Het voetbalalfabet: De H van Gheorghe Hagi

In ons voetbalalfabet zetten we in samenwerking met Man-oeuvre.be een stap verder in het alfabet. Ondertussen zijn we aanbeland bij de achtste letter van het alfabet, de H. We konden uit verschillende spelers kiezen voor deze letter, Thierry Henry bijvoorbeeld. Helaas voor hem, de keuze viel op een ander soort speler: Gheorghe Hagi. Één van de, misschien wel de, beste spelers ooit in het Roemeense voetbal.

 

Hagi is een speciaal soort voetballer, zo’n voetballer die het werk schuwt, noem hem gerust een flitsenvoetballer. Maar al te vaak stond hij nonchalant op het veld, nam de bal aan, speelde hem direct af. Maar zo enkele keren in de wedstrijd toonde hij z’n kunnen. Hij teerde op z’n talent, maar maakte er dan ook ten volle gebruik van. En dat maakt van hem een uitzonderlijk voetballer. Zijn balbehandeling is een attractie om naar te kijken. De manier waarop hij de bal raakte en afgaf was legendarisch.

 

Hij begon z’n carrière in 1982 bij Farul Constanta, een Roemeense club. Geleidelijk bouwde hij z’n carrière op en zette hij een stap hoger. In 1986 kwam hij terecht bij Steaua Boekarest, één van de beste clubs van het land. Daar kende hij een eerste grote glorieperiode. Hij zou er blijven tot 1990. In die periode won hij een Europese beker met de Roemeense club. Daarna maakte de middenvelder de overstap naar Spanje, naar Real Madrid meerbepaald. Ook daar groeide hij uit tot één van de publiekslievelingen. Dat leverde hem in de loop van de jaren een niet onaardige bijnaam op, de Maradona van de Karpaten.

 

Intussen bleef hij ook een held in zijn thuisland. Hij werd er zes keer uitgeroepen tot beste speler en was ook een leidend figuur in de nationale ploeg. Vooral op het WK in 1994, dat in de VS gespeeld werd, toonde hij z’n kunnen aan de wereld. Ondertussen was Hagi al van ploeg veranderd, hij probeerde het bij Brescia in Italië, dat ging hem goed af. Na z’n goed WK kreeg hij een aanbod van Cruijff om het bij Barcelona te proberen. Het geld en de roem verleidden hem. Maar nu kende hij geen succes, het werden twee verloren jaren.

 

Hagi verloor misschien twee jaren, maar niet z’n voetbaltalent. Ondanks het feit dat hij een moeilijk persoon in omgang was, kreeg hij nog tal van aanbiedingen. Één daarvan kwam uit Turkije waar hij kon tekenen bij Galatasaray. Daar beleefde hij z’n laatste hoogtepunten als speler. Hij won er de Uefa-beker, meteen zijn laatste hoogtepunt als speler want in 2001 gaf hij er de brui aan. Ondertussen is hij een succesvol trainer en is er een stadion naar hem genoemd. Hij begon aan z’n trainerscarrière als assistent-coach van het Roemeense nationale elftal. Daarna trok hij naar Turkije en probeerde het bij onder andere Galatasaray. Nu zorgt hij voor het mooie weer bij Steaua Boekarest. Hagi is inmiddels 42 jaar oud. Hij speelde in totaal 125 keer voor de nationale ploeg.