Column Speeldag 22: Aureool

Niets zo goed als een topper kunnen spelen in het eigen bomvolle stadion met een prachtig weertje erbovenop en met de gedachte dat je met eender welk resultaat toch nog aan de leiding zal blijven staan. Jacky Mathijssen moet vorige week zalig gedroomd hebben. Wat kon hem en Club Brugge nu overkomen? Alle omstandigheden zaten mee, van druk bij hen was er geen sprake. O nee, het was Standard dat móest komen aanvallen om de kloof te verkleinen. De ruimte die ze daarbij zouden weggeven kon niet anders dan een kolfje naar de hand zijn van Leko, Van Heerden en Sterchele. Het resultaat stond al vast bij de Brugse trainer. Zes punten voorsprong en drie gewonnen wedstrijden meer. Club kampioen en dat uitgerekend in het jaar dat grote rivaal Anderlecht zijn 100-jarig jubileum viert. Een uitstekend scenario, beter kon het niet. 

Tot hier de droom van Mathijssen. Het is nu eens goed weer en de zon schijnt, maar het lijkt ons nog een paar maanden te vroeg om al een zonnesteek opgelopen te hebben. Met één factor had Mathijssen geen rekening gehouden: ene Milan Jovanovic. Uitgerekend hij die in de heenwedstrijd Philippe Clement onterecht een rode kaart aannaaide en ook al scoorde, telde gisteren Club Brugge uit. Hij verliet het veld dan ook bij zijn wissel als de Keizer van het aloude Rome. De aureool van onoverwinnelijkheid was na 65 minuten van kamp (en bank) veranderd. 

Naar aloude traditie toonde Mathijssen zich achteraf een slecht en klein verliezer. "Club Brugge heeft vandaag getoond dat het de ware kampioen is, dat zal Standard ook wel beseffen". Een quote die men in Luik (en misschien Brussel) nog lang zal bijhouden en op een gepast moment zal bovenhalen. De twaalf wedstrijden die Mathijssen belooft nog te winnen zullen twaalf finales worden. Geen beker meer, geen Europees voetbal. Alles zál ook op de competitie gezet moeten worden. Standard heeft tegen Cercle volgende week een klein mirakel nodig om in de beker door te stoten, lukt dat niet, hebben ze beiden nog hetzelfde parcours van (dan nog) elf wedstrijden.

Spannender hebben we de laatste seizoenen nooit meegemaakt. Club verloor ondertussen op Anderlecht al vijf punten op evenveel wedstrijden. Doen de Brusselaars opnieuw mee? Op dit moment zeggen we nog steeds nee, de weg zal heel lang zijn. Op drie fronten actief zijn eind februari zal zijn tol eisen. We zien Anderlecht stranden op plaats twee of drie, voldoende voor Europees voetbal. De schade was gewoon te groot een paar weken geleden, mochten ze dit nog kunnen goedmaken bestaan er we degelijk mirakels.  

Vergeten we dan gemakshalve opnieuw Cercle Brugge en Germinal Beerschot? Gaat het weer maar alleen over en tussen de drie traditionele ploegen? De kans is groot. Cercle heeft boven zijn niveau gepresteerd en zal stilaan de weerbots daarvan ondervinden. De laatste weken loopt het al iets stroever, nog twaalf wedstrijden van dat hoge niveau lijkt iets teveel van het goede te worden.

Germinal Beerschot ondervond zaterdagavond hoe het is om, wanneer je goed voetbalt, een tegenstander op bezoek te krijgen die je dat wilt beletten. Zoals Roeselare op Standard, zoals zovelen op Anderlecht en Brugge, nu Zulte Waregem op het Kiel. Kwaad waren ze bij de Antwerpenaars, maar kan je het de West-Vlamingen kwalijk nemen? Wie topclub is of wil zijn, moet hiervoor de voetballende oplossing zien te vinden. Die vonden ze bij Germinal Beerschot niet (vaak).

Opvallend ook dat de regisseurs die we vorige week lof toezwaaiden deze speeldag op een laag tot matig niveau presteerden: Leko, Van Heerden, Losada, Boussoufa. Geen van allen was bepalend (genoeg) om er bovenuit te steken. Wachten op Hassan dan maar? Ook liever niet.

Tot slot nog dit: na speeldag twintig hadden we commentaar op de strafschop die Germinal Beerschot als geschenk kreeg en dat ze alleen maar klagen als ze één niet krijgen, maar zelden toegeven dat ze er één onverdiend krijgen. Welnu, zaterdag hadden ze een zuivere strafschop verdiend met de rode kaart voor D'Haene. Achteraf in het interview met Van Veldhoven geen woord over die fase. Als het zo is, mag het ook gezegd worden. (AN)