Column: speeldag 5 - Schaamte

Triestheid, armoede, schaamte. Dit zijn de drie eerste woorden die bij ons opkomen na het aanschouwen van speeldag 5 uit de Belgische competitie.
Uiteraard is niet alles slecht, wat een geluk, maar de zwakheid die de Belgische competitie vertoont dezer dagen is zelden gezien.
We zouden bijna beschaamd zijn om te gaan verkondigen dat Anderlecht en Club Brugge onze twee topploegen zijn van de laatste 10 jaar. De twee vaandeldragers van België op Europees vlak, maar hetgeen ze tot nu toe hebben laten zien doet ons meer denken aan een slak: wel vooruit willen, maar niet (beter) kunnen.

Laten we eens beginnen met Anderlecht, nog steeds dé prestigeclub bij uitstek, ook naar het buitenland toe. Als ook maar één buitenlandse journalist gisteren de wedstrijd van Anderlecht gezien heeft, zal die nu nog niet bijgekomen zijn van het lachen.
Is dit nu het grote Anderlecht? Is dit onze recordkampioen? Wat Anderlecht gisteren op de mat bracht had weer veel weg van een drama. Amper een vloeiende combinatie, achteraan vaak in de verlegenheid gebracht en voorin, hoeft het nog gezegd, onmachtig. Amper twee weken geleden hielden we hier een pleidooi tegen Franky Vercauteren, wat opvallend veel tegenkanting kreeg,  en nu blijkt dat dat we toch opnieuw gelijk zullen krijgen. Gejuich zagen we gisteren bij hem, maar in zijn plaats zouden we diep beschaamd zijn en onze conclusies trekken.

Ook zijn collega van Club Brugge, Jacky Mathijssen, toonde zich gisteren opnieuw van zijn beste kant. Vooraf had hij heel de week liggen schreeuwen dat Club Brugge voor de winst zou gaan op Standard. Maar wat zagen we gisteren? Mathijssen paste gewoon zijn tactiek aan aan de tegenstander! Schrik Jacky? Dan toch? Hij posteerde voorin Sterchele op een eiland en hij kreeg of raakte geen enkele bal fatsoenlijk. Het deed ons opvallend veel denken aan Cyril Théréau. Twee miljoenentransfers, maar niet veel waard op dit moment. Sterchele kende een goede partij, thuis tegen Bergen. Théréau speelde nog te weinig tot nu toe, maar wat we gezien hebben doet niet meteen het beste hopen.  Achteraf toonde Mathijssen zelfs het lef om te verklaren dat Standard helemaal niet beter was. Week na week ziet Mathijssen andere dingen dan de werkelijkheid. Een vleugje humor zowaar, maar o zo triestig en schaamtevol.

Nochtans had Mathijssen gisteren op één vlak wél gelijk volgens ons. Hij nam Jovanovic zwaar onder vuur. Drie weken geleden kleefden we hier nog het etiket 'balletdanser' op het hoofd van de Serviër. Wij bedanken hem voor de bevestiging gisteren. Een beer van een vent, maar om nu op die manier Clement een tweede gele kaart aan te naaien door zo neer te vallen na een klein tikje? Ook ref De Bleeckere trapte in de val evenals de manier waarop hij de aanslagen van Onyewu en Defour niet op de juiste manier bestrafte.

Laten we nu even het pad van de topclubs verlaten want wat zagen we vrijdag? Bergenspeler Mirri scoorde nadat een Charleroi-speler geblesseerd was blijven liggen. We weten dat fairplay een Engelse term is en dat de combinatie Franssprekenden - Engelse taal niet altijd is wat het zou moeten zijn, maar met een beetje voetbalverstand mag dit doelpunt nooit vallen, werkelijk beschamend.

Ook beschamend is de verlichting in het Denderstadion. Veel duistere plekken, gelukkig viel het doelpunt aan een goed verlichte zijde, of dat ene doelpunt hadden we zelfs niet eens gezien.

Nog onder de categorie triestig dit weekend zetten we Brussels. Het pakt dan wel een punt, maar veel schiet het daar niet mee op. 0-0, hadden we wel iets anders kunnen verwachten?  Ook het voetbal doet ons twijfelen of ze wel in de hoogste voetbalklasse thuishoren. Maar dat denken we op dit moment ook over het spelniveau van Anderlecht en Club Brugge.