Frankrijk – Italië was een heruitgave van de WK-finale van twee jaar geleden. Toen won Italië na het nemen van strafschoppen, en ook nu was de wereldkampioen te sterk.

 

De wedstrijd stond eigenlijk in de schaduw van Nederland – Roemenië. Beide landen moesten namelijk hopen dat Nederland haar sportieve plicht vervulde en zou winnen van de stugge Roemenen.

 

De wedstrijd begon erg fel met twee teams die op zoek gingen naar een doelpunt. Frankrijk kreeg al snel enkele corners, maar de eerste kans viel aan de overkant. Het schot van Toni ging echter voorlangs.

 

Halverwege de eerste periode beging Abidal in de zestien een fout op de doorgebroken Toni. De daaropvolgende penalty werd feilloos omgezet door Pirlo. Erger voor Frankrijk was het feit dat de centrale verdediger met rood van het veld moest en de ploeg zo een tweede sterkhouder verloor. Eerder moest Ribéry al geblesseerd van het veld.  

 

Frankrijk kwam deze klap voor rust niet meer te boven. Het was slechts een keer gevaarlijk via Henry terwijl Toni voortdurend een gesel was voor de defensie.

 

Na de pauze probeerde Frankrijk de scheve situatie alsnog recht te trekken. Italië liet zich terugzakken en liet het spel volledig over aan de vice-wereldkampioen. De ploeg had duidelijk last van de man-minder situatie en kon enkel via Henry dreigen.

 

Na ruim een uur spelen kreeg Frankrijk een tweede zware klap te verwerken. Nadat De Rossi voor rust nog de paal trof, schoot hij nu een vrije trap via de voeten van Henry in doel.

 

Frankrijk kwam deze klap eigenlijk niet meer te boven. De ploeg kreeg nog wel kansjes via onder meer Benzema, maar uiteindelijk kon de nederlaag niet meer vermeden worden. De beste kans was zelfs nog voor Italië, maar de kopbal van Toni werd knap door Coupet gered.

 

Italië wist zich na het debacle tegen Nederland en het troosteloze gelijkspel tegen Roemenië knap te herstellen. Het won verdiend van Frankrijk en plaatst zich alsnog voor de kwartfinale waar naar alle waarschijnlijkheid Spanje wacht.