Column Bond maakt er wederom een zootje van

Tot deze week, voor een keer is er geen hommeles in de voetbalbond, maar tussen de voetbalbond en de clubs. Allemaal perfect in de hand gewerkt door René Vandereycken. Twee clubs ontspringen de dans: Germinal Beerschot en vooral Standard. Plots zijn de Rouches het heilig boontje uit de eerste klasse, de rest zijn 'duivels'. Het begon allemaal met een oefenwedstrijdje dat de automatismen zou moeten aanzwengelen. Afrikaanse landen bleken te veel moeite, dus bood Standard de oplossing: laten we een wedstrijdje spelen op Sclessin. Standard – België en de Luikenaars zouden er wel nog enkele spelers van andere ploegen bij nemen.

 

Tot daar liep alles zoals het moest, maar dan begonnen de relletjes. De Belgische bond nodigde een hoop spelers van de ploegen uit om met Standard te spelen. Spelers die een week voordien nog tegenover elkaar stonden in een bitsig duel zouden plots probleemloos samen moeten gaan spelen. In een nationale ploeg mag dat geen probleem vormen, maar principieel vraag je toch niet aan een speler van Club Brugge of Anderlecht om plots in de kleuren van Standard te gaan spelen. Dat ligt eerst en vooral gevoelig voor de supporters, ten tweede vergroot het de kans op een mogelijke blessure voor de uitgenodigde spelers en ten derde zijn er de belangen van de club. Een speler die gekoppeld is aan een club, is in het hedendaagse voetbal ook gekoppeld aan de sponsors van de club. En dat die niet graag hebben dat de speler plots met een ander merk rond loopt is maar logisch.

 

Anderlecht maakte dat kenbaar bij de bond en die deden een ‘verdienstelijke’ poging om het probleem op te lossen. Een telefoontje richting Standard met de vraag of de ploeg niet in neutrale truitjes wou spelen stuitte op een njet. Probleem opgelost voor de bond. Maar niet voor Anderlecht of Club Brugge of Charleroi waarbij Tim Smolders uitgenodigd werd. Dus besloten de clubs maar om hun spelers niet te laten vertrekken wat het begin van alle ellende inluidde. Plots waren de Belgische clubs tegen het nationale elftal; vanuit de bond, en meerbepaald René Vandereycken klonk de klaagzang almaar luider en luider. Bestuursleden zouden een boycot veroorzaakt hebben, de volgende fase van de klucht werd ingeluid.

 

Het probleem kon nochtans simpel opgelost worden. Had de Belgische Voetbalbond er van de eerste keer voor gekozen om het tegen een ‘Allstar-team’ op te nemen dan zou er geen vuiltje aan de lucht zijn. Waarom Standard nog extra spelers nodig heeft is ook maar zeer de vraag, bij de Rouches hebben amper spelers interlandverplichtingen. Toen België het in september opnam tegen de boeman Club Brugge –dat nota bene veel meer spelers miste- had het toch ook de behoefte niet om extra spelers aan te trekken. Het liet jongere spelers opdraven en gaf de bankzitters een kans. Dit probleem kon gerust vermeden worden.

 

Tot slot nog even een woordje over de blessure van Cercle-god Tom De Sutter. Voor groen-zwart is het natuurlijk een ramp dat het z’n spits tot het einde van het seizoen mist, bovendien misloopt het nu mogelijk veel miljoenen die het misschien aan het einde van het seizoen zou incasseren, maar om nu plots met advocaten te dreigen is lichtzinnig van de vereniging. Het aantal spelers die zich geblesseerd opnieuw melden na een interland zijn al lang niet meer op één hand te tellen. Dat is nu eenmaal het lot van een topclub, af en toe heb je de spelers niet meer in de hand en dan kunnen dergelijke dingen gebeuren. Een blessure komt altijd ongelegen en zeker in het geval van De Sutter die een belangrijke schakel was in een goed draaiend geheel. Maar net het feit dat een blessure onverwacht komt toont aan dat je er vooraf weinig kon aandoen. Niemand heeft er schuld aan dat de speler in kwestie verkeerd neerkwam, ook niet De Sart. Als de spits echt voelde dat het niet meer ging, dan zou die ongetwijfeld gewisseld zijn aan de rust. Nadien is het altijd makkelijk om de schuld op een ander te steken.

 

Het grootste slachtoffer is niet Cercle Brugge, maar Tom De Sutter. Hij misloopt een mogelijk prachtig seizoenseind, hij mist z’n eerste cap met de Rode Duivels, hij mist mogelijk een prachttransfer in de zomer –want wie wil er nu een geblesseerde speler, behalve Anderlecht- en het ergste van al, mogelijk mist hij de Olympische Spelen, een droom voor elke sporter.

 

Nu tot besluit kunnen we stellen dat ze in België, en dat is dan algemeen gezien, amper moeite hebben om de schuld van alle problemen op elkaar te steken. Tot de essentie, de problemen effectief oplossen, komen ze niet. En wil België zich gaan kwalificeren voor het WK 2010 in Zuid-Afrika dan moeten dringend de koppen bij elkaar gestoken worden en moet er één geheel gevormd worden. Iedereen moet aan hetzelfde zeel gaan trekken, met één doel. Discussies zoals die van de laatste week zijn onnodig en op het moment dat deze vermeden kunnen worden, dan pas zal het Belgisch voetbal erop vooruitgaan.