Column Speeldag 33: Kampioenen

 Ja, we zijn voorbarig: Anderlecht kan zijn tweede plaats nog halvelings kwijtspelen als ze verliezen op Bergen en Club van Westerlo wint, in dat geval krijgen we dus testwedstrijden. Maar wie Anderlecht zaterdag bezig zag twijfelt er geen moment aan dat paars-wit zaterdag minstens een punt meegraait uit Bergen. Anderlecht was oppermachtig vanaf minuut één. Nu kan er nog weken en maanden geklaagd en gediscussieerd worden over de rode kaart van Karel Geraerts, maar zijn er echt supporters (vooral van Club Brugge) die geloven dat de wedstrijd dan anders was gelopen? De zesentwintig minuten die Geraerts op het veld stond hadden geen ander spelbeeld dan de minuten die nog volgden. Want ja, wat voor een zwak Club Brugge was dit? Of was het net zo'n sterk Anderlecht? Of een combinatie van beide? In elk geval was dit de beste wedstrijd van Anderlecht dit seizoen, spijtig genoeg voor Club waren zij het slachtoffer.

Om het dan toch nog eens over die rode kaart te hebben: neen, het was geen rood, al mogen we er niet aan denken wat er gebeurt als Boussoufa niet springt. Ook de tweede voetbeweging van Geraerts getuigde niet speciaal van sportiviteit. Net als Boussoufa, wanneer hij ligt te kermen als half vermoord. Neen, ook dat was niet nodig. Wie wél van het veld hadden kunnen (en misschien zelfs moeten) gestuurd worden waren Sterchele, Sonck en Wasilewski. Sterchele kreeg geel voor een elleboogstoot, wat gerust al onder de categorie donkergeel mag geplaatst worden. Later zou hij nog eens een paar keer stevig doorgaan op Anderlechtspelers. 

Ook Wasilewski mag zich alweer gelukkig prijzen: meteen opgenaaid door Blondel in de eerste minuut, gevolgd door drie overtredingen waarvan één bestraft werd met geel. Ook hij flirtte later meermaals met het rood kartonnetje. Slimme vervanging van Jacobs aan de rust, of Wasilewski had het uur niet gehaald, hij is duidelijk de zwakste schakel bij dit Anderlecht. Sonck trapte dan weer uit frustratie keihard Biglia aan en kreeg geel. Nuja, dit was geen voetbal meer, er was zelfs geen bal in de buurt. Biglia en Boussoufa waren de meest geteisterde spelers. Vreemd voor een ploeg als Club Brugge, die dit seizoen meermaals bewezen mentaal sterk te staan en zich dan zo laten vangen in 'de wedstrijd van 10 miljoen'.

Sterchele werd dan weer op de korrel genomen door het Anderlechtpubliek, de volle negentig minuten lang. Een bal heeft hij dan ook amper goed geraakt. We blijven erbij dat Sterchele te licht uitvalt voor de absolute top, althans toch dit seizoen, ook al heeft hij meer dan één belangrijk doelpunt gescoord.
En is nu werkelijk alles slecht bij Club Brugge? Natuurlijk niet, wie dat beweert kent er ook niets van. Club gaat in stijgende lijn: vorig seizoen zesde, nu (waarschijnlijk) derde. Dubbel zo goed dus. Wil Club volgend jaar opnieuw bovenin meespelen, gaat het wel zeer gericht moeten aankopen, vooral achteraan wringt het schoentje wel eens. De verdediging dus, over de doelman valt geen slecht woord te vertellen, wat Stijnen zaterdag toonde, getuigde van klasse. Hij alleen vermeed een zware afgang en pandoering met sterke tussenkomsten.
Nu, we hebben een mooi seizoen gekend met drie kampioenen: Club Brugge werd herfstkampioen, Anderlecht kampioen van de terugronde en Standard werd landskampioen. Alles netjes verdeeld, maar alleen dat laatste telt natuurlijk. Volgende week nemen we afscheid van dit seizoen, het is dan ook mooi geweest. (AN)