Het voetbalalfabet: De W van Weah

In het voetbalalfabet in samenwerking met het online magazine Man-oeuvre.be zijn we gekomen bij de letter W. Veel goede voetballers hebben het geluk niet om geboren te worden in een groot voetballand à la Brazilië of Engeland. Ook kleinere en onbekendere landen herbergen vaak begaafde voetballers. Meestal zijn ze dan ook het uithangbord van hun natie. Iemand voor wie dat zeker opgaat, is de Liberiaanse ex-voetballer George Weah. De voormalige spits van AC Milan stelde zich in 2005 kandidaat voor de presidentiële verkiezingen in zijn land.

 

George Manneh Oppong Ousman Tawlon Weah, geboren op 1 oktober 1966, groeide op in één van de armste sloppenwijken in Monrovia, de hoofdstad van Liberia. Hij behoort tot de Kru, een etnische groep die afstamt van een volk dat woonde in het Grand Kru-gebied. Hij werd grootgebracht door zijn grootmoeder. Zij zorgde ervoor dat Weah een degelijke opleiding genoot. Zo maakte hij zowel zijn middelbare als zijn hogere studies af in Liberia. Na het behalen van zijn diploma ging hij aan het werk als opnametechnicus bij een telecommunicatiebedrijf. Weah voetbalde van 1981 tot 1987 in eigen land. Hij voelde dat er meer in zat en verhuisde naar Tonnerre Yaoundé, een club uit Kameroen. Hij ontpopte er zich tot goalgetter.

 

Afrikaans talent gaat niet zomaar voorbij. Na zijn topseizoen in Kameroen trok hij de aandacht van heel wat Europese scouts. In 1988 waagde hij de overstap naar het Franse AS Monaco, onder impuls van toenmalig trainer Arsène Wenger. Weah scoorde 55 doelpunten voor de ploeg uit het prinsdom en hij won er ook de beker in 1991. Paris Saint Germain bood hem een contract aan in 1992. Drie jaar speelde hij in de Franse hoofdstad. Hij haalde er ook de titel. Door zijn goede prestaties in Frankrijk kon hij in 1995 tekenen bij een Europees topteam. AC Milan haalde hem binnen en dat bleek een goede keuze. In zijn debuutjaar bij de rossoneri won hij meteen de trofee van Wereldvoetballer van het Jaar. In 1996 en 1999 won hij de Serie A. Ondertussen was Weah ook al drie maal Afrikaans speler van het Jaar geworden en won hij ook de titel van Europees Voetballer van het Jaar.

 

In 1999 vetrok George Weah uit Milaan. Hij koos voor een avontuur bij FC Chelsea. Dat werd geen succes en tijdens de winterperiode verhuisde hij al naar Manchester City. Daar deed hij het seizoen uit, maar hij voelde zich nooit echt thuis in Engeland. Olympique de Marseille bood een reddingsboei aan en Weah tekende voor l’O.M. in 2000. In Marseille werd hij op handen gedragen door het publiek, maar de ouderdom speelde hem duidelijk parten. Na een jaar bij de club uit de Franse havenstad liet hij Europa achter zich. De Verenigde Arabische Emiraten waren bezig met de uitbouw van een sterke competitie en lokten grote voetbalsterren met de nodige oliedollars. George Weah speelde nog drie jaar bij Al-Jazeera. Na zijn actieve carrière werd Weah verkozen tot Beste Afrikaanse voetballer van de Eeuw. Hij trad ook 84 keer aan als kapitein van de nationale ploeg van Liberia. Later was hij ook nog een poosje bondscoach.

 

George Weah heeft zich de problemen in zijn geboorteland altijd hard aangetrokken. Hij kreeg verschillende prijzen voor zijn humanitaire inspanningen. Weah stelde zich in 2005 kandidaat bij de presidentiële verkiezingen in zijn land. Door zijn gebrek aan ervaring en het niet bezitten van een universitair diploma verloor hij de verkiezingen. Vandaag de dag ijvert Weah nog altijd voor politieke stabiliteit, economisch evenwicht en algemene vrede in Liberia. Hij is getrouwd en heeft vier kinderen, waaronder één adoptiekind uit Jamaica.

 

Auteur: Kjell Debacker