Sfeerverslag Hertha BSC - Bayern München

Het was de laatste kans in anderhalve maand voor live voetbal te zien, want de Duitse winterstop komt er aan, en gezien de lange winters in sommige regio's van Duitsland wordt pas begin februari weer de competitie hervat.

Ik had gehoopt om Tennis Borussia Berlin of Dynamo Berlin als volgende club een bezoekje te brengen, doch helaas bleek dat de lagere reeksen nu reeds aan hun winterstop begonnen zijn. Enkel in de Bundesliga zelf werd nog 1 laatste wedstrijd gespeeld voor de winterpauze, dus ik had weinig andere keuze dan voor Hertha Berlijn te gaan. Op zich een club die me niet zo aanspreekt, maar toen ik zag dat de tegenstander van vandaag niemand minder dan Bayern Munchen was, werd ik enthousiast en besloot ik meteen richting Olympiastadion te trekken. De ploegen van vandaag voorstellen hoeft eigenlijk niet lijkt me, want vrijwel elke voetbalfan zou ze moeten kennen.

Hertha BSC (genoemd naar een stoomschip van dewelke ze ook de blauw-witte kleuren overnamen) is de enige hoofdstedelijke club op het hoogste niveau in Duitsland. De club werd opgericht in 1892 en was reeds vroeg succesvol, doch kende vooral na de Tweede Wereldoorlog enkele troebele tijden. Hertha, dat in West-Berlijn speelde en dus in de competitie van West-Duitsland terechtkwam, pendelde meermaals heen en weer tussen het hoogste niveau en de lagere reeksen. De club bleef ook niet gespaard van enkele schandaaltjes, want Hertha werd ondermeer meermaals met omkoping in verband gebracht.

Ook nu recentelijk brak weer een schandaaltje rond de club uit, toen een tentoonstelling aan het licht bracht dat Hertha in het Derde Rijk wel heel nauwe banden onderhield met het nazi-regime. Foto's waarop toenmalige Hertha-spelers de Hitlergroet maakten op het veld, stonden op de voorpagina van alle kranten.

Ondanks die schandaaltjes heeft Hertha zich wel opgeworpen als de grote club uit de hoofdstad. Terwijl andere Berlijnse traditieclubs zoals Union, Dynamo en TeBe weggegleden zijn naar de lagere reeksen sinds de eenmaking van Duitsland, wist Hertha de poort naar de Bundesliga open te beuken en een vaste waarde in de hoogste reeks te worden. Hertha is daarmee de toonaangevende voetbalclub geworden in Berlijn en heeft meer supporters dan alle andere Berlijnse clubs samen. De club draait dit seizoen wel een wat grijs seizoen met een plaats in de middenmoot halverwege het seizoen, iets waar de Hertha-fans onmogelijk tevreden mee kunnen zijn.

De tegenstander van vandaag voorstellen is al helemaal onnodig, de naam Bayern Munchen is zo bekend dat zelfs niet-voetbalfans de club wel zullen kennen. Bayern is de veruit succesrijkste club uit de Duitse voetbalgeschiedenis, met 20 landstitels en tal van andere trofeeën. Ook in Europa won de club geregeld prijzen, ondermeer de prestigieuze Champions League werd al naar München gehaald. In feite kunnen we stellen dat Bayern de enige Duitse club is die ook tot de Europese top behoort.

Het succes van de blauw-roden lijdt natuurlijk ook tot enige problemen. Zo is Bayern absoluut niet geliefd bij fans van andere clubs. Sommige Duitsers zeggen wel eens dat er twee soorten voetbalfans zijn in Duitsland: Bayern-fans en Bayern-haters. Met andere woorden: wie geen supporter van Bayern is, heeft doorgaans een bloedhekel aan de club. De successen van Bayern zorgen er ook voor dat de club een populair onderwerp in de roddelpers is, en het kleinste incidentje binnen de club wordt breed uitgesmeerd in de media. Ook Bayern is dus niet gespaard gebleven van schandaaltjes, denken we bijvoorbeeld maar aan de buitenechtelijke affaires van doelman Oliver Kahn die breed werden uitgesmeerd in de Duitse pers. Bayern wordt om die reden wel eens FC Hollywood genoemd, al is het de laatste paar seizoenen iets rustiger rond de club.

Vorig seizoen eindigde Bayern voor het eerst sinds vele jaren buiten de top-3. Geen Champions League dus, een ware schande voor de trotse club uit München die nu noodgedwongen UEFA Cup speelt. De landstitel is dus wel een must nu, en Bayern investeerde fors om dit seizoen weer de macht te grijpen in Duitsland.

De spelerslijst van Bayern is dan ook een ensemble van stervoetballers: naast de reeds vernoemde ancien Oliver Kahn verdedigen ondermeer de volgende stervoetballers de kleuren van de club: Luca Toni (Italiaanse doelpuntenmachine), Miroslav Klose (beste Duitse doelschutter sinds vele jaren), Lucio (Braziliaanse topverdediger), Franck "Bilal" Ribéry (de nieuwe ster van het Franse voetbal), Marc Van Bommel (Nederlands international), ...

Hertha BSC werkt zijn thuiswedstrijden af in het Olympiastadion in de westelijke buitenwijken van Berlijn, niet van de wijk Spandau. Het Olympiastadion, dat plaats biedt aan een 75000 toeschouwers, is ook het stadion waar in 2006 de WK finale tussen Italië en Frankrijk werd afgewerkt.

Onderweg naar het stadion blijkt al snel dat Hertha haar fans uit heel Berlijn rekruteert want zowat alle metrolijnen in de stad zitten vol mensen in blauw-witte shirts en sjaals. Daar waar ik bij Union Berlin vorige week vooral mensen uit de onmiddellijke omgeving van het stadion zag, is het duidelijk dat Hertha fans van zowat overal in de hoofdstad komen. Wat ook opvalt: zowel op de metrolijnen naar het stadion als in de buurt van het stadion zelf lopen de Hertha en Bayern fans los door elkaar, ook op de tribunes zou iedereen gewoon door elkaar zitten. Van gescheiden vakken of combiregelingen is hier geen sprake, zelfs voor een topwedstrijd. Dat ze er in de Benelux maar een voorbeeld aan nemen. En zelfs met de fans van beide clubs los door elkaar op de tribunes is er van geweld of spanningen geen sprake. Dit is voetbal zoals het eigenlijk altijd zou moeten zijn.

Bij aankomst aan het metrostation van het Olympiastadion klinkt aan de uitgang van het stationnetje "You'll Never Walk Alone" door de microfoon. Hoewel 1 van de meest afgezaagde voetbalsongs allertijden, kom je wel meteen in de voetbalsfeer terecht, voor zover dat al niet het geval was met al die voetbalfans op de metro zelf.

Het stadion ligt ietwat buiten de woonwijken, in een groot bosrijk gebied. Rondom het stadion staan heel wat kraampjes die vanalles verkopen, van Hertha-sjaals en -shirts tot bier en curryworsten. In de verte duikt het stadion op, een enorme tempel met als opvallendste kenmerk twee torens bij de ingang van het domein, met tussen de torens in de 5 ringen die ook het symbool van de Olympische Spelen vormen.

Ik wist niet of de wedstrijd uitverkocht was (later bleek van wel) maar toen een verkoper op de zwarte markt me een ticket aanbood besloot ik het zekere voor het onzekere te nemen en te betalen. Een goede keuze zou blijken, want iets verderop bleken de loketten inderdaad gesloten te zijn omdat de gewone tickets waren uitverkocht. De ticketprijs was 25 euro (vrij duur voor Duitse wedstrijden, maar het was natuurlijk een topper) en ik betaalde op de zwarte markt 35 euro. Slechts 10 euro meer dan normaal, dat viel dus heel goed mee.

Het stadion binnenin was een meevaller. Ik had me eerlijk gezegd op het ergste voorbereid omdat ik doorgaans niet zo van moderne stadions hou, de meeste moderne stadions lijken allen zo op elkaar en ontbreken de charme die oude authentieke stadions wel hebben. Echter, het Olympiastadion valt verrassend goed mee vergeleken met andere moderne stadions. Het is een all-seater stadion met langs drie zijden een tribune, door de gesloten hoeken moeten we eigenlijk zeggen dat het 1 grote tribune is die een ovaal rondom het veld vormt. Enkel achter het ene doel wordt die tribune onderbroken en staat een veel lagere en kleinere staantribune die echter niet gebruikt wordt. Bizar, want had men daar de gewone tribunes doorgetrokken dan had je een perfecte kuip. De tribunes die wel gebruikt worden (rondom de andere 3 zijden van het veld) bestaan uit 2 ringen die echter elk vrij hoog zijn. Er is een atletiekpiste rond het veld maar het stoort minder dan bij andere zulke stadions, gezien je een prima zicht op het veld hebt en gezien de akoestiek heel goed meevalt. Het stadion is voorzien van twee grote videoschermen waar de spelerslijsten op verschijnen, de tussenstanden uit andere wedstrijden wordt meegedeeld, alsook herhalingen van de doelkansen.

Valt dus allemaal erg goed mee, en dat de fans van Hertha en Bayern in alle vriendschap los door elkaar zaten was een heel erg aangename verrassing. Het enige wat een beetje vreemd overkwam waren een paar zaken die net uit de Amerikaanse sport leken overgewaaid: irriterende geluidjes telkens er iets nieuws op de grote beeldschermen werd aangekondigd, en statistieken over de snelheid van een bepaald schot op doel. Ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten, maar dit zijn details dus het is hen vergeven.

Ik blijf een voorkeur hebben voor oude meer authentieke stadions, maar van de grote moderne stadions die ik al heb bezocht was het Olympiastadion zeker 1 van de leukste en fraaiste. Het zat ook tot de nok gevuld: 74500 toeschouwers ongeveer, nooit voordien in mijn leven heb ik een wedstrijd bijgewoond met zoveel toeschouwers.

De wedstrijd zelf dan. Bayern's sterrenelftal was lichtjes gehavend: doelman Kahn was geschorst, Luca Toni en Lucio waren geblesseerd. Door de blessure van Lucio mocht Belgie's rots in de branding Daniel Van Buyten ook aan de wedstrijd starten.

De wedstrijd kwam vrij traag op gang, met meer balbezit voor Bayern echter zonder dat er veel gevaar uit voortkwam, op een schot van Van Bommel na dat wel heel erg hoog over ging. De eerste echte kans was zowaar voor Rode Duivel Van Buyten, die een voorzet van links van Lell aan de tweede paal nipt naast doel kopte.

Hertha kon er weinig tegenover stellen, tot Gilberto na een dikke 20 minuten alleen op doel af mocht. Het schot ging echter voorlangs.

Bayern was de betere ploeg maar veel echte kansen kwamen er niet. Kort voor rust kon Podolski op doel schieten van net binnen het strafschopgebied, de bal ging nipt naast het doel van Drobny.

Ruststand 0-0 na een weinig boeiende eerste helft.

De tweede helft bracht gelukkig wat beterschap en dit keer was het Hertha dat op het gaspedaal drukte. Gilberto schoot vanop 25 meter op doel, Bayern-keeper Rensing (in doel ter vervanging van de geschorste Kahn) kon de bal niet vasthouden maar de Munchense defensie was terplekke om de bal weg te trappen voor een Berlijnse speler er bij kon.

Hertha bleef aandringen en Bayern moest noodgedwongen terug in defensie. Een paar schoten misten eerst nog doel, tot een Hertha-speler schitterend de bal in de verste hoek plaatste, doelman Rensing zweefde de bal met een schitterende duik uit doel en in hoekschop. Beste kans van de wedstrijd tot dan toe. Uit de daaropvolgende corner ging keeper Rensing half onder de bal door, maar de kopbal van Simuncic ging over doel.

Hertha bleef verder op zoek naar een doelpunt maar de aanvallen misten precisie. Bayern speelde een erg matige tweede helft en sterspelers als Ribéry en Klose kenden niet hun beste dag. Klose kreeg wel een grote kans toen hij alleen op doel af rende, zijn schot ging echter over doel.

0-0 eindstand na een wedstrijd waar beide ploegen veel goede wil toonden maar met eigenlijk toch wel minder sensatie of doelgevaar dan je van dergelijke wedstrijden mag verwachten. Geen van beiden schiet ook echt wat op met dit gelijkspel.

Voor de Duitse teams is nu de winterstop aangebroken, de Bundesliga hervat begin februari. Bayern moet nog wel 1x in actie voor de nieuwjaarspauze, namelijk in de UEFA Cup.

Met dank aan De Feyter Gerrit.