Met de Flemish Reds naar Kompany kijken

Vrijdagavond vertrok de bus in Tielt, eerste afspraak in Lummen op de carpoolparking. Geen sinecure om daar iedereen te vinden bij de start van het krokusverlof. Op de parking krioelde het van de skitoeristen. Zoeken naar mensen met een rode sjaal dan maar? Spijtig genoeg leek rood het thema van de avond, maar uiteindelijk konden we toch richting Antwerpen toeren. Na een tussenstop in Lokeren nog een plaspauze in Oostende. Voor één reiziger liep het daar al mis, toevallig stonden er twee agenten in de buurt en op wildplassen staat een boete van 50 euro … Gelukkig was de rest zo slim geweest van in sportcafé The Madison de patatten af te gieten.

In Calais de ferry van één uur halen was de doelstelling, maar na wat oponthoud onderweg lukte dat net niet. Twee uur later mochten we dan toch de zee op. Ondertussen zat de sfeer er al stevig in, het rijkelijk vloeiende Belgische bier zal daar wel voor iets tussen hebben gezeten. Na een echt Engels ontbijt en een korte verkenning van de hotelkamer in Runcorn mochten we zaterdagnamiddag de stad onveilig maken.

Als je denkt dat sommige vrouwen winkelziek zijn, dan moet je eens Liverpoolfans bezig zien in de clubshop. Met zakken vol kledij en gadgets komen sommigen naar buiten, daar gaat het budget … Om uitdroging te voorkomen na een dik uur winkelen is een bezoekje aan een lokale pub natuurlijk verplicht. Spijtig genoeg ben ik er de rest van de namiddag blijven plakken. Het was wel ontzettend leuk, eerst nog rustig met een klein groepje maar de bende groeide en samen met een dozijn Ierse fans was het zingen geblazen. Voetbalfans hebben duidelijk geen karaoke machine nodig. Het mag ook wel gezegd worden dat Guinness best wel te drinken valt. In elke pub hangen tegenwoordig wel enkele grote tv-schermen, dus kregen we Manchester United en Blackburn nog aan het werk te zien als opwarmer voor de zondagmatch.

Zaterdagavond was mijn kaars wel snel uit, maar de echte diehards zetten tot in de vroege uurtjes de bloemetjes buiten. Zondag was het dan D-day, na een verkwikkende rust en een uitgebreid ontbijt met de bus richting Anfield. Daar volgde dan het gekende recept: drinken en shoppen. Tussendoor de innerlijke mens opladen met een burger of frieten, blijkbaar het meest voorkomende voedsel in Engeland. Voor burgerliefhebbers was dit hét weekend van hun leven met makkelijk twintig burgers op drie dagen. Voor de debutanten is een bezoekje aan het museum en de Stadiontour zeker een aanrader.

The Kop: misschien wel het meest legendarische supportersvak aller tijden. Ik mocht net aan de rand plaatsnemen en kon dan ook met volle teugen genieten en mocht zelfs de supergrote vlag over me doorschuiven. Best wel een speciaal gevoel om zo’n dikke minuut onder dat doek te staan.

Spijtig genoeg viel het spel van de Reds wat tegen zodat de sfeer nooit echt uitbundig was. Dat lag misschien wel aan de sterke prestatie van Manchester City met Vincent Kompany op kop. De Belgische international speelde een beresterke partij en was duidelijk tegenstander Lucas Leiva de baas. Kompany was verdedigend sterk en ook belangrijk in de opbouw. Hij is opvallend krachtig en geeft zeer weinig slechte passes. Zijn speelstijl past duidelijk in de Premier League. Dit kan een hele grote worden.

Een uur na afloop van de wedstrijd, die op 1-1 eindigde, vertokken de twee bussen opnieuw richting Vlaanderen. Na enkele flesjes goudgele godendrank was de ontgoochelende wedstrijd alweer doorgespoeld en was het weer tijd om te zingen. Na het weekend kan elke van de honderd passagiers de vele Liverpoolsongs meebrullen.  Nog één halte om een paar burgers naar binnen te werken en opnieuw de boot op om het Kanaal over te steken. Tegen acht uur ’s morgens kwamen we eindelijk terug in Lummen aan na een vermoeiend maar superleuk Engels weekend.