De blauw-zwarte armada had na de bekerblammage tegen stadsgenoot Cercle nochtans beloofd om te reageren op het veld. Niets was minder waar dus. De Bruggelingen creëerden voldoende (halve) kansen om hun zege te rechtvaardigen, maar hadden het tegen een efficiënte tegenstander waarschijnlijk een stuk moeilijker gehad. Jurgen Simaeys hield de Brugse eer echter recht. De verdediger trapte 10 minuten na rust volledig vrijstaand een vrije trap van Ivan Leko voorbij Frederic Herpoel in de netten.

 

Bergen was eigenlijk de gevaarlijkste ploeg op het veld en kwam maar liefst vijf keer dicht bij een doelpunt, maar de thuisploeg vond telkens Stijn Stijnen op zijn weg naar doel of miste onbegrijpelijk. De doelman van de nationale ploeg toonde daarmee waarom hij tiende eindigde in de Gouden Schoen. De andere Bruggelingen, een degelijke Simaeys niet te nagesproken, toonden vooral waarom zij daar niet terug te vinden waren.

 

Desondanks blijft blauw-zwart met een al bij al terechte zege op titelkoers, al toont het weinig kenmerken van een landskampioen in spé. Club mist de inspiratie van Van Heerden en slaagt er niet in om dat te compenseren met de traditionele West-Vlaamse werkkracht. De verdediging is verre van een toonbeeld van zelfzekerheid en vooraan worstelt Sterchele niet alleen met de bal, maar vooral met zichzelf. Spitsbroeder Djokic is een noeste werker, maar zijn vluchtschot voor rust op de lat was zeker geen referentie voor zijn eerste helft.

 

In Brugge branden ze alvast een kaars voor Philippe Clement en Wesley Sonck en hoopt men stiekem al op een vroege eliminatie van Zuid-Afrika op de Africa Nations Cup.