Interview Yannick Euvrard: ' Liverpool mag steeds aankloppen'

-Yannick, vertel eens over jouw eerste stappen op een voetbalveld als jonge spruit. Waar ging jouw voetbalcarrière van start?

Die eerste stappen op het voetbalveld herinner ik me maar al te goed. Het was bij Oostduinkerke, de club waar ook mijn vader nog had gespeeld en op dat moment ook mijn broer Vincent speelde, die momenteel actief is bij Sint-Truiden. Ik was vijf jaar en zat tussen de jongens die een jaartje ouder waren. Het bleek meteen een eerste moeilijk moment in mijn carrière, want ik bakte er maar weinig van met als gevolg dat ik al wenend in de armen van mijn mama belandde (lacht).

-De club waar je die eerste stappen zette, ruilde je reeds na drie seizoenen in voor Cercle Brugge. Hoe kwam je als jonge kerel in Brugge terecht?

Ik was toen eerstejaars preminiem en speelde bij de tweedejaars. Op een tornooi werd ik opgemerkt door een scout die mij uitnodigde voor een testtraining. Deze verliep positief met als gevolg dat ik de overstap mocht maken naar Cercle Brugge.

-Je doorliep er alle jeugdreeksen tot en met de beloften om nadien door te stoten naar het eerste elftal. Als jeugdproduct doorstoten tot het eerste elftal, toch wel iets speciaal, niet?

Als jeugdspeler is het altijd de betrachting om later bij de grote jongens te kunnen spelen. Als je dan kan meetrainen met jongens waar je als jeugdspeler in de tribune van het grote stadion voor supporterde, is dat inderdaad een speciaal gevoel.

-Anderhalf seizoen maakte je er deel uit van de A-kern om tijdens de winterstop van het seizoen 2006-2007 de overstap te maken naar tweede klasse, meer bepaald Racing Waregem. Vanwaar deze stap terug?

Zoals ik in de vorige vraag al aangaf is het inderdaad een speciaal gevoel om als jonge gast in het eerste elftal gedropt te worden. Als je daar dan éénmaal deel van uitmaakt en meetraint, wil je natuurlijk meer. Dit kwam er met een aantal selecties, maar nooit echt speelgelegenheid. De eerste keren op de bank is dat leuk, maar ik spreek voor alle voetballers als ik zeg dat je liever gewoon op het veld zou staan. Ik had echter op dat moment bij Cercle niet het gevoel dat ik aan spelen zou toekomen, vandaar de bewuste stap terug. Je leert namelijk meer door te spelen in tweede of derde klasse dan bij de beloften van een eersteklasser.

-Met jouw nieuwe club kon je echter het behoud niet afdwingen waardoor je genoodzaakt werd om in derde klasse aan de slag te gaan. Op één jaar tijd diende je dus niet één maar twee stappen terug zetten, een nieuwe wending aan je voetbalcarrière.

Ik wist toen ik de stap naar Racing Waregem zette dat het heel moeilijk zou worden om in tweede te blijven. Ik heb echter door dat halve jaar in tweede te spelen zeer veel progressie gemaakt en dit doe ik nog steeds in derde klasse. Het verschil tussen tweede en derde klasse is immers helemaal niet zo groot.

-Je voelt je blijkbaar goed in je vel bij Waregem, want je bent er nog steeds actief en wat meer is, eind vorig seizoen werd je verkozen tot het grootste voetbaltalent uit West-Vlaanderen van derde en vierde klasse. Een mooie bekroning na een knap seizoen dat je afwerkte.

Het is inderdaad leuk om een individuele beloning te krijgen in een ploegsport, maar het is en blijft een ploegsport. In je eentje zal je waarschijnlijk nooit een wedstrijd winnen. Als ik nu terugblik op het voorbije jaar heb ik eigenlijk een opvallend seizoen achter de rug, want ik scoorde als rechtsachter zeven maal. Mede daardoor werd ik beloond met die prijs en dat is alleen maar een extra motivatie voor de toekomst.

-Wat belangrijk is voor voetballers is de goede sfeer die er heerst op en rond de club. Dit lijkt ook wel het geval in Waregem. Ik hoorde dat je niet verlegen bent om een grapje uit te halen met één of meerdere van je medemaats. Dit vraagt om een woordje uitleg Yannick.

Ik ben heus niet de enige in de ploeg die eens een grapje durft uithalen hoor (een lach verschijnt op Yannick zijn gelaat). Het is typerend voor Racing Waregem. Wij hebben niet echt een ploeg die beschikt over individuele klasse en die zo een wedstrijd kan beslissen, maar als team hangen we heel hecht aan elkaar. Die teamspirit uit zich op het veld, maar nemen we ook mee naar binnen wat dan eens uitmondt in hilarische situaties in de kleedkamer.

-Iedere  jonge voetballer droomt er wel eens van om ooit voor een binnen- of buitenlandse topclub te mogen uitkomen. Welke club zou aan jouw deur mogen aankloppen?

Liverpool mag bij mij altijd eens aankloppen. De geschiedenis, de supporters, topspelers als Gerrard (mijn grote idool), Fernando Torres,… Deze club heeft echt alles voor mij!

-Maar het belangrijkste doel op heden is een mooi seizoen afwerken met je huidige club. Wat zijn de ambities van de club tijdens dit nieuwe seizoen?

We hebben een goeie ploeg, ervaring gemengd met jong talent. Ik denk dat we ondanks de gemiste start een plaats in de top vijf mogen ambiëren en zo een plaats in de eindronde kunnen afdwingen.

-Om af te ronden willen we nog graag even naar je persoonlijke ambities peilen. Hoe zie jij jouw toekomst tegemoet?

Ik hoop natuurlijk om in het voetbal nog een stap hoger te zetten. Dat in eerste instantie misschien naar een tweedeklasser, maar op langere termijn hoop ik toch van prof te worden en dus bij een eersteklasser aan de slag te kunnen of misschien een buitenlands avontuur. Wie weet…

Yannick, bedankt voor je tijd en we zullen Liverpool alvast je nummer doorgeven.