Column: speeldag 4 - jubileum

21 april 2006 en 26 mei 2007. Een doodgewone vrijdag- en zaterdagavond denken we dan. Neen, mis. Niet doodgewoon, althans niet in Luik en wijde omstreken. Deze 2 data zijn de momenten van de voorbije 2 seizoenen waarop Standard zijn kansen verkwanselde om een o zo felbegeerde trofee eindelijk nog eens in de prijzenkast te kunnen neerplanten ten koste van 1 van hun grootste rivalen. We keren even terug naar deze 2 wedstrijddagen:

Op 21 april 2006 was het Constant Vanden Stockstadion de plaats der hoogspanning. Speeldag 32: Anderlecht - Standard, de klassieker. De Luikenaars hadden 1 punt voorsprong en hadden de fictionele titel van herfstkampioen op zak. Anderlecht won met 2-0, doelpunten van Serhat Akin en Pär Zetterberg. Standard kwam amper aan kansen toe en speelde veel te verdedigend. Nadien werd de tactiek van trainer D'Onofrio openlijk in vraag gesteld. 1 week later hield een sublieme Wouter Biebauw de 0 voor Roeselare en kon Anderlecht nog 1 week later de champagneflessen laten knallen tegen Zulte-Waregem. 2006, het jaar waarin het zou gebeuren. We herinneren ons een Youtubefilmpje over een RTBF-reportage met een oudere Standardsupporter. De man was al wat tanden kwijt en beloofde plechtig zijn oude sjaal met 'Standard champion' te vervangen bij de eerstvolgende titel. Hij was er zo zeker van, maar helaas. Nog steeds is dit filmpje een grote hit op verschillende voetbalfora.

26 mei 2007 dan, de bekerfinale van vorig seizoen. Standard had in de halve finale 2x landskampioen Anderlecht verslagen en was torenhoog favoriet tegen een zwalpend Club Brugge dat moest winnen om alsnog europees voetbal te behalen. Maar weer mocht het niet zijn voor de Luikse kolonne: 1-0 voor Club Brugge na een doelpunt van Ishiaku en Standard druipt opnieuw af zonder prijs.

De laatste beker dateert al uit 1993, tegen Charleroi. In mei volgend jaar zal dat 15 jaar geleden zijn. De laatste titel dateert al uit 1983, in mei volgend jaar zal dat 25 jaar geleden zijn, 2x een jubileum zowaar.

Heeft Standard ons dan niet voor de gek gehouden de voorbije 2 seizoenen? Hoe komt het dat Standard 2x net naast de grootste Belgische prijzen greep terwijl ze favoriet waren? Wel, wij denken het te weten: het was gewoon een tactisch plan van het Standardbestuur om nog geen prijzen te pakken en zo te kunnen wachten tot volgend jaar om bij die zogenaamde jubileumdata te kunnen glunderen met de zuurverdiende titel. Heerlijk toch, dat gevoel voor feestelijkheden, zoiets weten wij wel te appreciëren.

Zou het nu dus niet de geschikte moment zijn voor Standard? Wij geloven er alvast in. Standard overklaste tot nu toe werkelijk al zijn tegenstanders, won telkens ruim en verdiend, staat aan de leiding van het klassement en heeft nog het maximaal aantal punten.
Vaak gebeurt dit allemaal onder leiding van een uitstekende Steven Defour, een goudklompje. Zo lopen er nog wel meer rond: Jovanovic, Onyewu, Witsel. Van Fellaini zijn we niet meteen de grootste fan door zijn ellebogen, duwen en trekken. Het knokkerstype, zoals de voorbije seizoenen iets te vaak op de voorgrond kwam bij Standard, mede door een woelige kleedkamer. Maar ook dat lijkt nu voorbij.

In ware Barcelonastijl vliegt Standard momenteel door de competitie, zelfs de grootste Standardhater zal dit moeten toegeven. Zouden ze zich in Brugge en Brussel al zorgen beginnen maken over het spelpeil en niveau van de grote rivaal? Maar ook daar schuilt het gevaar voor Standard: opletten dat ze niet te vroeg in vorm zijn en dit een heel seizoen kunnen volhouden met een jonge groep die nog nooit echt onder zware druk heeft gestaan. De komende wedstrijden zullen ons al wijzer maken: thuis tegen Club Brugge en uit bij AA Gent, geen geschenken. Geschenken, horen die niet bij een jubileum?

Misschien is het dus nog eens zover voor Standard dat ze in mei kampioen worden, alles wijst erop. Dan kan die arme man eindelijk een nieuwe sjaal gaan kopen en is het te hopen voor hem dat wanneer hij die sjaal bestelt, hij er geen 25 jaar op hoeft te wachten.