrijdagavond een samenvatting van een twintigtal minuten van Club Brugge - Sint Truiden, terwijl één zich beperkte tot de hoogtepunten van de wedstrijd. Op basis van de Waalse beelden heb je een volledig ander beeld van de wedstrijd en de reacties zijn er meestal ook beter uitgekozen.

 

AA Gent is zonder twijfel de ploeg in vorm en is samen met Standard de enige ploeg die onberispelijk bovenin prijkt. Club Brugge, dat medeleider is, won telkens nipt en Anderlecht moet de rol nu al even lossen. Ik was sceptisch ten opzichte van Trond Sollied, maar dat is nu toch wel stilaan verdwenen. Elf doelpunten in drie wedstrijden, waaronder een thuismatch tegen vice-kampioen Genk en een moeilijke verplaatsing naar Le Cannonier. Sollied speelt het systeem waarmee hij Club Brugge enkele jaren geleden twee titels en twee bekers liet winnen. Opkomende backs en typische 4-3-3-spitsen zijn Sollied’s handelsmerk. La Gantoise kan een rol spelen, maar moet opletten dat hoogmoed niet voor de val komt. Vorig seizoen was alles prachtig en leek een finaleplaats in de Belgische beker een feit, tot Gent met een pamper naar Jan Breydel trok. Na de uitschakeling tegen Aalborg speelt blauw-wit alweer geen Europees en na twee jaren vol lof, blijven ze met weinig achter.

 

Een goed georganiseerd Roeselare heet dat dan in de eerste helft, ze mochten blij zijn dat ze geen 3-0 achter stonden halfweg, dan is het logisch dat de Limburgers minder sterk voor de dag komen in helft twee. Mentaal is zoiets niet prettig als je in de hoek staat waar de klappen vallen. Teams die naar Genk, Anderlecht, Club Brugge, Standard - en misschien komt AA Gent daar wel bij - moeten, beginnen aan de wedstrijd met een missie: de match afbreken. Tijd rekken bij elke doeltrap, epileptische aanvallen (zoals François Colin het mooi verwoordde in de zaterdagkrant van Het Nieuwsblad), kortweg ambetant doen en de supporters van de clubs die nog veel volk trekken nog wegjagen ook. De scheidsrechters vergaten in elk geval de spelers in kwestie te bestraffen met geel. Een T-shirt uittrekken na een doelpunt, is ten strengste verboden, maar bij elke doeltrap een halve minuut rekken is volledig goed te praten …