Het voetbalalfabet: De S van Stoitsjkov

In ons voetbalalfabet in samenwerking met het online magazine Man-oeuvre.be zijn we bij de letter S gekomen. Winst en verlies liggen dicht bij elkaar in het nobele voetbalspel. Wat maakt het verschil tussen winnen en verliezen: doelpunten scoren. In de lange voetbalgeschiedenis kregen we al meerdere malen te maken met doelpuntenmachines: Di Stefano, Cruijff, Pelé, Müller, Ronaldo, … Ook FC Barcelona kende al veel goalgetters in de rijke clubgeschiedenis. Eén van hen was een nukkige, maar populaire Bulgaar.

 

Hristo Stoitsjkov werd geboren op 8 februari 1966 in de op één na grootste Bulgaarse stad Plovdiv. De eerste professionele ploeg van de bonkige spits was het onbekende Hebros Harmanli. Het talent van Stoitsjkov zorgde ervoor dat de grote clubs uit de hoofdstad Sofia aan zijn mouw trokken. CSKA Sofia contracteerde de speler, maar in zijn eerste jaar scoorde hij niet. In 1985 werd Stoitsjkov een seizoen geschorst door de Communistische Partij na een vechtpartij in de bekerfinale tegen Levski Sofia. Hij besloot de schoenen aan de haak te hangen en elektricien te worden. De voorzitter van CSKA overhaalde hem om opnieuw te beginnen. Dat loonde: in vier seizoenen scoorde de aanvaller bijna tweehonderd keer.

 

Johan Cruijff, toenmalig trainer van FC Barcelona, was gecharmeerd door de Bulgaar en haalde hem prompt naar Spanje. Daar groeide hij uit tot een steunpilaar. Stoitsjkov speelde samen met beroemde spitsenbroeders. Laudrup, Romario en Ronaldo waren er enkele van. Hij scoorde vaak voor Barça en kreeg daarom de bijnaam ‘de Giftige Pijl’, vanwege zijn efficiënte infiltraties en onnavolgbare raids. Met de club veroverde hij twee Europacups. In 1998 kwam Louis van Gaal aan de macht bij FC Barcelona. Het vurige karakter van Stoitsjkov botste met het koppige van de Nederlander. Stoitsjkov verliet de club, na zeven seizoen trouwe dienst, in 1998.

 

Na een korte passage bij oude liefde CSKA Sofia vertrok Stoitsjkov de wijde wereld in. In Saoedi-Arabië speelde hij slechts twee wedstrijden bij het rijke Al-Nasr. De lokroep van het verre Oosten deed Stoitsjkov tekenen voor Kashiwa Reysol. In de nadagen van zijn carrière werd hij er als een halfgod behandeld. Stoitsjkov besloot zijn actieve spelersloopbaan af te sluiten in de Verenigde Staten. Chicago Fire en DC United hadden de eer om de aanvaller in hun clubgeschiedenis op te nemen. Eind 2003 stopte Stoitsjkov met voetballen.

 

Uiteraard speelde Hristo Stoitsjkov verschillende interlands voor Bulgarije. Van 1987 tot 1999 speelde hij 83 wedstrijden voor de nationale ploeg. Hij vond 37 keer de weg naar het doel in het wit-groene shirt. In 1994 speelde hij het WK en dat liep lekker: Bulgarije haalde de halve finale en Stoitsjkov kroonde zich tot topschutter met zes rozen. Na zijn pensioen als speler, brak het tijdperk als trainer aan voor de goaltjesdief. Sinds 2004 coachte hij de Bulgaarse nationale ploeg. Na drie jaar en veel kritiek van de Bulgaarse pers nam hij zelf ontslag. Stoitsjkov kon aan de slag bij Celta de Vigo. Ook dat liedje is ondertussen uitgezongen, want na teleurstellende resultaten zette de Spaanse club hem aan de deur.

 

Auteur: Kjell Debacker