Callebaut: 'Het verschil zit in de mentaliteit'
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via Instagram!
Marijke Callebaut is misschien geen erg bekende naam in België en toch is ze een van de beste vrouwelijke voetballers van België. In eigen land speelde ze vijf jaar bij Eendracht Aalst en verzamelde ze twintig caps voor de nationale ploeg.
VK: Marijke, je speelde een schitterend seizoen en zag dat op het einde beloond met
een mooie transfer hoe blik je terug op het voorbije jaar?
MC: Ik kan terugblikken op een geslaagd seizoen, buiten het feit dat ik acht wedstrijden heb gewist omwille van een van een scheurtje in mijn rechter heupspier. Het afgelopen seizoen heeft mij serieus veel zelfvertrouwen gegeven wat resulteerde in goede individuele prestaties. De intensieve voorbereiding heeft daar een grote rol in gespeeld.
Begin augustus werd ik gecontacteerd door Djurgården met de vraag of ik geïnteresseerd was om terug voor hen te spelen. Een paar weken voordien had ik al vergadering gehad met het bestuur van Hammarby om mijn contract met een jaar te verlengen. Op dat moment hadden we nog vier wedstrijden te spelen met Hammarby. Van die wedstrijden moesten we zeker twee winnen om ons in eerste klasse te houden, dus voor mij was het belangrijker om mij te concentreren op die wedstrijden dan om mijn plannen voor volgend seizoen. Twee weken geleden heb ik dan een contract van twee jaar getekend
voor Djurgården. Het was zeker en vast geen makkelijke beslissing want ik had het echt naar mijn zin in Hammarby maar tevens wil ik een kans als deze niet laten liggen. Als Umeå de Womens Cup wint, krijgt Zweden een wildcard die naar Djurgarden gaat omdat de club vorig seizoen tweede eindigde.
VK: In Zweden wordt er veel meer getraind dan in België, hoeveel keer zal je in Djurgarden per week trainen?MC: We hebben nog geen actueel trainingsschema gekregen maar we beginnen met de ploeg te trainen op zeven januari. Dat houdt in dat we ongeveer vijf keer per week trainen en twee keer per week staat er een individuele training op het programma. We spelen een indoortoernooi in Duitsland het weekend van 19 en 20 januari en we trekken op trainingskamp naar Portugal, in de Algarve in de week van 25 februariIn maart worden er verschillende trainingswedstrijden gespeeld en in april begint het nieuwe seizoen. In december hebben we een paar testen om de conditie en kracht na te gaan waaruit dan een persoonlijk trainingschema gemaakt wordt voor elke speelster.
VK:Waarin kunnen de Belgische speelsters en clubs nog leren van de Zweden?MC: Het grootste verschil zit in de mentaliteit volgens mij. Als ik nu kijk naar al de speelsters in mijn ploeg van dit afgelopen seizoen hebben we ongeveer de helft van de ploeg die voltijds werkt en de andere helft gaat naar school. Elke speelster traint vijf maal per week, sommige zelfs zeven keer. In die week spelen we een of twee wedstrijden.
We hadden een week verlof in juni, een week in juli en een week in augustus. Dat vraagt een serieuze opoffering... veel vrije tijd hebben we dus niet. De meeste werken tot half vijf en spoeden zich dan direct naar de training. Dat betekent dat je pas rond 20.00u thuis bent waarna je nog moet koken, eten en daarna vroeg gaan slapen. De vraag is dan waarom kan dat in Zweden en waarom niet in België...? Het geld speelt geen hoofdrol, anders zouden de meeste van ons niet voltijds werken.
VK: Hoever rijken je ambities voor volgend seizoen en daarna?MC: Het kampioenschap, de beker en de Women’s Cup zijn de ambities van de ploeg. Mijn individuele ambitie is een vaste plaats in de eerste ploeg. Zelfs na een geslaagd seizoen als het vorige met Hammarby weet ik dat ik nog veel beter kan. Vooral op het niveau van kracht en conditie moet ik nog hoger mikken zodat ik mijn technische kwaliteiten nog beter zal kunnen benutten.
VK: Heb je nog goede raad voor de mensen binnen het Belgische vrouwenvoetbal?MC: Ik weet dat ons Belgenlandje het op voetbalgebied ver kan schoppen, alleen moet er de nodige opoffering, discipline, en positieve instelling zijn van iedereen die iets met het vrouwenvoetbal te maken heeft. Dan denk ik meerbepaald aan de nationale ploegen, de eerste en tweede klasse, de speelsters zelf, de trainers, het bestuur, de sponsors, familie enz… .
Een speelster die voor de Zweedse nationale ploeg gespeeld heeft vertelde mij dat de reden waarom ze in 2003 de finale van de wereldbeker behaalden in Amerika mogelijk was gemaakt door een voorbereiding van 8 jaar. Het was een doel dat de nationale ploeg zichzelf gezet had in 1995, om in 2003 de finale te bereiken van de wereldbeker.
Iedereen is meer dan welkom om ons hier in Stockholm eens een bezoekje te brengen en een weekje de trainingen te volgen.
Voetbalkrant.com wenst Marijke nog veel succes in haar carrière.
Interview: Kevin Van Hooydonck
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief