Interview Egon Wisniowski

Tim Buedts
| 0 reacties
Egon Wisniowski
Foto: © SC
Word fan van STVV! 480

Gisterenmorgen om zeven uur nam Egon Wisniowski het vliegtuig richting het Roemeense Boekarest. Daar gaat hij de komende drie jaar voetballen bij FC Progresul, beter gekend als National Boekarest, een club uit de Roemeense tweede klasse. Voetbalkrant ging Egon uitwuiven en had het laatste interview met Wisniowski op Belgische bodem.

Naar je naam doet vermoeden hadden we je wel eens ooit zien wegtrekken naar Polen, maar Roemenië, hoe kom je daar bij?
Het feit dat ik een vrije speler was en mijn zaakwaarnemer daar contacten had en ze bij Progresul iemand nodig hadden op mijn positie maakt dat ik daar zes dagen was uitgenodigd om te testen en die zijn goed verlopen en ik had ook zoiets van een buitenlands avontuur waarom niet? Ik ben vrij snel daar geraakt en zag zo een avontuur meteen zitten, ook gezien mijn leeftijd, ben er gewoon voor gegaan. Boekarest is ook een mooie stad, ben er zes dagen geweest en kwam er niets tekort, daar was ik wel verwonderd van.


Vertrek je niet te vroeg?

Zeven uur in de ochtend is wel vroeg ja (lacht). Ik heb eigenlijk (wacht), heb geen idee, naar mijn gevoel vertrek ik op het juiste moment, ik had het gevoel dat de staf van STVV ook niet echt vertrouwen in mij had, ik heb vrijveel moeten wijken voor andere mensen. Soms terecht maar vaak ook onterecht. Het seizoen is afgelopen, je bent een vrije speler en dan wachten ze nog zo lang om te beginnen met de onderhandelingen. Ze hebben vrij lang gewacht en getwijfeld wat ze met me zouden doen en dan is het vertrouwen wel weg. Vandaar dit avontuur.

Maar, Hayen kreeg geen contractverlenging, Dreesen is terug weg, was dit nu niet u kans
Ik hoorde dat Hayen wel een voorstel kreeg maar niet toehapte en Dreesen is nu wel naar Lierse ja. Bij de eerste gesprekken lieten ze me al verstaan dat ik niet de eerste keuze zou zijn volgend seizoen. Vandaar dat het vertrouwen dus weg was zoals ik al zei en ik denk dat mijn vertrek dan ook logisch is, niet?  

Roemenië, een hele uitdaging, zowel sportief als extra-sportief, niet?
Tuurlijk want ik laat heel veel achter, vrienden en familie om al te beginnen. Trek er ook helemaal alleen naartoe. Sportief is het een ploeg die heel graag wil promoveren naar eerste wat ook al een uitdaging is voor mezelf, ga trachten zoveel mogelijk te spelen en zo dicht mogelijk de ambitie van de club te benaderen. Kom in een heel nieuwe ploeg terecht, moet me bewijzen, wat ook al een uitdaging op zich is. Ik denk dat het voetbal daar ook heel anders is, hoe weet ik nog niet maar dat zal het sowieso zijn en ook dat is een hele uitdaging om dat te ontdekken. Ze hebben me tijdens die stage toen zo goed opgevangen dat ik er het volste vertrouwen in heb om alleen naar daar te trekken.


 

Was er ook interesse van binnenlandse ploegen?
Die was er wel maar het feit dat we vrij snel in Roemenië terecht kwamen en geen concrete voorstellen of contacten hadden met Belgische teams maakt dat het Boekarest is geworden. Er waren wel wat telefonische contacten maar we hebben nergens rond de tafel gezeten neen. Buitenlandse ploegen? Ja, ééntje uit Wit-Rusland zelfs maar toen had ik al getekend bij Progresul.

FC Progresul, dat is het oude National Boekarest met een mooi verleden maar nu uitkomend in de tweede klasse, wat kan je ons nog meer vertellen over deze club?
Ik weet ook dat ze een mooi verleden hebben, Europees, dan zijn er financiële problemen gekomen maar nu is er nieuw leven in de club geblazen. Vorig seizoen middenmoot in tweede klasse maar nu tonen ze echt ambitie en willen persé terug naar eerste en dat spreekt me aan, kijk er echt naar uit om met Progresul samen te werken. Toen ik daar was gedurende die zes dagen zag alles er heel professioneel uit, ja het zit goed. Ze hebben een tof stadion, gezellig buurt waar het ligt, is ook de rustige buurt van Boekarest. Van supporters weet ik nog niets maar ik kijk er gewoon naar uit.

Hoe zit het nu, je zat vorig seizoen lange tijd in de lappen mand maar het gerucht was dat je wel wedstrijdfit was?
Ik heb heel lang een blessure gehad aan mijn knie maar na de blessure was ik vrij snel fit, doch hielden ze me lang aan de kant, langer dan nodig. Daar kan je je vraagtekens bij stellen, wat er achter zit weet ik ook niet precies en hoe en waarom daar tast ik in het duister. Na mijn eerste operatie (wacht), het gekke was dat ik gewoon veel te lang in de lappenmand lag voor wat ik toen had, gek natuurlijk. Nadien was er een tweede operatie nodig. Ja, mijn knie is nu volledig hersteld. Die tweede operatie was eigenlijk zwaarder dan mijn eerste maar ik ben nu volledig van hersteld, ja. De tweede keer ben ik in Antwerpen geopereerd, iets wat ik eigenlijk op eigen initiatief gedaan heb. Via mijn zaakwaarnemer kwam ik bij een andere dokter terecht. Dus eigenlijk was de eerste operatie niet goed gedaan? Dat weet ik niet, kan niet in mijn eigen knie kijken natuurlijk (wacht), of die niet goed gedaan was laat ik in het midden, ik ben gewoon veel te lang uit geweest voor wat ik had na die eerste operatie, dat weet ik wel. Het gekke is ook dat voor mijn eigen operatie aan de knie ook andere spelers van STVV lange tijd uitlagen na dezelfde operatie, denk maar aan Kalisa, Santalab, Nijs, toch vreemd dat ook zij zo lang hebben gesukkeld.

Teleurgesteld dat je je kans niet echt kreeg bij STVV?
Tuurlijk, ik heb hier heel lang in de jeugd gespeeld en het mooiste wat je kan overkomen als jeugdspeler is dat je naar de A-kern mag overgaan. En het mooiste van in de A-kern zitten is dat je mag spelen natuurlijk, maar als ze je dan na een tijdje geen vertrouwen meer geven dat is heel teleurstellend. Ik vind het heel jammer dat ik niet voor deze club kan spelen, wat ik nog steeds zou willen doen. Spelen voor deze club zou zo mooi kunnen zijn want zij hebben mij gemaakt tot wat én wie ik ben (mijmerend), maar de wegen zijn nu gescheiden.

 



Wat is je mooiste herinnering aan Staaien?
Sowieso mijn drie jaar bij de A-kern, de supporters, de sfeer die er altijd is bij de thuiswedstrijden, de wedstrijd ervaringen, het verdriet, het geluk, ik vind het gewoon plezant om bij STVV te voetballen.

Zo bescheiden als je bent, je scoorde ooit tegen La Louvière twee doelpunten, dit moet toch ook een mooi moment geweest zijn…
Zeker weten, dat is een moment dat ik zeker nooit zal vergeten, als centraal verdediger twee doelpunten maken blijft speciaal. Ook omdat we toen in een moeilijk moment zaten met de club, ook dat maakt het een mooi en speciaal moment, een moment waar ik vrij vaak aan terugdenk.  

Wat is je minst prettige ervaring bij STVV?
Het feit dat ik gekwetst geweest ben maar dat heeft wel niets met STVV te maken. (wacht) De degradatie doet heel fel pijn, zeker als je hier al elf seizoen speelt. 

Je bent niet alleen een harde verdediger maar ook een harde muziekliefhebber die graag eens naar een optreden trekt, hoe zit het met de muziekscene in Roemenië?
Dat is voor mij natuurlijk te ontdekken. Dat is gene zever wat ik u nu ga vertellen (lacht), als muziek liefhebber kijk ik veel naar die dingen maar zonder zever het eerste wat me daar opviel in Boekarest toen ik uit de auto stapte was een gigantische affiche dat Metallica er een optreden heeft op 23 juli en ik ging me meteen een ticket bestellen. Dus daar trek ik alvast naar toe maar verder heb ik er nog geen zicht op, ook niet wat Roemeense muziek betreft maar ik neem héél véél muziek mee naar ginder. Ik moet echt al mijn muziek mee hebben want dat is iets waar ik in het dagelijks leven constant mee bezig ben en niet zonder zou kunnen. Neen, ga niet al die cd’s meesleuren natuurlijk en daar ik aan downloaden niet meedoe heb ik alles keurig ingelezen op mijn harde schijf.    

Dus je trekt één groot avontuur tegemoet…
Zeker weten, het wordt nu wel heel kort, de spanning begint nu wel te komen want ik vertrek morgenvroeg om zeven uur. Langs de ene kant een stap in het onbekende en langs de andere kant heb je toch vertrouwen aangezien je er al geweest bent maar je laat sowieso veel mensen achter en moet nieuwe mensen leren kennen, sociaal moet je terug van nul beginnen. Er gaan wel wat mensen op bezoek komen maar zal toch ter plaatse nieuwe contacten moeten leggen want alleen is ook maar alleen maar daar kijk ik zeker niet tegen op, in tegendeel, ik kijk er naar uit. Ik denk dat ik er klaar voor ben.


 

 

Na het interview ging ik nog wat foto’s nemen van Wisniowski met Staaien als achtergrond. Na de fotosessie waren de afbraakwerken hét gespreksonderwerp, ik voelde aan dat Egon ergens spijt heeft dat hij niet kan meebouwen aan de nieuwe toekomst van STVV. Het ga je goed Egon Wisniowski, je zal zeker slagen in je avontuur!

 



Auteur: Lelièvre Mario

   

Corrigeer
Fout gevonden in bovenstaand artikel? Meld het hier!

Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief

Meer nieuws

Meer nieuws

Populairste artikels

Jupiler Pro League

Nieuwste reacties