Column Hoogspanning in Beerschot-Moeskroen
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Dit weekend wordt de heenronde uitgewuifd en niets beter dan de feestdagen in te zetten met een forse overwinning. Germinal Beerschot navigeert op’ mirakelkoers’ en Moeskroen is momenteel slechts de schim van de ploeg die het enkele maanden geleden wa
Slechts zelden gebeurt het dat je –zonder het eerst goed en wel te beseffen- een sprookje binnenwandelt waar je zelf het scenario van geschreven hebt. Germinal Beerschot, in de vorm van hun leven en met elke week een andere ‘matchwinnaar’ én een elegant duwtje van de geluksfee in de rug als de nood het hoogst is, verbaast vriend en vijand. Is het mogelijk de winterstop in te schaatsen met een derde plaats in het klassement én in de terugronde op hetzelfde –haast verbluffende- élan door te razen?
Maar dan moet eerst Moeskroen voor de bijl én mag Cercle Brugge -het lelijke eendje is een sierlijke zwaan geworden- niet winnen van een ontstellend zwak en ongeïnspireerd Charleroi.
Zonder Marc Brys in de dug-out bij de bezoekers. Het was dé match waar hij reikhalzend moet naar uitgekeken hebben.
Hij moest, tenslotte, geofferd worden voor het Spaanse bloed dat niet kolken mocht maar als veredelde tweede keus langzaam bevroor. Hij, die Germinal Beerschot even goed kent als de kamers van zijn huis, werd pardoes afgevlagd voor lachwekkend buitenspel en iedereen vroeg zich -terecht- af ‘waarom’.
Zaterdag is het moment voor Moeskroen om uit het dal te kruipenen de gekromde ruggen te rechten. Postuum ook te spelen voor de, te vroeg vertrokken, -de koffers nog koud- afgeserveerde Marc Brys en een schijnbaar onoverwinnelijk Germinal Beerschot een bruuske stop toe te roepen.
De thuisploeg mist Lembi én Colman wegens schorsing en die afwezigheid moet de onbreekbaar gewaande ketting toch enkele schakels zwakker maken. Maar het is zeer de vraag of Les Hurlus, zwalpend als tien zinkende schepen, mentaal en fysiek klaar zijn om het laatste bastion van een robuuste verdediging, grote belofte en nuchter als een bliekje, finaal te slopen. Zijn naam; Kenny Steppe, amper negentien en nu reeds goed op weg een levende legende te worden op Het Kiel.
‘Zweven? Dat doe ik alleen in mijn goal!’, stamelde hij van tevredenheid na de overwinning in Mechelen, ondertussen door zijn feestende ploegmakkers ondergedompeld in de collectieve roes van euforie, gelukzaligheid en onoverwinnelijkheid. Hij wordt, zoals het geduldig rijpen van wijn, alsmaar beter en completer met de jaren. Een ‘grote’ in wording! Tenminste, als de trein onderweg niet van de rails klatert of de wijn verzuurt.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief