Interview De carrière van Kurt Stoops

We spraken met Kurt Stoops. We vonden de ondertussen 37-jarige doelman terug in tweede provinciale bij Bonheiden. Hij speelt er zijn laatste wedstrijden uit zijn carrière. Wij wilden weten hoe hij doelman is geworden en hoe zijn carrière als doelman is verlopen. 

 

"Mijn ouders woonden toen in Bredene en mijn vader werkte in Hasselt. Om die kilometers niet altijd te moeten doen, hebben mijn ouders dan besloten om in het centrum van het land te komen wonen. Ze woonden dan nog niet al te ver van hun ouders en ook dichter bij het werk van mijn vader. Zo ben ik in Mechelen terecht gekomen."

 

 

"Ja, dan ben ik een jaar bij de UEFA's van Lierse gaan spelen. Ik ben dan teruggekomen en dan heb ik drie jaar in de eerste ploeg van Sporting gespeeld. Dan is Bornem mij komen halen, ze speelden toen in bevordering. We hebben toen tegen de degradatie gespeeld en dat was een jaar waar ik me heb kunnen tonen omdat ik toen wekelijks in een schiettent stond. Toevallig kwam Raoul Peeters regelmatig kijken naar mij op Bornem. Die zat toen op dat moment in tweede klasse bij Oostende en die zijn dan kampioen geworden. Raoul heeft me toen meegenomen en dan heb ik in eerste klasse gespeeld. Het eerste seizoen was ik tweede doelman, maar het tweede seizoen heb ik wel een twintigtal wedstrijden gespeeld in het eerste elftal."

 

 

"Inderdaad, in Oostende was het een beetje moeilijk om het draaiende te houden en hadden ze besloten om allemaal spelers uit eigen regio aan te trekken. Ik ben daar dan weggegaan en toen heb ik de kans gekregen om bij Cappellen in tweede klasse te gaan spelen. Ik heb daar zeven jaar gevoetbald. Vier jaar in tweede klasse en drie jaar in derde klasse."

 

 

"Ja, dat was met het faillissement van de club. In eerste instantie ging Habran wel blijven en dat was een beetje cruciaal voor mij. Habran kon terugkeren naar Standard om er reservedoelman te worden. Dat was voor mij de kans om in derde klasse bij KV Mechelen te gaan spelen. Ik ben altijd al supporter geweest van KV Mechelen en dat was wel een droom die uitkwam. Tussen dezelfde palen staan waar ook Michel Preud'homme gestaan heeft. Dat is altijd mijn idool geweest."

 

 

"Ik heb er altijd zelf tussen gestaan, dus ik wist hoe ze in elkaar zaten. Ik wist dus perfect hoe ik ze moest opzwepen. Als je dan het geluk hebt, zeker dat eerste seizoen, om een paar reddingen te kunnen doen die punten opleveren, dan heb je die mensen meteen mee en kan je er ambiance insteken."

 

 

"Naar het einde toe van het seizoen wel. Ik had dat samen besproken met de trainer. Het was op dat moment cruciaal. Er waren wat negatieve commentaren over mij en ik wilde dat er zeker niks in de weg zou gelegd worden voor het kampioenschap. We zijn toen ook in de laatste wedstrijd kampioen gespeeld. Er mocht niks negatief rond de groep gebeuren, vond ik en dan heb ik in samenspraak met Kanaki besloten om Tom (Verelst) te laten spelen. Dat is dan ook gelukt."

 

 

"Ik heb in het onderwijs gestaan, maar ben daar nu ondertussen wel mee gestopt. Ik ben zelfstandige geworden. Maar ik heb altijd de combinatie kunnen doen met het onderwijs. Al was het maar vier uur ergens in een school."

 

 

"De eerste jaren dat ik speelde was ik verdediger. Dat was tot en met de miniemen en toen wilde de keeper niet meer in de goal staan en ben ik begonnen. Het jaar daarop werd ik dan geselecteerd voor de VAKLA-selecties en dan weet je dat dit je plaats is. Sindsdien ben ik altijd in het doel blijven staan."

 

 

"Nee, ik was daar semi-prof. Ik heb toen een part-time in het onderwijs gedaan in combinatie met het voetbal. In Oostende was ik wel prof, alhoewel ik daar ook vier uurtjes op woensdag les gaf in een school."

 

 

"Ja, ik heb twee kinderen. Ze zijn zeven en acht jaar oud. Dat begon moeilijker te worden. Ze vragen je wanneer je thuis bent en tot vorig jaar moest ik nog naar Visé rijden over en weer en ik was dan ook veel laat thuis. De kinderen zag ik dan niet veel meer. Dat wordt dan ook wel heel moeilijk. Neem daar dan nog eens bij dat ik ondertussen als zelfstandige werk. Dan werd het onmogelijk om dat nog te doen. Ik had dan ook besloten om te stoppen met voetballen na vorig seizoen. Maar dan is er de vraag gekomen van Pascal De Wilde om hier te komen depanneren totdat de doelman terug fit is. Ik heb dit dan aangenomen en nadien zouden we wel evalueren wat er ging gebeuren. Gezien mijn blessure van vorig met mijn achillespezen denk ik dat het stilletjes aan naar het einde toe zal lopen."

 

 

“Dat klopt en ik wil ook niet te veel risico lopen nu ik zelfstandige ben. Je kan er nu niet een paar weken van tussen zijn met een blessure. Ik probeer verder te doen zodat Danny Verbessem zich terug kan voorbereiden op de rest van het seizoen. Als het nodig is, kom ik Bonheiden wel helpen."

 

 

"Nee dat ga ik niet doen, dan is het aan hem en is het gedaan voor mij. Ik wil daarvoor ook totaal geen moeilijkheden in de groep creëren, dat is hoegenaamd mijn bedoeling niet. Het was gewoon mijn bedoeling om de club vooruit te helpen. Moest ik honderd procent fit zijn en de club zou vragen of ik bleef dan zou er eventueel wel naar een oplossing gezocht kunnen worden. Ik kan niet meer voor de volle honderd procent trainen en dat is dan ook niet eerlijk naar de andere jongens toe."

 

"Voila, dat gaan we doen en wie weet komt er nog iets passief in het voetbal, dat zien we dan wel."  

Veel succes!