Het voetbalalfabet: De Z van Zidane

Met de letter Z zijn we aan het laatste hoofdstuk gekomen van het voetbalalfabet in samenwerking met het online magazine Man-oeuvre.be . Als er één voetballer is die we niet mogen vergeten te vermelden dan is het wel Zinedine Zidane. De Fransman ontpopte zich tot de speler van de eeuwwisseling en domineerde het Europese en wereldvoetbal van 1997 tot 2005. Zidane’s carrière leest als een sprookje, met veel ups en enkele downs.

 

Zinedine Yazid Zidane werd geboren op 23 juni 1972 in de Franse havenstad Marseille als zoon van Algerijnse ouders. In het ‘quartier’ waar de kleine Zidane opgroeide was het hard leven. Criminaliteit regeerde het straatbeeld en veel kans op een grote toekomst was er niet. Zidane had ook het slechte pad kunnen kiezen, maar hij legde zich toe op het voetbal. Na enkele jaartjes bij lokale teams, sloot Zizou zich aan bij de jeugd van AS Cannes. In 1988 maakte hij zijn professioneel debuut. Vier jaar later werd hij weggeplukt door Bordeaux. Dat was enigszins verrassend, want de favoriete club van Zidane was die van zijn geboortestad, Olympique de Marseille. In 1994 versierde hij ook zijn eerste cap voor de Franse nationale ploeg.

 

Zijn sterke optredens bij Bordeaux bleven niet onopgemerkt. De Italiaanse topclub Juventus contracteerde de stille Fransman in 1996. Hij ontpopte zich tot de veldmeester van het team van coach Lippi. Dat resulteerde in twee, weliswaar verloren, Champions League-finales en twee Italiaanse titels. Een van de hoogtepunten van Zidane’s carrière was ongetwijfeld het WK 1998 in eigen land: onder zijn leiding haalde Frankrijk de finale en het versloeg er Brazilië, met onder andere twee doelpunten van ‘Zizou’. In 2000, op het EK, mocht Zidane weer juichen. Na enkele belangrijke goals hielp hij Frankrijk mee aan de Europese titel. Zidane had nog één prijs in gedachten, de Champions League.

 

In 2001 vetrok Zidane bij Juventus. Hij werd de duurste transfer ooit en koos voor Real Madrid. Met die ploeg won hij de Champions League in 2002, na een fabuleuze goal van de meester zelf. In het team speelden ook andere sterren, zoals Roberto Carlos, Fernando Hierro, Raul en Figo. Het daarop volgende seizoen won Real Madrid de Primera Division en Zidane werd de publiekslieveling. Zidane besloot om het profvoetbal vaarwel te zeggen in 2006. Zijn laatste kunstje was het WK 2006 in Duitsland. Met Frankrijk haalde hij de finale. De tegenstander was Italië, dat ook de finale won. Zidane kreeg een rode kaart nadat hij Marco Materazzi een kopstoot gaf. Materazzi had Zidane’s familie beledigd. De anders zo professionele en kalme middenvelder droop ontgoocheld af. Deze rode kaart werd het laatste wapenfeit uit zijn professionele carrière.

 

Zidane is een echte familieman. Zijn voetbalpensioen geeft hem dan ook de tijd om zich met andere zaken bezig te houden. Zijn zonen, Enzo en Luca, spelen bij de jeugd van Real Madrid. Daarnaast bracht Zidane, in samenwerking met Adidas, een kledinglijn op de markt. Verder zet hij zich in voor het goede doel. Dat typeert Zidane: individuele klasse gekoppeld aan een onverzettelijke teamgeest.