Sterchele: van Kelmis tot bij Club

 

François Sterchele zag het levenslicht op 14 maart 1982. Zijn grootvader kwam decennia geleden van Italië naar België om er in de mijnen te werken. Zo heeft zijn vader de dubbele Belgisch-Italiaanse nationaliteit. Zijn moeder is van Hasselt. Zijn eerste voetbalstappen zette François bij de Luikse provincialer Loncin. Daar werd hij in 1994 op twaalfjarige leeftijd ontdekt door FC Luik. Zijn talent kwam pas echt bovendrijven toen hij in 2001 naar Kelmis verhuisde.

 

De carrière van de betreurde spits schoot sinds het seizoen 2003-2004 als een pijl uit een boog. Tijdens dat seizoen kroonde Sterchele zich met 24 doelpunten tot topschutter bij Kelmis in vierde klasse. Het leverde hem een transfer op naar derdeklasser Oud-Heverlee Leuven. Ook in Vlaams-Brabant toonde de Italo-Belg zijn schutterskwaliteiten, want tijdens zijn eerste seizoen eindigde hij als tweede in de topschuttersstand. Nog was zijn honger niet gestild, want tijdens de eindronde zorgde Sterchele met acht bijkomende doelpunten er mee voor dat Oud-Heverlee Leuven naar tweede klasse promoveerde.

 

Charleroi was er als de kippen bij om de Luikenaar naar Henegouwen te halen. Na amper één seizoen en negen doelpunten verhuisde Sterchele alweer naar Vlaanderen. Bij Germinal Beerschot kroonde hij zich in het seizoen 2006-2007 met 21 doelpunten als topschutter van de Jupiler League. Ondertussen zag hij een nieuwe droom in vervulling gaan: op 15 maart 2007 riep bondscoach René Vandereycken hem voor het eerst op voor een interland met de Rode Duivels. Tegen Portugal mocht hij een eerste keer van internationaal voetbal proeven. Uiteindelijk behaalde hij vier A-selecties.

 

Zijn topschutterstitel zorgde afgelopen zomer voor een ware transfersoap. Zowel Anderlecht, Club Brugge als Standard hengelden naar de diensten van Sterchele. Ook enkele buitenlandse ploegen, zoals Paris Saint-Germain, SC Heerenveen, Feyenoord en FC Köln toonden interesse, maar dat werd nooit concreet. Op een bepaald ogenblik had Anderlecht een akkoord met Germinal Beerschot en ook met de speler zelf leek alles in kannen en kruiken te komen. Na een gesprek met trainer Frank Vercauteren haakte Sterchele echter af voor de toenmalige landskampioen. Standard kwam weer op de proppen, maar Germinal Beerschot wimpelde het bod van de Luikenaars af. Dan sprong Club Brugge op de kar en door toedoen van trainer Jacky Mathijssen, onder wie Sterchele bij Charleroi in eerste klasse debuteerde, trok blauw-zwart het laken naar zich toe. Op donderdag 19 juli 2007 verkondigde de bekerwinnaar met fierheid dat het Sterchele voor vijf jaar had vastgelegd.

 

Tijdens zijn eerste seizoen in Brugse loondienst ontpopte Sterchele zich al meteen tot smaakmaker. Het blauw-zwarte legioen sloot hem onmiddellijk in de armen. Op de fandag eind juli kreeg hij alle handen op elkaar toen hij verklaarde dat Club hem een beter gevoel gaf dan Anderlecht. In zijn eerste seizoen bij Club ontplofte hij nog niet, toch liet hij geregeld staaltjes van zijn talent bewonderen. In competitieverband vond hij elf keer de weg naar de netten.

 

Op die gruwelijke donderdagmorgen 8 mei 2008 legde een fataal auto-ongeluk diezelfde netten voor eeuwig het zwijgen op. Op de N49 tussen Antwerpen en Knokke liet François het leven. Een zwarte dag voor het Belgische voetbal in het algemeen en voor zijn familie, vrienden en Club Brugge in het bijzonder. Rust in vrede, Coike…