Column Een zegen voor Club Brugge

Luc Devroe is een zegen voor Club Brugge. Hij oogt ietwat boers, typisch West-Vlaams, maar doet zijn werk zoals het hoort: in alle stilte en efficiënt. Het was voor hem geen cadeau toen hij op 1 maart officieel in dienst trad bij een zieltogend Club dat weinig verschillen toonde met een club die tegen de degradatie vocht. De spelersgroep uitte zich verzuurd, de resultaten kwamen er niet, een zoveelste nieuwe trainer en noem maar op. Nee, het zou voor Devroe geen makkie worden.

 

Als nobele onbekende, overgekomen van Roeselare, begon hij moedig aan zijn taak. Allereerst zou hij de kern doorlichten, grondig doorlichten. De rotte appels moesten uit de kern en desnoods zou Club met de beloften spelen. Hij kreeg een kleine drie maanden, tot aan de bekerfinale, om het allemaal te observeren. Terwijl ging hij scouten, benaderde spelers en tastte net zoals zijn voorganger voorzichtig de markt af. Daarbij werd al vlug besloten om met Mathijssen een nieuwe trainer aan te stellen, Balette zou zijn assistent worden. De jeugd kreeg met Mariman een nieuwe naam en ook de beloften kregen een nieuwe trainer.

 

Het echte werk begon na afloop van de competitie. Met de borstel veegde hij de rotte appels weg, hij plaatste Vandelannoite, De Cock, Roelandts en Dufer in de B-kern. Dreesen werd gestald bij Sint-Truiden. Ook Diallo en Gvozdenovic werden van de hand gedaan. Stuk voor stuk spelers die Club niets meer konden bijbrengen. De fundamenten van de kern bleven in de hoop dat er in de ruimte die vrijgekomen was een nieuwe wind zou waaien.

 

Wat die nieuwe wind betrof, was Devroe iets opener dan Degryse. Die hield alles zo lang mogelijk stil, terwijl de sportmanager al eens een tip van de sluier liet zien. Devroe zag de zwakke punten van Club en analyseerde ze. Hij kwam tot de vaststelling dat vooral de centrale as en de verdediging versterking nodig hadden. Ook de aanval kon een verse injectie wel gebruiken na het laattijdig vertrek van Yulu Matondo en ‘Superbosko’ Balaban.

 

Wie vooruit wil, moet risico's durven nemen. Eén van die risico's was Wesley Sonck (foto: Mönchengladbach). Maanden in de Duitse B-kern en bovendien gebrandmerkt met de stempel 'blessuregevoelig'. De meervoudige topschutter van de Belgische competitie wou zijn carrière heropstarten en wou daarvoor zelfs terug naar België komen, daar waar hij enkele maanden eerder nog verklaard had dat hij de eerste jaren niet meer in België te zien zou zijn. Luc Devroe ging ervoor, polste de speler en had de transfer zo rond. "Wat kan die volgevreten vedette Brugge nu bijbrengen?", was de hoofdvraag bij velen. Wel, Sonck is momenteel bezig met het vertrouwen van Devroe te bevestigen. Het verlengde van trainer Mathijssen op het veld. Hij durft z'n bek opentrekken en schuwt de controverse niet. Sonck is op dit moment voor Club het verschil tussen net wel en net niet. Iets wat op het einde wel eens zou kunnen doorwegen. Een koopje van 200.000 euro.

 

Devroe kocht een mengeling van binnenlandse en buitenlandse spelers, waarbij vooral de Belgen zich al sterk profileren. Sterchele was misschien één van de moeilijkste spelers om te halen, samen met Geraerts. De spits sloeg eerder al een aanbod van onder andere Anderlecht af, Devroe moest dus sterke troeven –en veel geld- op tafel gooien om de Luikenaar over de streep te trekken. Ook voor Geraerts had de sportmanager veel geld nodig, maar hij slaagde er toch in om de verloren zoon terug in het eigen nest te krijgen.

 

Hij wordt nu al vaak de ‘nieuwe’ Simons van Club genoemd, en afgaande op de eerste wedstrijden zou dat wel eens kunnen. Jeroen Simaeys is sober, rustig en intelligent om het spel perfect te lezen. Hij kwam voor het middenveld, maar speelt nu al geruime tijd in de verdediging. Net zoals Simons dus multifunctioneel. Simaeys heeft alles in zich om een Club-monument te worden. Vier spelers die alvast een meerwaarde bieden voor dit Club.

 

Van de nieuwkomers staan er momenteel vijf in de basis, zowat de helft van de ploeg. Daarmee staan ze op een tweede plaats, dat is beter of vorig seizoen. Kunnen we daarom concluderen dat het werk van Devroe geslaagd is? Nee, nog lang niet. Zo staat er bijvoorbeeld maar één van de buitenlandse nieuwkomers in de basis: Djokic, een harde werker die voorlopig het doel nog niet goed weet staan. Kucera en Alcaraz hebben nog alles te bewijzen.

 

Devroe voelt zich ook niet te belabberd om te zeggen waar het op staat. Hij vroeg om een negen op negen en kreeg die ook. Hij verstopt zich niet achter excuses en dekt zich niet bij voorbaat in. Na zeven maanden oogt de balans positief, maar niet geslaagd. Club speelde tot nu toe weinig sprankelend, maar haalde wel de punten, bovendien haalde Devroe spelers die het verschil kunnen maken. De ideale ingrediënten voor een kampioenenploeg. Details zullen het verschil maken. [AN]