Spelersstaking in Jupiler Pro League
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Het is vrijdag, dus mogen jullie zich aan een nieuwe mediaweek verwachten. Dit keer staan de scheidsrechters en de op til staande spelersstaking in de schijnwerpers.
Gumienny, de circusartiest
Wat mogen we ons toch gelukkig prijzen dat we in België wonen en wat mogen de voetballers hun broodheren dankbaar zijn dat ze in ons landje mogen voetballen. Wekelijks serveren de spelers uit de Jupiler Pro League ons een staaltje topvoetbal van de bovenste plank. Wat ons echter tegen de borst stuit, is dat zij telkens de circusnummertjes van clowns à la Serge Gumienny en Christoph Virant moeten ondergaan.
Het blijft mij een raadsel wat de KBVB in die mannen ziet. Een scheidsrechter zou het veld moeten opkomen met de intentie om onopvallend de wedstrijd in goede banen te leiden. Beide bovenvermelde heren draaien de rollen graag om: zij stappen het terrein op met de bedoeling om opvallend de partij in slechte banen te leiden.
Neem nu Gumienny, de vaste man om Club Brugge-Anderlecht naar de vaantjes te helpen. Afgelopen zondag mocht hij Circus Cristal Arena entertainen. Goede keuze trouwens van de Scheidsrechterscommissie (CSC) om een man uit de streek een wedstrijd van Genk te laten fluiten. Gumienny mocht dus van de zeer competente CSC, met aan het hoofd een man die het zelf maar tot tweederangsfluitenier geschopt heeft, in de Genkse Arena optreden. De ref uit As dacht vermoedelijk dat hij nog in de tijd van de Romeinen leefde en trad in de Cristal Arena op als een echte toreador. Met enige zin voor overacting en grootse, theatrale gebaren, trok de wedstrijdleider alle aandacht naar zich toe.
Typisch Gumienny. Voor die Limburgse beachboy is het veel belangrijker dat zijn haartje mooi gecoiffeerd ligt en dat de camera’s steevast op hem gericht zijn. Toen Joseph Akpala onvrijwillig in botsing kwam met Logan Bailly, achtte Gumienny zijn ‘moment de gloire’ gekomen. Hij moest en zou Akpala uitsluiten. Dat de Nigeriaan enkel oog had voor de bal, kon flopmodel Gumienny gestolen worden.
Uiteraard was Robert Jeurissen (onze tweederangsfluitenier van hierboven) er als de kippen bij om zijn clown te verdedigen. “De rode kaart van Akpala was terecht. Het was inderdaad zijn intentie niet om Bailly te raken, maar het was wel een fout. De doelman moet beschermd worden”, aldus de big boss. Wat moet een ref dan doen als twee veldspelers, die met het oog op de bal, pardoes tegen elkaar aanlopen? Moeten die er dan alle twee af of volgens willekeur van de arbiter met dienst, meneer Jeurissen?
Virant arrogant
Wat dan te denken van het optreden van Virant tijdens Cercle Brugge-Germinal Beerschot. Wie hem zaterdag zag fluiten, staat er niet van versteld dat de voetbalbond geen scheidsrechters meer vindt. Ongelofelijk hoe de bond zich in zeven bochten wringt om die man naar de top te piloteren. Met een aan arrogantie grenzende zelfingenomenheid zwaaide ook deze Limburger kwistig met geel. De simpele ziel slaagde er bovendien in om meer in dan uit de weg te lopen van de spelers.
De manier waarop hij Rocky Peeters een rode kaart aannaaide, mag ook wel gezien worden. Peeters pakte mijns inziens terecht geel voor een gevaarlijke tackle op Kristof Snelders. Snellie vloog daarbij twee meter hoog, een halve meter hoger dan zijn eigen lengte. Met uitdagende en hautaine blik haastte Virant zich naar de boosdoener om even een tête-à-tête te hebben met de ex-STVV’er. Er ontstond een woordenwisseling waarbij Virant een arrogant gebaar naar Peeters maakte, in de zin van ‘Wat zal het zijn, jong?’ en hem dan maar zonder blikken of blozen een tweede geel karton aansmeerde. Exit Peeters. Of de verbouwereerde speler daarmee in het Guiness Book of Records komt, voor een van de snelste rode kaarten ooit (Peeters stond nog geen vier minuten op het veld), weten we niet, maar hij heeft alleszins een aardige poging ondernomen.
Potsi(e)erlijke Tim
In al mijn enthousiasme zou ik de prachtprestatie van Tim Pots nog vergeten, jullie weten wel, de man die er vorig jaar getuige van was hoe Anderlecht in de laatste minuten van de match tegen Sint-Truiden van 0-1 naar 4-1 walste (cfr. infra). Het zou ons echter te ver leiden om ook nog eens de Oost-Vlaming door het slijk te halen. Als zelfs een rustig iemand als Jan Ceulemans het al op zijn heupen krijgt van de ref, dan weten we hoe laat het is. De arbiters moeten niet beginnen zaniken dat ze de kritiek beu zijn. Hoge, dikbetaalde bomen vangen nu eenmaal veel wind. Als ik van de spelers in eerste klasse was, ik zou eens een speeldag staken uit onvrede met het amateurisme van onze arbitrage.
Eins, zwei, saufen…
Kennen jullie het liedje ‘In München steht ein Hofbräuhaus, eins, zwei, saufen”? Deze klassieker weerklinkt constant gedurende de twee weken durende Oktoberfeste die momenteel het schouwspel uitmaken van de Beierse hoofdstad. Aan de prestatie van Bayern München afgelopen weekend te zien, hadden de mannen van coach Jürgen Klinsmann dat liedje duidelijk letterlijk genomen. Vermoedelijk hebben ze de avond voor de topper tegen Werder Bremen tot een kot in de nacht de ene Maß (d.i. een pint van een liter bier) na de andere geledigd. Ze moeten op de feesten Michael Ballack, een fervent aanhanger van het groepsgevoel stimulerende initiatieven, tegengekomen zijn. Met hun ex-ploeggenoot hebben ze dan tot in de vroege uurtjes enkele pittige anekdotes opgerakeld.
‘s Anderendaags werd Bayern door Werder Bremen met 2-5 naar de Wiesn, zoals de Beieren hun bierfeesten noemen, gestuurd. Daniel Van Buyten mocht het spektakel een helft meemaken, tijdens de rust vond de Waalse verdediger zijn diadeem niet meer, waardoor hij niet meer verder kon. Het schuim stond nog in zijn ogen en met die schitterende, wapperende manen voor zijn kijkers, zag de Rode Duivel geen steek meer. Van Buyten douchte zich dan maar snel om zich in zeven haasten voor de tweede avond op rij naar de Oktoberfeste te begeven. Zijn voorbeeld werd na de match gevolgd door zijn ploegmakkers. Het kan maar goed zijn voor de groepssfeer…
Twee dikke vrienden
Een scène vlak voor de topper tussen Racing Genk en Club Brugge: Ronny Van Geneugden en Jacky Mathijssen staan gezellig een beetje te keuvelen. Vlak voor ze elkaar de hand reiken, zingen ze nog snel samen ‘Wij zijn twee vrienden, jij en ik’.
Een scène ongeveer 100 minuten later: beide bovenvermelde trainers gunnen elkaar geen blik. “Mathijssen toonde tijdens de match geen medelijden met Bailly, noch met diens ernstige situatie”, aldus de Genkcoach, verwijzend naar het incident waarbij Akpala en Bailly onzacht met elkaar in botsing kwamen. “Dat zit me hoog. Ik heb er de voorbije nacht niet kunnen van slapen. Ik neem dit zeer persoonlijk. Ik heb drie punten gewonnen, maar ben een goede vriend kwijt”, counterde de Clubtrainer. Ik stond perplex. Ik wist echt niet dat Mathijssen überhaupt vrienden had onder zijn collega-trainers.
Van Geneugden heeft zijn goede vriend in het diepst van zijn ziel geraakt. Mathijssen krijgt als het ware een koekje van eigen deeg. Normaal gezien is hij het die de tegenstander op stang probeert te jagen, dit keer is iemand anders erin geslaagd om de Maaslander zelf de gordijnen in te jagen.
Vandelanoitte, the invisible man
De KBVB mag opnieuw een hoofdstuk toevoegen aan het al rijk gestoffeerde oeuvre der blunders. Enkele weken geleden speelden de Belgische beloften tegen Slowakije, een match kaderend in de voorronde van het EK en – het moet gezegd – nog zonder enig belang. Een opvallende rol in die interland was weggelegd voor Jason Vandelanoitte (op foto nog in outfit van Club Brugge). De verdediger van Tubeke was eigenlijk geschorst en had dus helemaal niet mogen spelen. Op heel de wereld is er maar één voetbalbond die zo’n kemel zou durven schieten: de Belgische.
We mogen het de Koninklijke Blunderbond Van Bejaarden echter niet kwalijk nemen dat zij in de fout zijn gegaan. De bondsbobo die bij de UEFA moest checken of er geen geschorsten waren, is niet vertrouwd met het medium internet. De man in kwestie komt nog uit de tijd waarin postduiven gebruikt werden om boodschappen te versturen. De verantwoordelijke van de KBVB had de duif ingefluisterd: “Ma’k vragen of er Belgische geschorsten zijn tegen Slowakije? Is de prijs van een boete nog steeds 10.000 euro?”
De dienstdoende duif, nochtans voorzien van een enorme talenknobbel, want eigendom van Marcin Wasilewski, had de hoogbejaarde man echter onvoldoende begrepen en vloog niet naar de UEFA-zetel in Zwitserland, maar wel richting Pools bondsgebouw met de volgende boodschap: “Aan Bak vragen of hij de Belgische hansworsten een strafschop cadeau wil doen. De prijs ligt reeds vast op 10.000 euro.” En dat brengt ons bij het volgende onderwerp…
UEFA onderzoekt matchen
De UEFA is een onderzoek gestart naar 26 verdachte matchen. Zowel in de UEFA-beker als in enkele interlands (al werd dat laatste later door de UEFA zelf ontkend) zou de Aziatische gokmaffia een hand gehad hebben. Een van de verdachte wedstrijden op het lijstje is België-Polen van november 2006. De Poolse verdediger Jacek Bak (foto links) zou 10.000 euro ontvangen als hij een strafschop wou veroorzaken. De geviseerde speler trok nadien zijn verhaal wel weer in.
Vermoedelijk is ook die boodschap bij de verkeerde persoon terechtgekomen. Nadat de Poolse bond door de Belgische postduif de verkeerde info had gekregen, stuurde een lid van de Poolse voetbalbond de duif naar Bak met die melding. De hardhorige duif moet echter naar Daniël Van Buyten gevlogen zijn met volgend bericht: “Mak verdedigen tegen de Polen. Je kan 10.000 euro winnen.” In het wedstrijdverslag op Sporza stond toen te lezen: “Polen had de bovenhand en creëerde drie uitstekende kansen voor de rust. Eén ervan ging in doel: Van Buyten maakte een zware inschattingsfout en Matusiak kon scoren.”
Sindsdien zijn ze bij de Belgische bond van het systeem met postduiven afgestapt. Jean-Marie Philips houdt er zich nu in hoogsteigen persoon mee bezig en maakt gebruik van de veel modernere telegraaf.
STVV VZW dient klacht in tegen STVV
Raar bericht woensdag in de Belgische media: het parket is een onderzoek gestart naar zes verdachte matchen van Sint-Truiden, waaronder de hierboven reeds vermelde 4-1-nederlaag op Anderlecht. Onmiddellijk heel het land in rep en roer. De internationale media sprong snel op de kar en binnen de kortste keren wist heel de wereld dat België nog maar eens in de ban zou zijn van de Aziatische gokmaffia.
Wat is er nu echt gebeurd? STVV beweert dat het onder de naam STVV VZW zelf klacht heeft ingediend, maar het parket dacht dat het om een supportersvereniging ging. De Belgische rechercheurs, pienter en overijverig als ze zijn, verspreidden dan maar het bericht dat iemand klacht had ingediend tegen STVV.
Bij de Kanaries reageerden ze furieus, aangezien zij het zelf waren die een klacht hadden overgemaakt. Nu leek het alsof heel de wereld STVV van fraude verdenkt. Beste kanariepieten, wij zouden niet durven.
België is het zuiverste land om voetbal te spelen. Hier wordt niets geregeld, wij geven geen leningen aan Europese scheidsrechters, wij laten geen Chinezen of Egyptenaren toe om onze clubs over te nemen, wij hebben een goed werkende, dynamische voetbalbond, met een jonge, ambitieuze bondsprocureur, die alles nauwgezet in het (slapende) oog houdt. Onze scheidsrechters worden tegenwoordig zo goed betaald dat zij zich vanaf nu heel professioneel gedragen. Zelden zijn er scheidsrechterlijke dwalingen, nooit blundert de KBVB. Hoe zouden wij STVV dan van corruptie durven verdenken? Foei!
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
STVV
K Beerschot VA
Union SG
KV Kortrijk
