Column Speeldag 23: Koning

Twee duels tussen vier ploegen uit de top vijf. Het zijn heel wat cijfertjes bij elkaar.
Redelijk wat aandacht voor Westerlo - Club Brugge, vooral van de ramptoeristen. Want alweer bleek hoe weinig kansen dit Club Brugge bij elkaar kan voetballen. Het doelpunt was dan ook hun eerste kans, niet toevallig op een stilstaande fase. Het moet gezegd: knap gedaan van Akpala, want eigenlijk was dat geen gemakkelijk doelpunt zo aan de eerste paal binnenkoppen. Westerlo is de koning van de middenmoot, dat is al elk seizoen zo geweest en ook nu staan ze op een keurige zesde plaats. Maar alweer puntenverlies dus voor Blauw-zwart, kijkt daar eigenlijk nog iemand van op?

Nabil Dirar was net als vorige week de koning der schwalbes, een twijfelachtige eer. Iedereen weet dat Dirar voldoende kwaliteiten heeft, maar dit zijn wanhoopspogingen bij een ploeg die vierkant draait. Vorige week trapte hij nog altijd naar doel, of toch met die bedoeling, dat deed hij gisteren al niet meer. Nu nog de schwalbes afleren en werken aan de efficiëntie, want Dirar is nu eenmaal het soort speler dat Club momenteel nodig heeft: iemand met een actie om dan de spitsen te bedienen, want de aanvoer loopt zo mank als Daerden in zijn beste blessuredagen.

Dé wedstrijd met belang, nu al de wedstrijd van het jaar genoemd werd gespeeld in Brussel. Anderlecht tegen Standard, de twee beste ploegen van de laatste seizoenen in België, onbedreigd. Wie zou nu de echte koning van het Belgische voetbal zijn? Anderlecht zag zijn positie serieus bedreigd de laatste seizoenen door een Standard dat op alle vlakken beter was dan de fiere Brusselaars. Ging Standard de nieuwe vaandeldrager van het Belgisch voetbal worden, de troonopvolger met kroonprins Defour als exponent? Het had er alle schijn van en wees maar zeker dat ze zich bij Anderlecht zwaar zorgen maakten, misschien wel nog steeds.

Anderlecht zette gisteren orde op zaken en verwees Standard terug naar een trapje lager. Tijdelijk? Wie weet. Twee slechte wedstrijden maken van de Rouches ineens geen slechte ploeg, maar het bewijst dat er een te kleine kern aanwezig is om een heel seizoen te blijven meedraaien op meer dan één front. Als Standard nog kampioen zou worden ís dat omdat ze een kwalitatief betere kern dan Anderlecht hebben, daar blijven we zeker van. Was de zege van de Brusselaars dan toeval? Nee. Maar een matige eerste helft en de weggeefdoelpunten mogen zeker niet verdoezeld worden. Boussoufa was weer even de koning, maar voor ons is het Polak die de ploeg draagt, veel onmisbaarder dan bijvoorbeeld Biglia, die al een tijd is blijven stilstaan.

Doelpuntenkoning de laatste weken is dan weer Sherjill McDonald bij Roeselare. Elke wedstrijd gescoord in de terugronde, wie doet beter? Dit Roeselare kan zich redden, zeker door gerichte winteraankopen om de stront, vergeef ons het woord, van Wim De Coninck op te ruimen.

De nieuwe koning aan de Gaverbeek heet dan weer Berrier. Strooit nu al weken rond met perfecte passes en voorzetten, niet toevallig staat de bende van Dury op de vijfde plaats, op kousevoeten weliswaar. Wat wel bewijst dat de zeges tegen Anderlecht en Standard geen toevalstreffers waren.

Wat onthouden we? Dat Belgisch topvoetbal wel degelijk bestaat, het bewijs is gisterenavond geleverd. En dat Anderlecht nog altijd net dat ietsje meer kan. Zijn ze al kampioen dan? Verre van. Maar de koning die al bakken kritiek kreeg, denkt nog lang niet aan troonsafstand. (AN)